tag:blogger.com,1999:blog-25952008062440129212024-03-14T01:50:12.383+05:30నాలో 'నేను'మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.comBlogger87125tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-80761691769708869022023-05-13T16:36:00.001+05:302023-05-13T17:08:33.105+05:30థాంక్సు బామ్మా!<p>ఇటు చూస్తే అమ్మాయి, అటు చూస్తే పెద్దావిడ, వీళ్ళిద్దరే ఈ మహానగరంలో ఎలా ఉంటారో అని బెంగపడే మా అమ్మకు, ఆ నేను చూడని బెంగుళూరా, అసలు నా చిన్నప్పుడే నేను ఇక్కడకి వచ్చాను (బామ్మ వాళ్ళ అక్కకి వివాహం అయిన తరువాత వాళ్ళు కొద్ది కాలం బెంగుళూరులోనే ఉన్నారు ), ఇప్పుడేం పెద్ద లెక్క కాదు, నేను చూసుకుంటా కదా అని ధైర్యాన్నిచ్చి నాతో వచ్చేసింది బామ్మ, బెంగుళూరుకు.</p><p>అలా మొదలయ్యింది మా ఇద్దరి ప్రయాణం. మొదట ఈ ఊరు, ఇక్కడి కూరగాయలు, ఈ కిరాణా వస్తువులు అంత నచ్చకపోయినా, ఇక్కడి వాతావరణం నచ్చడం వలన, నాతో సహా, మిగిలిన అన్నింటికీ అలవాటు పడిపోయింది.</p><p>పంచాంగాలు మారిపోయాయి, సంవత్సరాలు వెళ్ళిపోయాయి. కరోనా మమ్మల్ని కూడా కుదిపినా తట్టుకున్నాం అనుకున్నాం, కొన్ని నెలలకి బెంగుళూరు నుండి వచ్చేశాం. ఆ తరువాత జరిగిన పలు మార్పుల్లో నేను భారతదేశానికి దూరంగా రావడం, బామ్మ ని చుట్టపుచూపు గా కలవడం మాత్రమే జరిగాయి. ఇన్నేళ్ళ ప్రయాణ్ణాన్ని ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే,</p><p> xxxxx<br /></p><p>రోజూ ప్రొద్దున్నే లేవగానే మొదటి రౌండ్ కాఫీ తాగేసేది, పూజా కార్యక్రమాలు అవగానే మళ్ళీ ఇంకోసారి తాగేది. సెలవులకి అమ్మ వాళ్ళు వచ్చినప్పుడో, ఎవరైనా బంధువులు వచ్చినప్పుడో మూడోసారి తాగుతావా అంటే, మేం బెలూం వాళ్ళం, మమ్మల్ని కాఫీ తాగుతారా అంటారా, అసలు పాల్లేకపోయినా ఒట్టి కాఫీనే తాగేస్తాం, తొందరగా కలపండి అని విసుక్కునేది <br /></p><p> ...</p><p>సాధారణంగా ప్రతి రోజూ భోజనంలో ఏదో ఒక పప్పు ఉండేది. కొన్నిసార్లు సాయంత్రానికి కూడా సరిపోయేంత చేసేది. కానీ ఈ బెంగుళూరు వాతావరణానికి రాత్రి పూట పప్పు తినడం కష్టం అని, దాన్ని మళ్ళీ చారుగా మార్చేది. అసలు ఈ పప్పుని చారు చేయడం మీద ఇంట్లో అందరూ తెగ జోక్ చేసేవారు బామ్మని. ఎప్పుడైనా పిన్నిని, ఏంటి పిన్నీ, పప్పుని చారు చేయడం లేదా అంటే, అవన్నీ మీ బామ్మ దగ్గర, నా దగ్గర నడవ్వు అంటూండేది.<br /></p><p> ... <br /></p><p>పండగలప్పుడు, ముఖ్యమైన రోజులప్పుడు, నేను తొందరగా లేచి, ఇల్లంతా ఊడ్చి, తుడిచి, పూజకి అవసరమైన వస్తువులన్నీ సిద్ధం చేశాను బామ్మా అనగానే, థాంక్సు అని నోరారా నవ్వేది.<br /></p><p> ...</p><p>పూరీ-కూర చేసినప్పుడో, రోట్లో దంచిన కొబ్బరిపొడి ఉన్నప్పుడో, ఇలా నాకు నచ్చిన వంటలు చేసిన ప్రతిసారి, తింటూ నేను పొందే ఆనందాన్ని తన కళ్ళతో చూసుకోవాలని, ఇట్రా, ఇక్కడ కూర్చో, అని తన కంటికెదురుగా కూర్చోపెట్టుకునేది.</p><p> ...</p><p>నేనెప్పుడైనా ఏ ఉప్మానో చేసినప్పుడు, తొందరగా అయిపోతుందని స్టవ్ హైలో పెడితే అది పాడైపోతుందని అరిచినా, చివరకు ఆ మాడు ఇష్టంగా తినేది. నీకు అన్నీ కరకరలాడాలంటావు, అట్టు అయినా, ఉప్మా అయినా అని ఉడికిస్తూనే చేసిపెట్టేవారని, తన వదినలని తలుచుకుంటుండేది. అసలు మా కర్నూలు వాళ్ళ గురించి నీకేం తెలుసు అని వాళ్ళ గురించి చాలా కబుర్లు చెబుతుండేది.</p><p> ...</p><p>బామ్మకి నచ్చని విషయాలు, ఇబ్బందికర వార్తలు ఏమైనా చెప్పేముందు, "నీకో శుభవార్త" అంటుండేదాన్ని. మొదట్లో నిజంగా శుభవార్తేనేమో అనుకుని ఉత్సాహంగా ఆ ఏంటి, చెప్పు, చెప్పు అనేది, తరువాత్తరువాత, బాబోయ్ నువ్వూ వద్దు, నీ శుభవార్తలు అంతకంటే వద్దు అని పారిపోయేది <br /></p><p> ...</p><p>నేను సాధించిన ప్రతి విజయానికి పొంగిపోయేది. మా తమ్ముడు బొమ్మలు బాగా వేస్తాడు. వాడికి ఏమైనా అవార్డులు అవీ వచ్చినప్పుడు నేను తులసికోట ముందు వేసిన ముగ్గు చూసి వాడు బొమ్మలు వేయడం ప్రాక్టీస్ చేశాడు, ఇదంతా నా గొప్పే తెలుసా అని మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పుకుంటూ సంతోషపడేది. మేమే కాదు మిగిలిన మనవళ్ళు, మనవరాళ్ళు అందరి గురించి అనుకుంటూ ఉండేది. వాళ్ళ విజయాలన్నీ తనవే అన్నట్లు గర్వపడేది. జీవితమిచ్చే దెబ్బలకి నేను బాధపడుతున్న సందర్భాల్లో అండగా నిలిచింది, వెన్ను తట్టి ఓదార్చింది, అంతటితో ఆగిపోకుండా ముందుకు వెళ్ళమని ప్రోత్సహించింది.</p><p> ...</p><p>మొన్న మార్చిలో కలిసినప్పుడు, మనిద్దరం కలిసున్న కాలమే బంగారు కాలం, అది మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తుంది అని నన్ను పట్టుకుని చాలాసేపు బాధపడింది. అలా మాట్లాడిన రెంణ్ణెల్లకే, బామ్మ బంగారు లోకాలకి వెళ్ళిపోయింది. ఇహ నాతో కలిసి ఉండే బంగారు కాలంతో అవసరం లేదిప్పుడు. కాల గమనంలో అందరం వెళ్ళిపోయేవాళ్ళమే. నా ఈ ప్రయాణంలో ఇంతవరకూ తోడుగా ఉండి, ఎన్నో జ్ఞాపకాలు ఇచ్చిన నీకు థాంక్సు బామ్మా!<br /></p>మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-75361134362062314552015-04-04T11:48:00.001+05:302015-04-04T11:48:42.346+05:30Ignite (A burning desire) !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
దేని గురించో వెతుకుతుంటే, మరేదో దొరికినట్లు, నేను RA Positions గురించి వెతుకుతుంటే, Ignite Program గురించి తెలిసింది. ఏంటా ఈ కార్యక్రమం అని వివరాలు చూస్తే, భలే అనిపించింది. ఒక మంచి ఆలోచన రావడం కష్టం, వచ్చిన ఆలోచనను ఆచరణలో పెట్టడం మరింత కష్టం. అక్కడే, ఈ Ignite Program సహాయ పడుతుంది.<div>
<br /></div>
<div>
ఆర్ధిక వ్యవస్థలో మార్పులు కానివ్వండి, విద్యా ప్రమాణాలు పెరగడం వల్ల కానీ, ఆలోచనా పరిధి విస్తృతమవడం వల్ల కానీ, మన దేశంలో Start-up సంస్కృతి యేటికేడు పెరుగుతోంది. మన Idea మనకెప్పుడూ నచ్చుతుంది. కానీ ఆ ఆలోచనను ఆచరణలో పెట్టడంలో అవరోధాలు ఎన్నో. ఎక్కడ మొదలుపెట్టాలి, funding ఎలా దొరుకుతుంది, ఎలాంటి features తో product ని మార్కెట్ చేయాలి, అసలు మన target segment ఎవరు ఇలాంటి వాటికి సమాధానాలు ఏ కొద్ది Start-ups దగ్గరో ఉంటాయి. ఆ ఖాళీని పూరించడమే, ఈ కార్యక్రమం ముఖ్యోద్దేశ్యం.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
మన దేశంలో కూడా, Boot Camps, Incubator Challenges, Startup Saturdays వంటివి విరివిగా జరుగుతున్నాయి, మరి Ignite ప్రత్యేకత ఏంటి?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
మొదటిది - Brand Value: Stanford Stamp on our career graph</div>
<div>
రెండవది - Chance to interact with world renowned professors</div>
<div>
మూడవది - మిగతావాటిలా కాకుండా, focused on end-to-end. మనం ఒక raw ideaని తీసుకుని, minimum viable product గా commercialize చేసి, Investors కి present చేయడం and we get lot of nurturning from professors before reaching the final step</div>
<div>
<br /></div>
<div>
పైవన్నీ ఒకెత్తు, ఈ కార్యక్రమం బెంగళూరులో జరగడం మరొకెత్తు. ఇక్కడే ఉండి, మనం నేర్చుకోగలగడం అనేది much more interesting!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ignite గురించిన కొన్ని వివరాలు: మరిన్ని వివరాలు <a href="https://www.gsb.stanford.edu/programs/stanford-ignite/global-locations/bangalore">ఇక్కడ</a></div>
<div>
- సంవత్సరానికి ఒకసారి, బెంగళూరులో, మార్చ్/ఏప్రిల్ నెలల్లో</div>
<div>
- మూడు నెలల కోర్సు</div>
<div>
- వారాంతాల్లో [శుక్ర, శని, ఆదివారాలు]</div>
<div>
- అడ్మిషన్స్ : సెప్టెంబర్/అక్టోబర్ నెలల్లో [ముందు సంవత్సరం]</div>
<div>
- కొంతమంది లెక్చరర్లు, బెంగళూరుకి వస్తారు, మరికొంతమంది వీడియో కాన్ఫరెన్స్ ద్వారా</div>
<div>
- ఫీజ్: 8450 USD</div>
<div>
<br /></div>
<div>
అన్నీ బానే ఉన్నాయి కానీ, మరీ ఖర్చెక్కువేమో అనిపిస్తోంది కదా! దాదాపు అందరికీ కొంత partial scholarship [25%] దొరుకుతుంది. మనం వ్రాసిన essays ని బట్టి, మన background ని బట్టి, మరింత ఎక్కువ scholarship లభించే అవకాశం ఉంది.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
నా అడ్మిషన్ లెటర్ వచ్చినప్పుడు, చాలా సార్లు ఆలోచించాను. ఇప్పుడు అవసరమా, దీని తరువాత ఏం సాధిస్తాను, నేను సొంతంగా కంపెనీ పెట్టేస్తానా ఇలా ఎన్నో ఆలోచనలు. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
దాదాపు ఒక నెల, క్లాసులు వెళ్ళిన తరువాత, I can confidently say, it is worth each penny. I may not start something on my own right immediately. But the lessons I learnt will be always with me, be it in designing my next project, product management, for that matter in shaping my life better. All in all I can say, a transformational experience!</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-37231969922144874922014-10-06T20:27:00.000+05:302014-10-08T19:53:45.814+05:30'జయ'హో...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
చెన్నపట్నం <br />
---<br />
తమిళనాడు అసెంబ్లీ: సమయం: మధ్యాహ్నం మూడు గంటలు <br />
<br />
హిందీ పేరు, మాట, పలుకు ఈ రాష్ట్రంలో వినిపించకూడదు అని శాసనసభ తీర్మానం<br />
<br />
ఈ వార్త విన్న కేంద్ర ప్రభుత్వం వారు మనతోనే ఢీనా, చూస్తాం, చూస్తాం అంటూ తీవ్రమైన సమాలోచనలు <br />
--- <br />
కలైంగర్ నివాసం : సమయం: సాయంత్రం ఆరు గంటలు <br />
<br />
వాడిగా వేడిగా డి.యమ్.కె సర్వసభ్య సమావేశం. అప్పా, మన పరిస్థితేం బాలేదు అమ్మ క్యాంటీన్, అమ్మ టి.వి., అమ్మ సిమెంట్ ఏ రంగం చూసినా "అమ్మ.. అమ్మ.. " . ఏం చేయాలో దిక్కు తోచట్లేదు అంటూ బావురుమన్నాడు స్టాలిన్. ఏం సమాధానం చెప్పాలో తెలియక నిట్టూర్చాడు కరుణానిధి. "MOM" ని మార్స్ దాకా పంపించారు మన శాస్త్రవేత్తలు కానీ మనం 'అమ్మ'ని అంగుళం కూడా కదిలించలేకపోతున్నాము అని కన్నీళ్ళు పెట్టుకున్నారు ఇద్దరూ. ఇలా అయితే మనం మరుగునపడిపోవడం ఖాయం, ఆ అక్రమాస్తుల కేస్ ఒకటి జరుగుతోంది కదా, మనం ఏమైనా చెయ్యి వేయగలమేమో చూద్దాం అని అప్పటికి ఆ సమావేశాన్ని ముగించారు<br />
---<br />
<br />
పన్నీర్ సెల్వం నివాసం : సమయం: తెల్లవారుఝాము మూడు గంటలు<br />
<br />
గాఢ నిద్రలో ఉన్న సెల్వంకు ఏదో కనిపిస్తోంది.. స్టేజ్ ఎక్కుతున్నట్లు, వెక్కుతున్నట్లు, అస్పాస్పష్టమైన ప్రమాణాలు .. ఒక్క ఉదుటున లేచి కూర్చున్నాడు - కొంచెం భయంగా అనిపించింది, మళ్ళీ ఆ రోజులు రావడం లేదు కదా అని కలవరపడ్డాడు. ధైర్యం కోసం ప్రక్కనే ఉన్న అమ్మ ఫొటో కి దణ్ణం పెట్టుకుని పడుకున్నాడు<br />
<br />
---<br />
పురచ్చితలైవి నివాసం: సమయం: ఉదయం ఏడు గంటలు<br />
<br />
తనని తాను స్మరించుకుంది, నించోబెట్టి నిలేసిన నాయకులని గుర్తు తెచ్చుకుంది, ఏరి పారేసిన పార్టీలని పునశ్చరణ చేసుకుంది. అంతా తాను అనుకుంటున్నట్లే జరుగబోతుందని విశ్వసించి బెంగళూరు బయలుదేరింది.అభిమానులు, అనుచరగణం దిష్టి తీసి సాగనంపారు<br />
<br />
--- <br />
<br />
బెంగళూరు:<br />
---<br />
సెషన్స్ కోర్ట్: సమయం: మిట్ట మధ్యాహ్నం ఒంటిగంట<br />
<br />
పొందుపరిచిన సాక్ష్యాలని బట్టి, న్యాయమూర్తి నేరం రుజువైందని తీర్పు ఇచ్చి శిక్ష ఖరారు చేశారు.<br />
<br />
****<br />
రెండు రాష్ట్రాలు అట్టుడికిపోయాయి. పోయిన ప్రాణాలు, వినిపిస్తున్న ఆక్రందనలకు లెక్కే లేదు. రాజ్యాంగం ప్రకారం క్రొత్త ముఖ్యమంత్రి పదవి చేపట్టాడు. ఇంత జరుగుతున్నా అమ్మ కన్నెత్తి చూడలేదు, పన్నెత్తి పలకరించలేదు. ఎదుటి పక్షం వారు మనం గెలిచేం అని మిఠాయిలు పంచుకున్నారు. అమ్మ సంగతి తెలిసిన వారు, ఇదేమి వింత అని ఆశ్చర్యపడ్డారు.<br />
<br />
పది రోజులు గడిచాయి. పదకొండో రోజు ఏమి జరుగుతుందా అని అందరి ఆత్రుత .. ఇంతలో ప్రక్క రాష్ట్రం వారు కేసుని స్వరాష్ట్రానికి బదిలీ చేయబోతున్నట్లు లీకులు వదిలారు.<br />
<br />
ఇవేవి పట్టనట్లు టి.వి. చూస్తున్న అమ్మ, దాంట్లో వస్తున్న ప్రకటనలని చూసి నవ్వుకుంటోంది, ఆ ప్రకటన : <i>"మరక మంచిదే!!!"</i><br />
<br /></div>
మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-32167682738443387282014-08-15T22:31:00.000+05:302014-08-15T22:31:40.352+05:30ఇది బుక్కుల వేళ యని.. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ఠాట్ ! వ్రాసుకోండిరా, వ్రాసుకోండి.. మీకు సమాధానం ఎలా చెప్పాలో నాకు బాగా తెలుసు అని సోనియా పళ్ళు నోరుతుండగా, రాహుల్ మమ్మీ! ఈ కవిత చూడు, అంటూ వచ్చాడు.<br />
<br />
అరే రాహు, మనం వ్రాయాల్సింది కవితలు కాదు, కాకమ్మ కధలు. వెళ్ళు, వెళ్లి నా ఆత్మకధ వ్రాయడం మొదలుపెట్టు, ఊ, త్వరగా.. సగం అర్ధమయ్యీ, అవక సరే మమ్మీ, ఓ గంటలో తీసుకువస్తా అంటూ ఎంచక్కా పోయాడు..<br />
<br />
గంట అయ్యీ అవకముందే, చేతులనిండా పేపర్లతో పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి, అమ్మా, ఇదిగో చూడు, ఎలా ఉందో చెప్పు అని చదవడానికి ఇచ్చాడు.<br />
<br />
***<br />
<i>ఆడవాళ్ళకి సాధికారత కావాలి, అందుకే మా అమ్మ అధ్యక్షురాలిగా ఉంది. యువత రాజకీయాల్లోకి రావాలి, అందుకే నన్ను ఉపాధ్యక్షుడిని చేసింది. వ్యవస్థను ఓపెన్ చేయాలి, అందుకే కేంద్రంలో ఉన్నప్పుడు వ్యవహారాలన్నీ ఓపెన్గా అమ్మే చూసుకునేది. సాధికారత, యువత, వ్యవస్థ అనుసంధానం ఇవన్నీ అమ్మ చేతి చలవే</i>.<br />
***<br />
<br />
రెండు, మూడు సార్లు చదివినా అర్ధమవకపోవడంతో, ఇలాక్కాదు బాబూ, సగటు మనిషికి అర్ధమయ్యేలా ఉండాలి.<br />
వెళ్ళు, వెళ్లి మన వాళ్ళందరినీ పిలుచుకు రా, అర్జెంట్ గా, మనం పుస్తకం వ్రాయాల్సిందే అని ఆర్డర్ చేసింది.<br />
<br />
// సమావేశం మొదలయ్యింది.. వందిమాగధులందరూ వేంచేశారు. సోనియా గొంతు సవరించుకుని, సంగతేంటంటే, అందరికీ నేను త్యాగమయిగా తెలుసు కానీ, ఆ త్యాగపు లోతులు, ఎత్తులు, అగాధాలు ఎవరికీ తెలియదు. అందుకే వివరంగా పుస్తకం వ్రాద్దామనుకుంటున్నా. మీలో ఎవరు ఆ పనిలో నాకు సహాయం చేయగలరు అని చుట్టూ చూసింది.<br />
<br />
అప్పటికే సినిమా కధా చర్చల్లో పీకల్లోతు మునిగి ఉన్న చిరంజీవి తన ప్రతాపం చూపించే సమయం వచ్చిందని, మేడమ్ నేను, నేను . నేను వ్రాస్తాను కదా, నాకివ్వండి వివరాలు అన్నాడు. సరే ఏ పుట్టలో ఏ పాముందో అనుకుంటూ సర్లెమ్మంది. వారంలో చిత్తుప్రతి తయారు చేసి అమ్మగారికిచ్చాడు.<br />
<br />
***<br />
<i>మా సోనియమ్మ, ఆవు అంత సున్నితమైంది. ఆవు ఎలా అందరికీ సేవ చేస్తుందో, మా సోనియమ్మ కూడా ప్రజలందరికీ సేవ చేస్తుంది. ఆవు గడ్డి మేయును, సోనియమ్మ, రొట్టెలు తినును. ఆవుని అందరూ పూజిస్తారు, అలానే మా సోనియమ్మనీ, కాంగ్రెస్లో అందరూ పూజిస్తారు. </i><br />
***<br />
<br />
ఇలా సాగుతున్న ఆవు వ్యాసం చదవలేక, చెడామడా తిట్టి అక్కడనుండి పంపించేసింది. ఛఛ! ఇలాక్కాదు మనమంటే కుశాలయ్యే మనిషి కావాలి అనుకుంటూ, హైదరాబాద్ కి కాల్ చేసింది. విషయం వివరించింది. నేను చూస్కుంటా, మీరేం ఫికర్ కాకండి అని వచ్చింది సమాధానం. హమ్మయ్య, ఈసారి వర్కవుట్ అవుతుంది అనుకుంటూ సోనియా నిట్టూర్చింది.<br />
<br />
పదిరోజులకో పార్సిల్ వచ్చింది. ఆత్రుతగా, విప్పింది.<br />
<br />
***<br />
<i>సోనియమ్మ దుర్గమ్మ. నకరాలు చేస్తే, తోలు తీస్తుంది. వేషాలేస్తే, వాయిస్తుంది. తొర్రిమొర్రి కూతలు కూస్తే, కాళ్ళు విరగ్గొడుతుంది. మా యమ్మ సోనియమ్మ మంచోళ్ళకి మంచిది, చెడ్డోళ్ళకి చెడ్డది. లొల్లి చేయకు బిడ్డా!</i><br />
***<br />
<br />
చదువుతుంటే చెమటలు పట్టేసాయి. గ్లాసు మంచినీళ్ళు గడగడా తాగేసింది. అమ్మో, అమ్మో! నాలో ఇంత వయలెన్స్ ఉందా! అందరూ మంచిది, సున్నితురాలు అంటే కామోసు అనుకున్నా, ఇలాక్కూడా ప్రచారం జరుగుతోందన్నమాట. బాబోయ్ ఇది కానీ బయట పడిందంటే, ఇమేజ్ మొత్తం డ్యామేజే! రెండో కంటికి తెలియకుండా దాచేసింది దాన్ని.<br />
<br />
ఈ అనుభవాలన్నిటి తరువాత, సోనియాకి ఇక నేను పుస్తకం వ్రాయలేనేమో అని బెంగ పట్టుకుంది. బాధతో మంచం పట్టింది. అన్నం సహించక లంఖణం చేసింది. వీధిలో పుస్తకాల మోత మోగిపోతోంటే, నేనేం చేసేదిరా భగవంతుడా అనుకుంటున్న సమయంలో మన్మోహనుడు పలకరింపుకి వచ్చాడు. ఉత్తినే కాకుండా, మాంచి సలహాతో వచ్చాడు.<br />
<br />
-----<br />
మూడు నెలలకి <b>"సోనియా కి కహానీ"</b> మార్కెట్లోకి వచ్చింది. రావడం ఆలస్యం కాపీలన్నీ అమ్ముడుపోయాయి.<br />
పుస్తకంలో విశేషాలకి మోడీ మౌన మూర్తయ్యాడు. అద్వానీ అవాక్కయ్యాడు. కేజ్రీవాల్ too క్రేజీ అనుకున్నాడు. బాబు బుక్కయిపోయాననుకున్నడు. విపక్షాల నోళ్ళన్నీ మోతపడిపోయాయి. ఎక్కడ చూసినా, ఈ పుస్తకం గురించే చర్చ.<br />
<br />
రాంగోపాల్ వర్మ, శ్రీదేవిని నాయికగా పెట్టి, పుస్తకాన్ని సినిమాగా తీస్తున్నా అని ప్రకటించాడు.<br />
<br />
అక్కడితో ఆగక, ఈ సంవత్సరం బుకర్ ప్రైజ్ కి మన దేశం తరపున నామినేట్ అయ్యింది. అవడమే కాదు, అవార్డ్ కూడా వచ్చింది.<br />
<br />
<br />
ఆ శుభ సందర్భంలో, దగ్గర వాళ్ళందరినీ పిలిచి పార్టీ ఏర్పాటు చేసింది సోనియా. స్వాగతోపన్యాసం చేస్తూ, ఇంతటి ఘన విజయానికి కారణం మన్మోహనుడి సలహానే! మీ అందరి ప్రశ్న ఒక్కటే కదా, ఇంత బాగా పుస్తకం వ్రాసిందెవరనే కదా!? ఇంకెవరు మన సుబ్రమణ్య స్వామి !! అవును, ఆయన తప్ప నా జీవిత చరిత్ర అంత బాగా తెలిసిన వ్యక్తి ఆయనే. మణీ, వేదిక మీదకు రండి అంటూ సాదరంగా ఆహ్వానించింది.<br />
<br />
ఇంకెక్కడ మణి, రాజీవ్ జీవిత చరిత్ర పుస్తకం రిలీజింగ్లో ఉన్నాడు అన్నారెవరో! </div>
మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-73198137344200365962011-12-09T16:05:00.001+05:302011-12-09T19:28:00.037+05:30Guhantara - The Cave Resortసంవత్సరాంతమవుతోంది కొద్ది రోజుల్లో.. పని చేసినా, చేయకపోయినా రోజూ ఆఫీసుకి వచ్చి కళ్ళు కాయలు కాసేలా కంప్యూటర్ని చూసినందుకు, డొక్కు కాఫీ మెషీన్లో కాఫీని, ఆముదంలా కాకుండా ఆనందంగా తాగినందుకు, మా డామేజర్ వేసే సుత్తి జోకులను ముఖ స్తుతి కోసం విన్నందుకు, ఇంకా వగైరా వగైరాలకు మా వాళ్ళందరూ ఔటింగ్కి వెళ్ళాల్సిందే అని పట్టుబట్టారు. ఆటవిడుపు కోసమో, పాటవిడుపు కోసమో మా పైవాళ్ళు కూడా సరేనన్నారు. ఎక్కడకి వెళ్ళాలి అనేదాని మీద గత నెల రోజులుగా తీవ్రంగా చర్చలు జరిగాయి. అటన్నారు, ఇటన్నారు, వేరే టీం వాళ్ళతో డిస్కషన్స్ చేశారు. చివరికి చిక్మగళూరు అని దాదాపు నిర్ణయం అయిపోబోయే తరుణంలో మా HR అనుకున్నట్లుగానే కాలడ్డం పెట్టి మీ అందరికీ గ్రూప్ లెవెల్లో ఒక గిఫ్ట్ ఇస్తున్నాము, కాబట్టి రెండు రోజుల ట్రిప్ అంటే మీరందరూ సొంత ఖర్చులతో వెళ్లి రావాలి అని పుల్ల వేసేసారు. చేసేదేముంది, మళ్ళీ మొదటికొచ్చింది వెతుకులాట -- ఈసారి ఒక్కరోజు విహారం -- రిసార్ట్లని, థీం పార్క్లని ఉన్నవన్నీ గాలించారు. నచ్చినవాటిల్లో కొన్నేమో ఆల్రెడీ వెళ్ళినవైతే, మరికొన్ని మరీ ఖర్చెక్కువ. చివరాఖరికి బెంగళూరు చివర్లో ఉన్న ఒక రిసార్ట్ మాకు సరిపోతుందని అది బుక్ చేసారు.<br />
<br />
ఈ ప్రయత్నాలు మొదలైనప్పుడు అందరూ ఉత్సాహంగానే మేమొస్తామంటే మేమొస్తామన్నారు. తేదీ దగ్గర పడే కొద్దీ, రకరకాల కారణాలు, పలాయనాలు. ఏదైతేనేం 20మంది లెక్క తేలారు. ఈ ట్రాఫిక్ లో అక్కడకి చేరుకునేసరికి సాయంకాలమవుతుంది అని, తెలతెలవారుతుండగానే అంటే 7 ఇంటికల్లా బయలుదేరాలి అని ప్రోగ్రాం వేసేసారు. అనుకున్న రోజు రానే వచ్చింది. ఒక్కొక్కరూ వస్తున్నారు, చివరికి 7:30కి ఆఫీసు నుండి బస్ బయలుదేరింది. కొంతమంది దార్లో ఎక్కుతామన్నారు. లెన్స్లు సరి చేసుకుంటూ, పేపర్లు నమిలేస్తూ, కామెంట్లు కురిపిస్తూ అందరూ ఉత్సాహం గానే ఉన్నారు! ఇంతలో మా కో-ఆర్డినేటర్లు లేచి సరే ఇప్పుడు మనం కొన్ని ఆటలు ఆడదామని మొదలుపెట్టారు. క్రొత్తవేమీ కాదు, ఎప్పుడూ ఆడేవే. మధ్య మధ్యలో పాటలు, డ్యాన్స్లు.. అలా చివరికి రెండు గంటల ప్రయాణం తరువాత ఆ రిసార్ట్కి చేరుకున్నాము.<br />
<br />
ఇంతకీ రిసార్ట్ పేరేంటంటే: గుహాంతర [అండర్ గ్రౌండ్ రిసార్ట్], బెంగళూరుకి 45కిమి దూరంలో ఉంది. వీళ్ళ దగ్గర చాలా ప్యాకేజీలు ఉన్నాయి. మేము బ్రేక్ ఫాస్ట్ - టీ వరకు ఉండేది తీసుకున్నాం. ఊరికి చాలా దూరం ఉండడం వల్లనేమో శబ్ద కాలుష్యం, పరిసరాల కాలుష్యం వంటివి లేకుండా ప్రశాంతంగా ఉంది. మేము దిగేసరికి అప్పటికే అక్కడ చాలా కార్లు అవీ ఉన్నాయి - Mid of the week లో కూడా ఇంత రష్ ఉందే అనుకుంటూ లోపలికి అడుగు పెట్టాం. బాంబూ కర్రలతో, గుహ లాంటి ఆకారాలతో స్వాగతం పలికారు. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-T0puyMMZlO4/TuHl-3NSKuI/AAAAAAAAFiA/5qcyuP0f3dM/s1600/2011-12-07%2B09.48.30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-T0puyMMZlO4/TuHl-3NSKuI/AAAAAAAAFiA/5qcyuP0f3dM/s320/2011-12-07%2B09.48.30.jpg" /></a></div><br />
గుహలాంటి దానిలో నడుస్తూ వెళ్ళగా<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-cH8_ScKU-eY/TuHr1TVSE8I/AAAAAAAAFlM/PACma24m0aU/s1600/2011-12-07%2B09.49.38.jpg" imageanchor="1" style="clear:right; float:right; margin-left:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-cH8_ScKU-eY/TuHr1TVSE8I/AAAAAAAAFlM/PACma24m0aU/s320/2011-12-07%2B09.49.38.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
గుహేశ్వర స్వామి,<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-7NQa441UMkU/TuHs_IR1MOI/AAAAAAAAFl8/5np58K5G3ZE/s1600/IMG_0392.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="320" width="214" src="http://1.bp.blogspot.com/-7NQa441UMkU/TuHs_IR1MOI/AAAAAAAAFl8/5np58K5G3ZE/s320/IMG_0392.JPG" /></a></div><br />
కొంచెం ముందు పెద్ద హాల్, ప్రక్కనే చిన్న జలపాతం [కృత్రిమమైనదే లెండి], భలే ఉందే అనిపించింది.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-GY_kAwW5zHk/TuHsMVUik9I/AAAAAAAAFlY/qp2KzqjihEY/s1600/2011-12-07%2B09.53.53.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-GY_kAwW5zHk/TuHsMVUik9I/AAAAAAAAFlY/qp2KzqjihEY/s320/2011-12-07%2B09.53.53.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZHUHWtl8oG0/TuHsZ6qizrI/AAAAAAAAFlk/lGQGxz_vl_Y/s1600/2011-12-07%2B10.08.20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZHUHWtl8oG0/TuHsZ6qizrI/AAAAAAAAFlk/lGQGxz_vl_Y/s320/2011-12-07%2B10.08.20.jpg" /></a></div><br />
అప్పటికే నకనకలాడుతున్నారేమో మావాళ్ళందరూ టిఫిన్ల మీద పడ్డారు. నేను కాసిని ఫోటోలు తీసుకున్నా ఆ లోపల. ఏ మాటకామాటే టిఫిన్లు బావున్నాయి. ఆత్మారాముడు సంతృప్తి పడ్డాక, అక్కడ ఉన్న మేనేజర్ వాళ్ళ ఫెసిలిటీల గురించి చెప్పారు.<br />
<br />
అందరం పొలోమంటూ Outdoor Activities కి వెళ్లాం. Horse Riding, Rock Climbing, Archery, Zorbing Ball, Quad Bike ఉన్నాయి. అందరూ ఎవరికీ నచ్చినవి వాళ్ళు టోకెన్స్ తీసుకున్నారు. నేను ఎప్పుడూ గుఱ్ఱం ఎక్కలేదు అందుకని Horse Riding తీసుకున్నా. ఇదిగో ఈ గుఱ్ఱమే! <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-WBgC5ty2uKU/TuHoeIVxiAI/AAAAAAAAFjs/0t_snpYXSRo/s1600/2011-12-07%2B10.36.56.jpg" imageanchor="1" style="clear:right; float:right; margin-left:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-WBgC5ty2uKU/TuHoeIVxiAI/AAAAAAAAFjs/0t_snpYXSRo/s320/2011-12-07%2B10.36.56.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
అదిగదిగో ఆ గ్రౌండ్ ఉంది కదా, దాని చుట్టూరా ఒక రౌండ్ అట..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-SbYaDqeiKlI/TuHopHJzd5I/AAAAAAAAFj4/EYfBeMHCxd8/s1600/2011-12-07%2B10.38.37.jpg" imageanchor="1" style="clear:right; float:right; margin-left:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-SbYaDqeiKlI/TuHopHJzd5I/AAAAAAAAFj4/EYfBeMHCxd8/s320/2011-12-07%2B10.38.37.jpg" /></a></div><br />
అంతేనా అనిపించింది, సరే మొదటి వాళ్ళు ఎక్కారు. మాంచి హుషారుగా ఉందేమో ఒక్కపెట్టున దౌడు తీసింది.. దాని మీద ఉన్నతను, ఆపండ్రా బాబూ అంటూ అరవడం మొదలు పెట్టాడు. పాపం ట్రైనర్లు వచ్చి దాన్ని నిలువరించారు. ఆ తరువాత నేనే, అప్పటికే జరిగింది చూసి భయం మొదలైంది. బాబోయ్ అనుకుంటూ ఎక్కా. పాపం నన్ను మాత్రం ఇబ్బంది పెట్టలేదు. కాస్త నెమ్మదిగానే తీసుకు వెళ్ళింది.. అయినా, దాని మామూలు నడక మనకి పరుగుతో సమానం. ఎలా అయితేనే, పడకుండా తిరిగొచ్చా :)<br />
<br />
కొందరు Rock Climbing కి వెళ్ళారు. మరికొందరు Quad Bike. Horse Ride అయిపోయిన తరువాత నేను Zorbing ball కి వెళ్ళా.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-oNP7IWHH9Rk/TuHo3zumTuI/AAAAAAAAFkE/m5BtHGDJH5U/s1600/2011-12-07%2B11.13.56.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-oNP7IWHH9Rk/TuHo3zumTuI/AAAAAAAAFkE/m5BtHGDJH5U/s320/2011-12-07%2B11.13.56.jpg" /></a></div><br />
ఆ పెద్ద బెలూన్లో మనల్ని కూర్చోబెట్టి దొర్లించుకుంటూ తీసుకువెళతారు. లోపల బెల్ట్ తో కట్టేస్తారు. ఇది కూడా బావుంది. పాపం మా వాళ్ళు కొందరికి కళ్ళు తిరిగాయి. ఇక ఆ తరువాత షటిల్/వాలీబాల్/టి.టి ఎవరికీ నచ్చిన ఆటల్లో వాళ్ళు మునిగిపోయారు. కాసేపటికి భోజనానికి పిలుపొచ్చింది. ఫుడ్ ఫర్లేదు, పెద్ద గొప్పగా లేకపోయినా, చెత్తగా లేదు. తరువాత కొందరు swimming కి, మరికొందరు అలా అరుగుల మీద కూర్చుని రిలాక్స్ అయ్యారు.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-k7EMn7cbNQw/TuHpJNkC3MI/AAAAAAAAFkQ/2Lwmxy0_Pjw/s1600/2011-12-07%2B10.26.44.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="240" width="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-k7EMn7cbNQw/TuHpJNkC3MI/AAAAAAAAFkQ/2Lwmxy0_Pjw/s320/2011-12-07%2B10.26.44.jpg" /></a></div><br />
ఆ తరువాత అంశం Rain Dance. మా వాళ్ళందరూ బానే డ్యాన్స్ చేశారు. నేను, మరికొంత మంది వాళ్ళని ఎంకరేజ్ చేసాం :) అక్కడికి గంట నాలుగు కొట్టింది. PaintBall ఆడే సమయం. ఇది ఒక పెద్ద ప్రహసనం. వాళ్ళ గన్స్ కొన్ని సరిగ్గా పని చేయలేదు, అదీ కాక, అక్కడ చాటు చేసుకుని శత్రు శిబిరం మీద పోరాడడానికి సరైన వసతి లేదు. రూల్స్ కూడా సరిగ్గా లేవు. ఒకే బంకర్లో ఉన్నా కూడా దాడి చేయచ్చు.. ఏమో ఈసారి PaintBall అంత ఎంజాయ్ చేయలేదు.<br />
<br />
అసలే పరిగెత్తి పరిగెత్తి అలసిపోయాం కదా, తేనీటి విందుకి ఆహ్వానమొచ్చింది. ఫ్రెష్ అయ్యి, ఆ టీ నీళ్ళు, బజ్జీల్లాంటివి తినడం మొదలు పెట్టాం. ఆ రోజు మాతో పాటు IBM వాళ్ళ టీం కూడా వచ్చింది. అప్పుడే వాళ్ళ Cultural Programs మొదలయ్యాయి. కాసేపు అవి చూసుకుని ఇక తిరుగు ప్రయాణమయ్యాం.<br />
<br />
రిసార్ట్ గురించిన మరిన్ని వివరాలు <a href="http://www.guhantara.com/new1/index.html">ఇక్కడ</a>. Cave Resort అంటే నిజంగానే గుహల్లో ఉంటుందేమో అనుకున్నా కానీ అంతా artificial.. అయినా, ఫర్లేదు ambiance అదీ బావుంది. నా వరకూ అయితే, Worth For the Money అనిపించింది [3/5]. <br />
<br />
<br />మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-30683578494141431562011-11-30T16:10:00.001+05:302011-12-06T10:18:17.763+05:30బెంగళూరు పుస్తక ప్రదర్శన - 2011ఎప్పటిలానే మేఘావృతమైన ఆకాశం, పని చేయని మెటల్ డిటెక్టర్ల నడుమ పుస్తకాల సంత లోకి అడుగుపెట్టా.. ఈ సారి బయట పెద్ద పెద్ద హోర్డింగ్ లు అవీ ఎక్కువగానే పెట్టారు, ఆదివారం కదా కోలాహలంగానే ఉంది..<br />
మొన్న కొసరు పుస్తక ప్రదర్శనకి వెళ్లి బొప్పి కట్టించుకున్నా, ఇది కూడా ఆ బాపతు కాదు కదా, అనుకుంటూ దండయాత్ర మొదలుపెట్టా.<br />
<br />
మొదట్లోనే సాహిత్య అకాడమీ వాళ్ళ షాపు కనిపించింది -- అక్కడ అన్ని రకాల భాషల పుస్తకాలు కొలువుతీరాయి. of-course సగానికి సగం పైగా: పుస్తకం ఒకటే - భారతీయ భాషల్లో దాని అనువాదం.. తెలుగు పుస్తకాల్లో ఎక్కువ కనిపించినవి: సాహిత్య అకాడమీ అవార్డ్ పొందిన నవల/కధల అనువాదాలు. ఇంకా Ph.D. కోసం వ్రాసిన పరిశోధనా పుస్తకాలు -- ఒకప్పటి పేరు పొందిన రచయితలందరి మీదా పరిశోధనా వ్యాసాలూ ఉన్నాయి. భమిడిపాటి వారి జీవిత చరిత్ర అని ఓ పుస్తకం కనిపించింది -- ఆయన కధలు కొన్ని చదవడం తప్ప, వారి గురించి తెలియదు, దాంతో ఆ పుస్తకం తీసుకున్నా .. ఇంకా, ఒక ఒరియా కధల పుస్తకం. అలా ఆ కవర్ పట్టుకుని, కలియ తిరగడం మొదలుపెట్టా.<br />
<br />
ఓ రెండడుగులు వేసానో లేదో, టార్గెట్ వారి స్టాల్ కనిపించింది.. క్షణకాలం ఆనందపడ్డా, వెంటనే కోపమొచ్చేసింది [అబ్బా, ఈ పుస్తకాలు మోసుకుంటూ తిరగడమంటే కష్టం కదా మరి] అయినా, మళ్ళీ వెనక్కి రావడమంటే అయ్యే పని కాదులే అని, లోపలి వెళ్ళా. చిన్న స్టాల్ -- జనాలు ఎక్కువగానే ఉన్నారు.. అడుగుపెట్టీ పెట్టగానే, పోస్టర్ కనిపించింది -- ఒక్కటే కాపీ, మళ్ళీ ఎవరో వచ్చి తీసుకోకుండా, తీసి పెట్టుకున్నా. ఒకవైపంతా పురాణాలు, మరోవైపు వ్యక్తిత్వ వికాసాల పుస్తకాలు, మధ్యలో నవలికలు.. ఒక్కసారి షాపంతా తిరిగా, కానీ కావాల్సినవి ఒక్కటి కూడా కనిపించలేదు.. ఇలాక్కాదు అని, మళ్ళీ స్కానింగ్ మొదలుపెట్టా. చిన్నగా ఒక్కోటి కనిపించాయి. కానీ, ఈ సారి నాకు క్రొత్త కలెక్షన్ ఏమీ కనిపించలేదు.. అన్నీ అవే పుస్తకాలు, ఎంత పాతగా ఉందంటే, పోయినసారి పుస్తకాలన్నింటిని ఎలా అమర్చారో, అదే కూర్పు, అదే ఇది.. కొన్ని పుస్తకాలు మాత్రమే తీసుకున్నా, వారికి సహస్రనామాలు చదివించుకోవాల్సి వచ్చింది!<br />
<br />
నా చదివింపులకి వారు కూడా సంతోషించి కర్రల సంచీ ఇచ్చారు, బాగా మోసుకోమ్మా అని! సరి-సరి అనుకుంటూ అక్కడనుండి రెండు అడుగులు వేసానో లేదో విశాలాంధ్రా! అబ్బబ్బ ఇదేమిట్రా బాబూ అనుకుంటూనే లోపలికి వెళ్ళా.. ఎప్పుడూ ఇరుకిరుగ్గా ఉండే స్టాల్, ఈసారి చాలా విశాలంగా ఉంది! ఆహా! ఏమీ ఈ మార్పు అనుకుంటూ కాలుపెట్టా. ఫర్లేదు ఇక్కడ కూడా జనాలు బానే ఉన్నారు. నా పుస్తకాల సంచీ మోసుకుంటూ తిరగడం కుదరని పని కాబట్టి షాపతనికి చెప్పి ప్రక్కన పెట్టా -- ఆ పుస్తకాలు చూసి ఆయనేమో, ఏంటమ్మా, ఇక్కడ మా షాపు ఉండగా, అన్నీ అక్కడే కొనేసారా అనుకుంటూ బాధపడిపోయాడు -- లేదు లెండి, ఇంకా తీసుకోవాల్సినవి ఉన్నాయి అని సర్ది చెప్పి పుస్తకాలని పరికాయించి చూస్తున్నా.. ఇక్కడా దాదాపు అదే తంతు.. ఆయుర్వేద పుస్తకాలు, పురాణాలు సింహభాగం ఆక్రమించాయి, నవలికలు సరే సరి. అలా చూస్తూ చూస్తూ ఉండగా, బాపు గారి కార్టూన్ల ప్రదర్శన సందర్భంగా విడుదల చేసిన పుస్తకం కనిపించింది. ఆ ప్రదర్శనకి వెళ్ళలేకపోయాను కనీసం ఆ కార్టూన్లైనా దాచుకోవాలి అని తీసుకున్నా. అలా ఆ నవలికల్లో కొంచెం ముందుకెళ్ళగానే, పొత్తూరి విజయలక్ష్మి గారి ప్రేమలేఖ కనిపించింది. ఈ నవల గురించి వినడమే తప్ప చదవలేదు. ఇక ఆ వరుసంతా వారి నవలలే -- వరుస పెట్టి అన్నీ తీసుకున్నా. ఆ ప్రక్కనే వంశీ నవలలు కూడా ఉన్నాయి : రవ్వలకొండ తీసుకున్నా. ముఖచిత్రం ఏమో చూసినట్లే ఉంది కానీ, కధ చదివినట్లు అనిపించలేదు, అదీ తీసుకున్నా. అక్కడే లెఫ్ట్ లో పిలకావారు పీఠమేసుకుని కూర్చున్నారు : గృహిణిని చేతిలోకి తీసుకుని కొంచెం ముందుకి వెళ్లాను. అంతా దేవుళ్ళూ, దేవీ భాగవతాలూ. వాల్మీకి రామాయణం, స్కాంద పురాణం తో ముగించి ఆ ప్రక్కకు వచ్చా. తలవని తలంపుగా సాయంకాలమైంది(!) ఈ మధ్యలో ఈ పుస్తకం ప్రింట్లో లేదు అని, అంతకుముందు కొన్ని షాపుల్లో అడిగినా లేదు అన్నారు. అలాంటిది ఇక్కడ! అమ్మో, వేరే వాళ్ళ కళ్ళు పడేలోపు తీసేసి దాచుకున్నా! కొంచెం ప్రక్కనే పాలగుమ్మి వారు ప్రశాంతం గా నించుని ఉన్నారు. వారి సంకలనం: నవలలు తీసుకున్నా. అలా ముందుకు వెళ్ళిపోయా, చూస్తే షాపు మొదట్లో ఉన్నా. మళ్ళీ సెర్చింగ్ మొదలెట్టా. జనాలు పెరుగుతున్నారు. వెతికి చూసుకోలేని సమయము/ఓపిక లేని వారు షాపు వారి సహాయం తీసుకుంటున్నారు.<br />
<br />
నెమ్మదిగా చూస్తూ వెళ్తున్నా. అంతలో నా ప్రక్కన ఉన్న పిల్లాడు అమ్మా, నేను ఈ పుస్తకం తీసుకుంటున్నా అని అరిచాడు - సరే తీసుకో అన్నారావిడ. వాడు అక్కడితో ఆగకుండా అమ్మా, నేను చాలా గ్రేట్ కదా -- అందరూ ఇంగ్లీష్ పుస్తకాలు చదువుతారు, నేను మాత్రం తెలుగు పుస్తకాలూ కూడా చదువుతా అని! ఆవిడ నవ్వేసి తన పనిలో పడిపోయారు కానీ, నాకు మాత్రం చాలా అబ్బురంగా అనిపించింది. వేరే రాష్ట్రంలో ఉంటూ, నిండా పదేళ్ళు కూడా లేని పిల్లాడు తనకై తాను, తెలుగు పుస్తకాలు వెతుక్కుని మరీ చదవడం! పిల్లలు పెద్దలని అనుకరిస్తారని -- ఇంట్లో తెలుగు చదివే/మాట్లాడే అలవాటుంటే ఎన్ని తరాలైనా, ఏ ఖండాంతరాలకు వెళ్ళినా తెలుగు మాయమవదు! ఇంకా నచ్చిన విషయం :: దేశనాయకుల గురించి వెతుకుతూ తెలుగు వాళ్ళవి చూడు నాన్నా అని చెప్పడం!<br />
<br />
మొత్తానికి ఓ మూడుసార్లు అంతా కలియతిరిగి అవసరమైనవి తీసుకుని బిల్లేయమన్నా ఇక్కడ కూడా సహస్రనామాల కంటే కాస్త ఎక్కువే చదివించుకుని కూడా ఇచ్చిన మరో సంచీ తీసుకుని బయటపడ్డా. ఇక ఆ వరుసలో అన్నీ కన్నడ పుస్తకాలే.. కస్తూరి వాసనలు గుబాళింపేమో, కిటకిటలాడుతున్నాయి. అన్నిటికంటే ఎక్కువమంది -- నిత్యానంద స్వామి స్టాల్ దగ్గర! ఆ ఆశ్రమం వాళ్ళు ప్రత్యేకం గా ఆయన మీద వచ్చిన పుస్తకాలు, మహత్యాలు, పాటలు వగైరా వగైరా అన్నీ పెట్టారు! అసలు కేస్ పెట్టబడి, జైల్లో ఉంది వచ్చిన వ్యక్తీ సంబంధీకులు ఇంత నిబ్బరంగా ఇలా పెట్టడం -- అవునులే, మనది ప్రజాస్వామ్యం కదా! ఇలానే ఉంటాయి అనుకుని ముందుకెళ్ళిపోయా.<br />
<br />
ఆ ప్రక్క వరుసలో ఇస్కాన్ వారి స్టాల్ -- అంతా కృష్ణ సంకీర్తనలతో మునిగిపోయి ఉన్నారు. అక్కడ పుస్తకాలు ఏమీ తీసుకోకపోయినా వారు ఇచ్చే చిన్ని కృష్ణుడి ఫోటో తీసుకోవడం ఓ అలవాటు. ఈసారి కూడా తీసుకుని వెళుతుండగా, రామకృష్ణ మఠం వారు -- లోపలికి దూరిపోయి కొన్ని బుల్లి బుల్లి పుస్తకాలు తీసుకున్నా -- వీరి గోవిందనామాల పుస్తకం బావుంటుంది -- కొండెక్కుతున్నప్పుడు చేతిలో పెట్టుకుని చదువుకుంటూ వెళ్ళడానికి చాలా ఈజీగా ఉంటుంది.. ఎవరికైనా ఇవ్వచ్చు అని ఓ అయిదారు తీసుకున్నా. ఇంకా శ్రీ సూక్తం, పురుష సూక్తం తాత్పర్య సహితంగా సరళంగా ఉన్నాయి - అవి కూడా తీసుకున్నా.<br />
<br />
వెళుతూ ఉంటే రకరకాల స్టాల్స్: ఈసారి కూడా, తమిళ, మళయాళ, సంస్కృతం, హిందీ అన్నిరకాల పుస్తకాల స్టాల్స్ ప్రదర్శనలో ఉన్నాయి. ఎప్పుడూ స్టాల్స్ ఉండే Sapna Books, DC Books, Just Books, Deccan Herald వారు కనిపించలేదు. e-books గురించి ప్రచారమైతే జరిగింది కానీ, దానికి సంబంధించిన స్టాల్స్ కనిపించలేదు. అలానే, ఆడియో బుక్స్ కూడా ఉన్నాయి అన్నారు కానీ ఎక్కువ చోట్ల కనిపించలేదు.<br />
<br />
అవండీ పుస్తకప్రదర్శన విషయాలు, విశేషాలు. అనుకున్న పుస్తకాలన్నీ దొరక్కపోయినా, ముందు కొన్న పుస్తకాలను మోసుకుంటూ తిరగడం ఇబ్బందిగా అనిపించినా, పుస్తక ప్రదర్శన బావుంది.మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-33510367965319838362011-11-21T12:00:00.001+05:302011-11-21T12:04:54.695+05:30శ్రీరామరాజ్యంఎప్పుడూ ఎక్కడకు రమ్మన్నా, ఆ ఏం వస్తాలే, నా వల్ల కాదులే అంటూ మాట దాటేసే బామ్మ, మొన్న ప్రొద్దున్నే, నన్ను సినిమాకి వెడతావుటే అని అడిగింది.. ఏంటా అని ఆశ్చర్యపోయా -- ఆ సినిమా శ్రీరామరాజ్యం! నిజానికి నాకు పాటలు విన్నప్పుడు, పోస్టర్లు చూసినప్పుడు కూడా అంత నచ్చలేదు -- కేవలం బాపు-రమణ గారి కోసం వెళ్ళాలి, అది కూడా కొద్ది రోజులు ఆగి, బావుంది అని టాక్ వచ్చిన తరువాత మాత్రమే అని నిశ్చయించుకున్నా.. కానీ బామ్మ అడిగేసరికి, తనకోసం శనివారం ఆటకు టిక్కెట్లు బుక్ చేశా.. బామ్మ ఏమో ఇన్ని రోజుల తరువాత థియేటర్ లో సినిమా, అదీ శ్రీరాముడి సినిమా కొంచెం anxiety తో ఉంది -- నాకేమో, నిరాశగా తిరిగి వస్తామేమో అని ఓ ప్రక్క అనుమానం.. మామూలుగా క్రొత్త సినిమాలు మొదటి వారంలో చూడాలి అంటే, ఆ ఫోరంలో నేల టిక్కెట్టే గతి, అలాంటిది నాకు పైన దొరికింది, అసలు జనాలు ఉంటారా అని ఇంకో ప్రక్క.. సర్లే, చూడబోతూ శంకలెందుకు అని ఆలోచనలు కట్టిబెట్టి బయలుదేరా..<br /><br />వెళ్లేసరికి హాలు నిండింది! ఫ్యామిలీలు - పిల్లలు అంతానూ.. సినిమా మొదలైంది.. అబ్బ! ఆ సెట్టింగ్స్, అవి ఎంత బావున్నాయో.. జగదానందకారక పాట విడిగా విన్నప్పుడు బావుంది - సినిమాలో అంతకంటే బావుంది.. దానితో నా అనుమానాలన్నీ పోయి ప్రశాంతంగా చూడడం మొదలుపెట్టా.. శ్రీరామరాజ్యం - కధ అంత లవకుశ సినిమా కధే. బాలకృష్ణ నటన బావున్నా కొంచెం agedగా అనిపించాడు.. మేకప్ అయినా తగ్గించి ఉండాల్సింది, లేదంటే క్లోజప్-షాట్స్ తగ్గించి ఉండాల్సింది. నయనతార -- చాలా sensible గా చేసింది.. తన ఆహార్యం, అలంకరణ అన్నీ తగినట్లుగా ఉన్నాయి. లవకుశలుగా వేసిన పిల్లలు భలే హుషారుగా నటించారు. సినిమాలో మిగతా పాత్రధారులు కూడా వారికి తగినట్లు చేశారు. అక్కినేని గారు గురించి చెప్పుకోవాలి.. వాల్మీకిగా సరిగ్గా సరిపోయారు.. ఈ వయసులో కూడా డైలాగులు చెప్పడంలో కానీ, నటనలో కానీ ఎక్కడా తడబాటు లేదు..<br /><br />సినిమాలో నచ్చినవి:<br />1. సెట్టింగ్స్ - విశాలమైన రాజమందిరాలు<br />2. పాత్రధారుల ఆహార్యం, నటన [శ్రుతి మించని]<br />3. గ్రాఫిక్స్ - ఎక్కడా కృత్రిమంగా లేకుండా చూపించడం [ అడవిలో ఉన్న సన్నివేశాలలో చాలా వరకూ గ్రాఫిక్సే - అయినా ఎక్కడా అసహజం గా అనిపించలేదు]<br />4. పాటలు - విన్నప్పుడు ఎక్కువ నచ్చలేదు కానీ, సినిమాలో ఇమిడిపోయాయి, [దానికి కారణం -- బాపు గారి చిత్రీకరణ కావచ్చు -- ఆ సౌందర్యం చూస్తూ, పాటల తప్పొప్పులు పెద్దగా పట్టించుకోము]<br /> బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ కూడా సందర్భానికి తగ్గట్లు ఉంది..<br />5. ఓవరాల్ గా సినిమా అంతా :)<br /><br />బాపు-రమణల గారి గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు.. They are the people who made the film as visual retreat.<br /><br />డైలాగులు అన్నిచోట్ల శ్రద్ధగా వ్రాసినా, కొన్ని చోట్ల పట్టించుకోలేదనుకుంటా.. సీతమ్మ వారిని అడవిలో వదిలేసి లక్ష్మణుడు వెళ్ళిపోగానే, అదంతా చూస్తున్న ఆంజనేయ స్వామి అటుగా వెళ్తున్న వాల్మీకిని ఇటు వైపు పిలవడానికి :: ఋషి గారూ, ఋషి గారూ అంటూ పిలుస్తాడు.. అలానే, సీతమ్మ వారిని ఆశ్రమానికి తీసుకువెళ్ళి పరిచయం చేస్తున్నప్పుడు, వాల్మీకి -- ఈమె భర్త ఏదో కార్య నిమిత్తం - దూరదేశం వెళ్ళారు అని చెబుతాడు.. ఇవేవీ పెద్ద విషయాలు కాదు కానీ, తరచి చూసుకుని ఉంటే బావుండేది..<br /><br />కనీసం చిట్టి చిట్టి పద్యాలు ఉంటాయేమో అనుకున్నా -- కానీ ఎక్కడా లేవు.. లవకుశ సినిమా గుర్తొస్తూనే ఉంటుంది.. [నిజానికి నేను ఆ సినిమా ఒకటి-రెండు సార్లు తప్ప ఎక్కువ చూడలేదు, అది ఎప్పుడో ఈ మధ్య కాలం లో కాదు, అయినా అన్నీ సందర్భాలలో పాత పాటలు గుర్తొస్తూ ఉంటాయి].. సీత కి రాముడు మీద అనుమానం వచ్చి, ఆయన్ని చూడడానికి వెళ్ళినప్పుడు కనీసం వాల్మీకి ఒక పద్యం చెబుతారనుకున్నా కానీ లేదు.. బామ్మకి కూడా అక్కడ "సందేహింపకుమమ్మా రఘురామ ప్రేమని" లాంటి పాట ఉంటే బావుండేది అనిపించింది..<br /><br />ఏదేమైనా, "<span style="font-style:italic;">ఆలపించినా - ఆలకించినా -- ఆనందమొలికించే గాధ</span>" రామాయణం.. అందరూ ఈ సినిమా థియేటర్లో చూసి వారి ప్రయత్నాన్ని ప్రోత్సహింప ప్రార్ధన..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-51401453988721459582010-11-21T19:05:00.008+05:302010-11-21T19:39:43.390+05:30బెంగళూరు పుస్తక ప్రదర్శన - 2010ఎప్పుడూ నాకు పుస్తక ప్రదర్శన గురించి వివరాలు అందించే ఈనాడు ఈసారి మాత్రం చేతులెత్తేసింది..! యెడ్యూరప్ప హడావిడిలో మునిగినట్లున్నారు మరి!! ఇంతలో పుస్తకంలో <a href="http://pustakam.net/?p=5578">రవి గారు వివరాలు ఇవిగో</a> అని సస్పెన్స్ దించేశారు.. ఇంతకీ విషయం ఏంటంటే నవంబరు 12-21 పుస్తక ప్రదర్శన అని.. సరే మొదటి వారంలోనే వెళదామనుకున్నా, కానీ ఊరెళ్ళాల్సి వచ్చింది.. నేను ఊరు నుండి వచ్చేసరికి మేం అప్పుడే <a href="http://venusrikanth.blogspot.com/2010/11/2010.html">చూసొచ్చామొహో</a> అని కొందరు మితృలు కాస్త కంగారు పుట్టించారు, కానీ ఇంకొక వారం ఉందని సర్ది చెప్పుకున్నా.. మొత్తానికి నిన్న వెళ్ళడానికి కుదిరింది.. <br /><br />ప్యాలెస్ గ్రౌండ్స్ లో గాయత్రి విహార్ ఎంట్రన్స్ లో ఏర్పాటు చేశారు <a href="http://bbpabangalore.org/images/BBF_Brochure_2010_LK_R%5B1%5D.pdf">పుస్తక ప్రదర్శనని</a>.. నవంబర్ 12-21 వరకు ప్రదర్శన జరుగుతోంది.. వెళ్ళాలనుకునేవారికి ఇంకొద్ది గంటల సమయం మాత్రమే ఉంది! [రాత్రి 8 గంటల వరకూ ఉంటుంది].<br /><br />తొందరగానే బయలుదేరామనుకున్నా కానీ, అక్కడకి చేరేసరికి సరిగ్గా ఒంటిగంటయ్యింది. శనివారమేమో, అప్పటికి ఇంకా అంత రష్ లేదు.. సరే అనుకుంటూ లోపలికి అడుగు పెట్టా. షరా మామూలుగానే మెటల్ డిటెక్టర్లు గట్రా పని చేయడం లేదు! ఆ మాత్రానికి ఎందుకు ఏర్పాటు చేస్తారో నాకు ఎప్పటికీ అర్ధమవదు!!<br /><br />సరే, అక్కడ నుండి పుస్తకాల మీద నా దండయాత్ర మొదలయ్యింది. అన్ని షాపులు దాదాపు ఖాళీగానే ఉన్నాయి. ఒక్కో షాపు చూస్తూ ముందుకు వెళుతున్నా. మొదట్లో ఉన్నవన్నీ చిన్నపిల్లల పుస్తకాలు, వాళ్ళకి సంబంధించిన వీడియో గేమ్స్ గట్రా.. అన్నింటినీ ఓ లుక్కేస్తూ ముందుకెళుతూ ఉన్నా.. ఓ చోట ఏది తీసుకున్నా 100/- అని బోర్డ్ పెట్టారు. పురాతన కాలంలో వచ్చిన పుస్తకాల నుండి మొన్నా మొన్న వచ్చిన చేతన్ భగత్ పుస్తకాల దాకా అన్నీ ఉన్నాయి.. సరే, అసలు ఏమేమి ఉన్నాయో అని తీరికగా చూస్తూ నించున్నా.. అక్కడున్న పుస్తకాల్లో సగం పైగా నేను ఎప్పుడూ వినలేదు[పేర్లు].. వాటి రేట్ ఏదో ఒకటి తీసుకుందామని టెంప్ట్ చేస్తున్నా, వివరాలు చూస్తుంటే ప్రక్కన పెట్టేయాలనిపిస్తోంది. అలా చూస్తూ షాపు చివరకు వచ్చేసా.. అక్కడున్నాయి Works of Kafka, Shakesper, Sherlock Holmes గట్రా... అన్ని volumes కూడా 100/- లకే.. Kafka పుస్తకాలు నా దగ్గర ఏమీ లేవు.. ఆయన రచనలు బావుంటాయని అడపా దడపా చదవడం వల్ల సరే చూద్దాం అని తీసుకున్నా. అక్కడితో పుస్తకాలు కొనడానికి శ్రీకారం చుట్టా.<br /><br />ఆ వరుసలో ఎక్కువ సి.డి లు: భక్తి గీతాల దగ్గర నుండి వీడియో గేమ్స్ వరకు అక్కడ నుండి పిల్లల పద్యాలు - క్లాసు పాఠాల వరకూ అన్నీ ఉన్నాయి. ఎంత మంది కొంటారో తెలియదు కానీ, ఈ షాపుల్లో కాస్త ఎక్కువమందే ఉన్నారు. అలా అక్కడ నుండి ముందుకు వెళ్ళగా ఏదో ముస్లిం సంస్థ నాన్-ముస్లింలకు ఖురాన్ గొప్ప్తతనం గూర్చి వ్యాస రచనల పోటీలు నిర్వహిస్తోంది.. ఇంకా ఖురాన్ సంబంధిత పుస్తకాలు కూడా అమ్మకానికి ఉన్నాయి. ఇక్కడ పిల్లలు-పెద్దవాళ్ళతో సందడిగానే ఉంది!<br /><br />ఈలోపు జనాల సంఖ్య కూడా మెల్లగా పెరుగుతోంది. కన్నడ షాపులు మొదలయ్యాయి ఈ వరుసలో.. అక్కడ కొనేందుకు ఏదీ ఉండదు కాబట్టి అలా చూసుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నా.. ప్రముఖంగా కనిపించిన పుస్తకాలు: యండమూరి విజయానికి అయిదు మెట్లు [కన్నడ అనువాదం], నిత్యానంద స్వామిని గురించిన ప్రశంసలు - విమర్శలు, సుధామూర్తి రచనలు. కొంచెం ముందుకెళ్ళేసరికి టాగోర్ పబ్లిషింగ్ హౌస్ కనిపించింది.. మరీ ఇంత త్వరగా అదీ మొదట్లోనే కనిపిస్తుందనుకోలేదు. తెలుగు పుస్తకాల షాపులు చివర్లో ఉంటే హాయిగా ఉంటుంది. లేకపోతే అక్కడ కొన్నవన్నీ మోసుకుంటూ అంతా తిరగాల్సి వస్తుంది మరి! <br /><br />సరే ఇక మళ్ళీ వెనక్కి రాలేం కాబట్టి లోపలకి వెళ్ళా.. వీళ్ళ షాపు చిన్నగా ఉంటుంది కానీ ఎక్కువ కలెక్షన్స్ [పుస్తకాలు] ఉంటాయి. అడుగు పెట్టగానే హంపీ నుండి హరప్పా కనిపించింది!! ఎగిరి గంతేయాలనిపించింది. ఈ పుస్తకం గురించి నేను చాలా రోజుల నుండి ప్రయత్నిస్తున్నా - ఉన్నవి రెండే కాపీలు - అర్జెంట్గా ఒకటి తీసేసుకున్నా. ఆ ప్రక్కనే ఆకుపచ్చని జ్ఞాపకం కనిపించింది.. తీసుకుందామా వద్దా అనుకుంటూ కాసేపు ఊగిసలాడి తీసుకున్నా -- స్వాతిలో వచ్చిన కధలే అనుకుంటా.. సీల్ చేసి ఉండడంతో లోపల ఏమున్నాయో చూడకుండానే తీసుకున్నా. యండమూరి, యధ్దనపూడి, కోడూరి కౌసల్య, వాసిరెడ్డి సీతాదేవి అందరూ తమ ఆసనాలని అలంకరించి హుందాగా ఉన్నారు. వాళ్ళకి ఓసారి హాయ్ చెప్పి ఇంకా ఏమున్నాయా అనుకుంటూ మరికొంచెం ముందుకెళ్ళా.. రంగనాయకమ్మ గారు ఓసోస్ ఆగాగు అన్నారు! ఆ మధ్య కృష్ణవేణి నవల పునర్ముద్రణకి వచ్చిందని<a href="http://venuvu.blogspot.com/2010/08/blog-post.html"> వేణు గారి బ్లాగులో</a> చదివా! ఉందేమో అని వెతకబోతే కనిపించలేదు. అక్కడున్నతనికి దాన్ని వెతకమని చెప్పి నేను ఇంకేం తీసుకోవాలో చూస్తుంటే స్వీట్హోమ్ కనిపించింది. ఈ పుస్తకం ఎవరికో ఇచ్చి తీసుకోవడం మర్చిపోయా. దాంతో అది కూడా తీసుకున్నా. కొకు గారి వ్యాసాలు కనిపిస్తాయేమో అని చూశా కానీ లేవన్నారు. పురాణాలు అవీ ఉన్నాయి కానీ - అవి విక్టరీ పబ్లికేషన్స్ లో తీసుకుందామని ఆగా [అవును మరి, ఉన్న మూడు స్టాల్స్ ని సమభావంతో చూడాలి కదా ;) ]. వంశీ వెండితెర నవలలు అడిగితే అదీ లేదు అన్నారు. <a href="http://pustakam.net/?p=4741">మా నాన్నగారు</a> గురించి అడగబోతే విక్టరీ వారినడగండన్నారు. నా దగ్గర ముళ్ళపూడి వారి సినీ రమణీయం ఉంది కానీ, కధా రమణీయం లేదు. మొదటి భాగం తీసుకున్నా. షాపు స్కానింగ్ అయిపోయింది. ఇక బిల్లేయించేద్దాం అనుకునేలోపు కౌంటర్ దగ్గర పరాకో, చిరాకో తెలియదు మరి అదోలా చూస్తూ శ్రీశ్రీ ఉన్నారు! సిప్రాలి పుస్తకం పేరు. మహాప్రస్థానం మొదలుపెట్టినా ముందుకు సాగలేదు. సరే ఇది చదివి మళ్ళీ ప్రస్థానం చేద్దాం అని తీసుకున్నా. బిల్ ఇచ్చిన తరువాత కార్డ్ అంటే అదిగదిగో ఈ వరుస మొదట్లో ఒకాయనకి కార్డులు గీకడమే పని అక్కడికి వెళ్ళి గీకించుకోండి అని చెప్పేసరికి హతవిధీ అనుకుంటూ ఆ వ్యక్తిని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళా. అదృష్టవశాత్తూ ఖాళీగానే ఉన్నారు. ఆ పని పూర్తి చేసుకుని పుస్తకాలు తీసుకుని బయలుదేరబోతుంటే గుర్తొచ్చింది - గోదావరి కధలు గురించి. వెంటనే అడిగా, కాసేపు వెతుకులాట తరువాత లేదని చల్లగా చెప్పాడు, కృష్ణవేణి కూడా లేదన్నాడు. పుస్తకాలతో పాటు క్రొత్త సంవత్సరం క్యాలెండర్ కూడా ఇచ్చారు. ప్రతీ సంవత్సరం అడ్రెస్ తీసుకుని ఇంటికి పంపించేవారు, మరి ఈసారి ఏమనుకున్నారో ఇప్పుడే ఇచ్చేసారు. గోదావరి కధలు కనిపిస్తే కాల్చేయమని, నెంబర్ ఇచ్చి బయలుదేరా.<br /><br />కొంచెం ముందుకెళ్ళగానే ఇస్కాన్ వారి స్టాల్ కనిపించింది. అటూ-ఇటూ వెళ్ళేవారికి కృష్ణుడి ఫొటోలు ఇస్తున్నారు. వాళ్ళ స్టాలంతా కృష్ణ భక్తితో నిండిపోయింది. సి.డిలు, పుస్తకాలు ఉన్నాయి. ఇక్కడ జనం బానే ఉన్నారు! కొంచెం ముందుకు వెళ్ళగానే అయ్యప్ప భక్తుల కోసం ప్రత్యేకంగా ఉన్న షాపు కనిపించింది! అయ్యప్ప స్వామి గురించిన పుస్తకాలు, క్యాసెట్లు, సి.డి.లు అన్ని భాషల్లో [అన్ని దక్షిణాది, హిందీ, ఇంగ్లీష్] ఉన్నాయి. ఆ ప్రక్కనే సప్నా బుక్హౌస్ వారిది. ఆ షాప్కి ఎప్పుడూ వెళుతూనే ఉంటా కాబట్టి అక్కడ ఎక్కువ గడపలేదు. దానికి దగ్గర్లోనే జస్ట్ బుక్స్ వారు కనిపించారు. వారి లైబ్రరీలో ఎన్రోల్ చేసుకునే సదుపాయం ఉంది. అక్కడ పెద్ద తగ్గింపు ధరలేమీ లేవు.. అలా ముందుకు సాగిపోయా. అటునుండి తిరగగానే రామకృష్ణ మఠం వారి స్టాల్! <a href="http://nalonenu.blogspot.com/2009/11/blog-post.html">పోయిన సారిలా</a> వివేకానందులవారు లేరు అక్కడ! ఆ ధైర్యంతో లోపలికి నడిచా!! వీరి ప్రచురణలో సిద్ధవేదం అనే పుస్తకం ఉంది. అది కావాలని తాతయ్యగారు చెప్పడంతో దాని గురించి కాసేపు ప్రయత్నించా! ఉహూ, దొరకలేదు, అక్కడున్న వాళ్ళని అడిగినా ప్రయత్నం లేదు. ఈ సారి ఇక్కడ కనిపించిన విశేషం - వారి తెలుగు ప్రచురణలకి ప్రత్యేకంగా కాసింత చోటు కల్పించడం. మళ్ళీ అంతా ఓసారి కలియతిరిగి అక్కడనుండి బయటపడ్డా.<br /><br />(సశేషం)మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-36529554997296418112010-08-14T23:51:00.008+05:302010-08-15T00:16:48.274+05:30స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ ప్రత్యేక కార్యక్రమాలు...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TGbkVprtzoI/AAAAAAAAFOE/JVBKx5y1lmo/s1600/India-Independence-Day1.gif"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TGbkVprtzoI/AAAAAAAAFOE/JVBKx5y1lmo/s320/India-Independence-Day1.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505338655124606594" /></a><br /><br /><br />టి.వి 99 వార్తా ఛానల్:<br /><br />న్యూస్ రీడర్ (స్వప్న): Breakfast News కి స్వాగతం.. అందరికీ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. ఎక్కడ చూసినా మువ్వన్నెల పతాకాల రెపరెపలు, జాతీయ గీతాలాపనలు.. మాంచి జోష్లో ఉన్నారు అందరూ.. మరి మన ప్రజాప్రతినిధులు స్వాతంత్ర్యాన్ని ఎలా నిర్వచిస్తారో తెలుసుకుందాం..<br /><br />******************<br />రోశయ్య నివాసం:<br />విలేకరి: రోశయ్య గారు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. మీ దృష్టిలో స్వాతంత్ర్యం అంటే..?<br />రోశయ్య: ముందుగా అందరికీ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. నా చిన్నప్పుడు స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో పాల్గొన్నాను, ఆ పోరాటంలో పాల్గొన్న నాయకులందరినీ చూచాను. వారందరూ నిస్వార్ధంగా సేవ చేశారు. కానీ ఇప్పుడు రాజకీయాలు చాలా మారిపోయాయి. కనీసం పెద్దవాడిననే గౌరవం కూడా లేకుండా మాట్లాడుతున్నారు. పుట్టి బుధ్దెరిగి ఇన్నేళ్ళయ్యింది, కనీసం పుట్టినరోజు కూడా జరుపుకోకూడదా..? వయసులో పెద్దవాడిని కాబట్టి హెలీకాప్టర్ ఎక్కితే కళ్ళు తిరుగుతాయి, అందుకని ఎక్కకపోతే ఎందుకు ఎక్కట్లేదు అంటారా? ప్రతి దాన్నీ రాజకీయం చేస్తున్నారు..!!!<br /><br />******************<br />చంద్రబాబు నాయుడు నివాసం:<br />విలేకరి: చంద్రబాబు గారు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. స్వాతంత్ర్యం గురించి చెప్పండి..?<br />చంద్రబాబు: అఖిలాంధ్ర ప్రజానీకానికి స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు తెలియజేసుకుంటున్నాను. స్వాతంత్ర్యం అంటే, దేశంలో ఎక్కడికైనా ఎప్పుడైనా వెళ్ళగలిగి ఉండడం. బాబ్లీ వెళ్ళాలంటే తంతారేమో అని భయం.. తిరుపతి కొండ ఎక్కాలంటే చిరుతపులి తిరుగుతుందేమో అని భయం.. తెలంగాణా వెళ్ళాలంటే తోలేస్తారేమోనని భయం.. చేతకాని వాళ్ళు ముఖ్యమంత్రులు గా ఉంటే ఇలానే ఉంటుంది, అందుకే నన్ను ముఖ్యమంత్రిగా ఎన్నుకోవాలని మీ అందరికీ తెలియజేసుకుంటూ, జైహింద్, జై తెలుగుదేశం!!<br /><br />******************<br />జగన్ నివాసం:<br />విలేకరి: జగన్ గారు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. స్వాతంత్ర్యం పై మీ అభిప్రాయం?<br />జగన్: ఓదార్పు..<br />విలేకరి: జగన్ గారూ, నేను ఓదార్పు యాత్ర గురించి అడగడం లేదు.. స్వాతంత్ర్యం గురించి మాట్లాడుతున్నాను.<br />జగన్: నేను చెప్పింది కూడా దాని గురించే.. ఒకప్పుడు బ్రిటీష్ వారి నుండి మనల్ని రక్షించారు నెహ్రూ, ఇందిరమ్మలు.. అది మనందరికీ పెద్ద ఓదార్పు.., దాన్నే మీలాంటి వాళ్ళు స్వాతంత్ర్యంగా వ్యవహరిస్తున్నారు.. కానీ నా దృష్టిలో మాత్రం అది ఓదార్పే! అందుకే నాన్నగారు చనిపోవడంతో బాధలో ఉన్నవారికోసం ఓదార్పు యాత్ర చేస్తున్నాను.. ఏం చెయ్యకూడదా, ఇంకెంతకాలం ఈ సహనం ఉంటుందో తెలియదు.. <br /><br />******************<br />చిరంజీవి నివాసం:<br />విలేకరి: చిరంజీవి గారు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. దీనిపై మీ స్పందన ఏంటి..?!<br />చిరంజీవి: ఈ రోజు స్వాతంత్ర్య దినోత్సవం జరుపుకోవడం చాలా సంతోషంగా ఉంది. చిన్నప్పుడు ఆగష్టు 15 అంటే, చాక్లెట్లు, బిస్కట్స్ తినచ్చని తెగ ఎదురుచూసే వాళ్ళం, అలాంటిది ఈ రోజు నేను ప్రరాపా అధ్యక్షుడిగా జెండా వందనం చేయడం, నేనే చాక్లెట్లు పంచడం చాలా చాలా ఆనందంగా ఉంది. ఇంతకంటే స్వాతంత్ర్యం ఏముంటుంది!<br /><br />******************<br />విజయశాంతి నివాసం:<br />విలేకరి: విజయశాంతి గారు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.. మీ మాటల్లో స్వాతంత్ర్యం అంటే..?<br />విజయశాంతి: I wish you a very happy independence day. స్వాతంత్ర్యం అంటే, తెలంగాణాకి అడ్డం వచ్చినవాళ్ళని అడ్డు లేకుండా అడ్డంగా నరికెయ్యడమే!!<br /><br />******************<br /><br />చూశారా! ఇవీ మన ప్రజాప్రతినిధుల అభిప్రాయాలు. వీళ్ళలో స్వాతంత్ర్యం గురించి బాగా స్పందించింది ఎవరు? రోశయ్య అయితే A అని చంద్రబాబు అయితే B అని జగన్ అయితే C అని చిరంజీవి అయితే D అని విజయశాంతి అయితే E అని 57575 కి SMS చేయండి.. ఇప్పుడు ఒక బ్రేక్!<br /><br />******************<br />న్యూస్ రీడర్ (స్వప్న): Welcome back.. మరి స్వాతంత్ర్యం గురించి ప్రజలేమనుకుంటున్నారో తెలుసుకుందాం.. సందీప్ చెప్పండి, ఎక్కడున్నారు.. మీ దగ్గర ఉన్న వివరాలేంటి..?<br /><br />సందీప్ (విలేకరి): ఆ స్వప్నా, నేను హైదరబాద్ సెంట్రల్ దగ్గర ఉన్నాను. ఇక్కడ Freedom సేల్ నడుస్తుండండంతో బాగా రద్దీగా ఉంది. నాతో పాటు నానక్రాంగూడా నివాసి చరణ్ ఉన్నారు. ఆయన దృష్టిలో స్వాతంత్ర్యం అంటే ఏంటో తెలుసుకుందాం. చరణ్ గారూ చెప్పండి. అసలు మీరేమనుకుంటున్నారు స్వాతంత్ర్యం అంటే..<br /><br />చరణ్: Well! Its very happy to celebrate independence day. I am proud of being Indian.. కానీ ఈ ట్రాఫిక్, ఈ జనాల గుంపులు, ఈ రణగొణ ధ్వనులు చూస్తుంటే చిరాకుగా అనిపిస్తుంది. అదే అమెరికాలో అనుకోండి, ఎంత హాయిగా ఉంటుందీ జీవితం. డాలర్ల సంపాదన, ప్రక్కవాళ్ళ ఊసులేని ప్రజలు, అద్దం లాంటి రోడ్లు.. అదండీ స్వాతంత్ర్యం అంటే..<br /><br />న్యూస్ రీడర్ (స్వప్న): సందీప్, చరణ్ గారి భావజాలం బావుంది, వారి నుండి మరిన్ని వివరాలు తెలుసుకునేముందు, విలేకరి సాయి లైన్లో ఉన్నారు. సాయి చెప్పండి, మీరు ఎక్కడ ఉన్నారు, ప్రజల్లో స్వాతంత్ర్యం గురించి ఏంటి ఫీలింగ్?<br /><br />సాయి: స్వప్న నేను ఆంధ్ర రాజకీయ రాజధాని అయిన విజయవాడలో ఉన్నాను. నా ప్రక్కన ఇంటర్ చదువుతున్న హరీష్, ఇంజనీరింగ్ చదువుతున్న రమేష్ ఉన్నారు. చెప్పండి హరీష్, స్వాతంత్ర్యం అంటే ఏంటి..?<br /><br />హరీష్: హ్మ్.. స్వాతంత్ర్యం.. అంటే Independence. ఆగష్టు 15 న జరుపుకుంటాం.. అందరికీ సెలవు రోజు. కానీ మా కాలేజీ వాళ్ళు ఈ రోజు కూడా క్లాసులు పెట్టారు, కానీ టి.విలో క్రికెట్ మ్యాచ్ ఉంది, అందుకే మా బామ్మకి సీరియస్ అని చెప్పి ఇంటికి వెళుతున్నా.. <br /><br />సాయి: స్వప్న వింటున్నావు కదా, కనీసం స్వాతంత్ర్య దినోత్సవం రోజున కూడా ఇంటర్ విద్యార్ధులకి స్వాతంత్ర్యం లేకుండా పోయింది. దీని మీద మన చర్చ కొనసాగించే ముందు, రమేష్ గారి అభిప్రాయం కూడా తెలుసుకుందాం.<br /><br />రమేష్: యా.. స్వాతంత్ర్యం అంటే, మనకి ఏదైనా నచ్చినట్లు చేసెయ్యగలగడం. For example, మా కాలేజ్ లో మా సామాజిక వర్గానికి చెందిన వారందరినీ ఇంటి పేర్లతోనూ, వర్గం పేరుతోనూ పిలుచుకుంటుంటాం.. అలా పిలుస్తుంటే ఎంత బావుంటుందో! దీన్నే స్వాతంత్ర్యం అంటారనుకుంటా!!<br /><br />న్యూస్ రీడర్ (స్వప్న): సాయి, హరీష్ మరియు రమేష్ చాలా విలువైన మాటలు చెప్పారు. వాటి మీద మన చర్చ కొనసాగించేముందు సంయుక్త లైన్లో ఉన్నారు. సంయుక్తా చెప్పండి, మీ దగ్గర ఉన్న information ఏంటి..?<br /><br />సంయుక్త: స్వప్న, నేను తిరుమలలో ఉన్నాను. ఇక్కడ మనతో మాట్లాడడానికి తితిదే లో పని చేస్తున్న అధికారి ఒకరున్నారు. ఆయన తన పేరు బయట చెప్పడానికి ఇష్టపడకపోవడంతో నేనే ఆయన ఏం చెప్పారో చెబుతున్నాను. స్వాతంత్ర్యం అంటే ఏముందమ్మా! ఏది కావాలంటే అది, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు, ఎవరికి కావాలంటే వారు తీసుకోగలిగి ఉండడమే.. ఇప్పుడు శ్రీవారి నగలు ఉన్నాయా, అవి ఇక్కడ పని చేసే ఎవరైనా తీసుకోవచ్చు. ప్రపంచంలో ఎక్కడైనా, కాదు కనీసం మన దేశంలో ఎక్కడైనా ఇంత వెసులుబాటు ఉంటుందా.. ఉండదు గాక ఉండదు. మేము దీన్నే స్వాతంత్ర్యం అంటాం, ఏం కాదనగలిగేవారున్నారా..!?<br /><br />న్యూస్ రీడర్ (స్వప్న): అదండీ, మన ప్రజల thinking. Independence day తలా ఓ మాట చెబుతున్నారు. వీటన్నింటినీ జాగ్రతగా గమనించినట్లయితే, ఇంటరు కాలేజీలు, విద్యార్ధుల స్వాతంత్ర్యాన్ని ఎలా హరిస్తున్నాయో తెలుస్తోంది. దీని మీద కాసేపట్లో చర్చా కార్యక్రమం మొదలవుతుంది. అలానే ఏడుకొండల్లో జరుగుతున్న అవినీతి మీద మేము ఇప్పటికే పెద్ద ఎత్తున పోరాటాన్ని కొనసాగిస్తున్నాం అనే విషయం మీ అందరికీ తెలిసిందే. ఇహ విజయవాడ రమేష్ గారు చెప్పిన సామాజిక వర్గ పిలుపులు అంశంపై మీ అభిప్రాయాలని 57575కి SMS చేయండి. చూస్తూనే ఉండండి, నిరంతర వార్తా స్రవంతి...<br /><br />P.S. అందరికీ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-83907841760357257432010-07-19T10:15:00.003+05:302010-07-19T10:17:09.397+05:30ఏడాది కాలం...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TEPYquaC38I/AAAAAAAAFMc/O9vrMawlJy8/s1600/deepam.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 291px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TEPYquaC38I/AAAAAAAAFMc/O9vrMawlJy8/s320/deepam.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495474198845513666" /></a><br /><br />కాలానికి ఇష్టాయిష్టాలు ఉండవు.. నచ్చినా, నచ్చకపోయినా ఒకే వేగంతో ముందుకు వెళ్లిపోతూనే ఉంటుంది..<br /><br />సంవత్సరం - ఎక్కువ సమయంలా అనిపిస్తున్నా వాళ్ళ జ్ఞాపకాల్లో కాలం తెలియడం లేదు.. ఎవరన్నారు, రోజులు గడిస్తే బాధ తగ్గిపోతుందని -- పైపెచ్చు ఆ బంధంలో గాఢత ఇంకా పెరుగుతూనే ఉంటుంది..<br /><br />ఆంటీ-అంకుల్ దీవెనలు మాతోనే ఉండాలని, వారి ఆత్మకి శాంతి కలగాలని కోరుకుంటూ..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-17898597824626002852010-05-29T23:20:00.024+05:302010-05-30T14:05:05.131+05:30గోవిందా... గోవిందా... గోవిందా...ఏడుకొండలవాడా, వెంకటరమణా గోవిందా.. గోవింద! కొండ పైకి నడిచి వెళ్ళాలని ఎప్పటినుండో అనుకుంటోంది అమ్మ.. సెలవులు అవీ కుదరక ఇప్పటివరకు వెళ్ళలేదు. మొన్నామధ్య పిన్ని వాళ్ళు వేసవి సెలవుల్లో తిరుపతి వెళుతున్నాం అని చెప్పగానే, మేము కూడా వస్తాం, అందరం నడిచి వెళదామని అనుకున్నాం. ఈ సంగతి తెలిసిన చిన్నమామయ్య వాళ్ళు మేమూ కలుస్తామన్నారు. మూడు కుటుంబాలు వెళుతున్నాం, ఆర్జిత సేవలు దొరికితే బావుంటుంది అనుకుని, రూములు-సేవలు బుక్ చేసే బాధ్యత నాకు అప్పగించారు.<br /><br /><a href="http://www.ttdsevaonline.com/">TTD వెబ్సైట్లో</a> ఇచ్చిన వివరాల ప్రకారం సేవలు-గదులు బుక్ చేశాను. ప్రయాణం తేదీలు ఖరారయ్యాయి, బస్/రైల్ రిజర్వేషన్లు కూడా కన్ఫర్మ్ అయ్యాయి. మే 15న సుప్రభాత సేవ కాబట్టి 14న నడిచి వెళదాం, అంటే 13రాత్రికి తిరుపతి చేరుకున్నాం.<br /><br />ఆ రోజు తిరుపతిలో నిద్ర చేసి 14న తెలతెలవారుతూ ఉండగా బయలుదేరాం. తిరుమలకు నడిచి వెళ్ళడానికి రెండు దారులు: <a href="http://tirumala.org/travel_tptm_foot.htm">అలిపిరి మీదుగా అందరూ వెళ్ళే దారి(11 కి.మి), రెండవది- శ్రీవారి మెట్టు (చంద్రగిరి వైపున - 6కి.మి).</a> శ్రీవారి మెట్టు కొంచెం దగ్గర దారి కాబట్టి అటువైపు వెళదామని మా ఆలోచన. నడవలేని వాళ్ళని (బామ్మ, చిన్నపిల్లలు, లగేజ్) అన్నింటినీ తిరుమలకి పంపి మేము మా దారిలో వెళ్ళాం.<br /><br />తిరుపతి నుండి దాదాపు 15కి.మి ప్రయాణం శ్రీవారి మెట్టుకి. దారిలోనే శ్రీనివాస మంగాపురం. అక్కడ కళ్యాణ వెంకటేశ్వర స్వామి ఆలయం ఉంది. శ్రీనివాసుడు-పద్మావతీ దేవి ఇక్కడే వివాహం చేసుకున్నారని, ఆ తరువాత శ్రీవారి మెట్ల దారినే తిరుమలకి చేరుకున్నారని స్థల పురాణం. మాకు గుడిలోకి వెళ్ళడానికి కుదరక, బయట నుండే దణ్ణం పెట్టుకుని వెళ్ళిపోయాం. అప్పటివరకూ చెమటగా, చిరాకుగా ఉన్న వాతావరణం కాస్త చల్లబడింది. చుట్టూ చెట్లు, మధ్యలో మెలికల రోడ్డ్. ఎక్కడికో వెళ్ళిపోతున్నామా అనిపించింది! తిరుపతి నుండి శ్రీవారి మెట్టు వరకూ ఒక జీప్ మాట్లాడుకున్నాం. అయితే ఈ పరిసరాలు చూసి క్రొత్త అనుమానం వచ్చింది, కొంపతీసి కొండ పైకి తీసుకు వెళుతున్నాడా ఏంటి?! మేము నడిచి వెళ్ళాలని కదా అనుకుంటున్నది అని. కాసేపట్లో ఆ అనుమానం తీరిపోయింది. మెట్లు మొదలయ్యే చోట దింపి వెళ్ళిపోయాడు అతను.<br /><br />మెట్ల ప్రారంభంలో ఓ గుడి ఉంది. చాలా ప్రశాంతంగా ఉంది. కొబ్బరికాయ కొట్టి మా నడక మొదలుపెట్టాం. క్రొత్తగా కట్టిన మెట్లేమో చక్కగా,శుభ్రంగా ఉన్నాయి. ప్రక్కన కూర్ఛోవడానికి అరుగులు, ప్రతీ 50/100 మెట్లకి నీటి పంపులు, అక్కడక్కడా శౌచాలయాలు. సౌకర్యాలు బానే ఉన్నాయి. అయితే ఎక్కువమందికి ఈ దారి తెలియకపోవడంతో రద్దీ లేదు. మొదట్లో మేమే ఉన్నాం, తరువాత ఎక్కడో వేరేవాళ్ళు కనిపించారు. మెట్టు-మెట్టుకీ గోవింద నామాలు. అవి చదువుకుంటూ నడుస్తుంటే ఎంత శక్తి వస్తుందో!! రణగొణ ధ్వనులు లేవు, చల్లటి గాలి, పక్షుల కిలకిల రావాలు, మధ్య మధ్యలో మైక్ లో వినిపించే అన్నమాచార్య కీర్తనలు.. ఓహ్! అనుభవించాల్సిందే!!<br /><br />మెట్ల దారి మొత్తం నీలం రంగు రేకులతో కప్పి ఉంది. ప్రకాశవంతమైన రంగు కావడంతో కొండపైదాకా ఉన్న రేకులన్నీ కనిపిస్తూ ఉన్నాయి. ఎక్కడో ఉన్నవి చూసేసరికి అమ్మో! అంత దూరం నడవాలా అని భయమేసింది కానీ, అంతలో నామాలు-శంఖు-చక్రం కనిపించాయి. దేవుడే శక్తి ఇస్తాడు అనుకుంటూ ముందుకు సాగిపోయాం. మొదట్లో ఉన్న వేగం రాన్రాను తగ్గుతూ వచ్చింది. మొత్తానికి వెయ్యి మెట్లు పూర్తి చేశాం. అక్కడ దివ్య దర్శనం టోకెన్లు ఇస్తున్నారు. ఇక్కడ తీసుకున్న టోకెన్లు రెండువేల మెట్ల దగ్గర స్టాంప్ వేయించుకుంటేనే చెల్లుతాయి. అన్నీ బాగానే ఉన్నా, సామాను డిపాజిట్ చేయడానికి ఎటువంటి సదుపాయాలు లేవు, ఇటువైపు నుండి నడవాలనుకుంటే, అలిపిరి దగ్గర డిపాజిట్ చేసి రావాల్సిందే. ఇదొక్కటి తప్పించి, మిగతా అన్నీ బాగున్నాయి.<br /><br />1100 మెట్ల దగ్గర శ్రీవారి పాదాలు ఉన్నాయి. ఈ మెట్లకి నకలు, మెట్ల ప్రారంభంలో ఉన్న గుడి దగ్గర ఉన్నాయి. స్వామి పాదాలు చాలా పెద్దవి!<br /><br />1000-1200 మెట్ల వరకూ మాములుగానే ఉన్నవి రాన్రానూ ఎత్తుగా ఉన్నాయి. అయినా కూడా మోకాళ్ళ పర్వతంలా మాత్రం కాదు. అక్కడక్కడా ఫ్రూటీలు, మజ్జిగ అమ్ముతున్నారు. యాత్రికులు తక్కువగానే ఉండడంతో అమ్మేవాళ్ళు తక్కువే ఉన్నారు. రెండువేల మెట్ల దగ్గర స్టాంప్ వేయించుకుని కాస్త విశ్రాంతి తీసుకుని మళ్ళీ బయలుదేరాం. నడవడానికి వీలుగా మెట్ల మధ్యలో రెయిలింగ్ కూడా వేస్తున్నారు. పై నుండి వేస్తున్నట్లున్నారు, ఇంకా సగం మెట్ల వరకే ఉన్నాయి. కాస్త దూరం వెళ్ళగానే సీతా-లక్ష్మణ సమేత శ్రీరాముల వారు దర్శనమిచ్చారు. మళ్ళీ కాసేపు కూర్చుని బయలుదేరాం. అలా 2800 మెట్లు పూర్తి చేశాం. మేము చిన్నగా నడవడంతో మూడు గంటల వరకూ పట్టింది, వేగంగా నడిస్తే రెండు గంటలలో చేరుకోవచ్చు.<br /><br />శిఖరాగ్రానికి చేరుకోగానే హుర్రే అనిపించింది. దిగ్విజయంగా నడక పూర్తి చేశామని చాలా ఆనందంగా అనిపించింది. CRO ఆఫీస్ కి వెళ్ళి రూమ్స్ ఎక్కడ ఎలాట్ అయ్యాయో కనుక్కుని అక్కడకు చేరుకున్నాం. అంతకుముందు ఇంటర్నెట్ లో బుక్ చేసుకున్న టిక్కెట్లు పద్మావతి గెస్ట్ హౌస్ లో ఇచ్చేవారు, ఈ మధ్యే వాటిని CROకి మార్చారుట.<br /><br />రూమ్ కి చేరుకుని, కాస్త విశ్రాంతి తీసుకుని భోజనం చేసి దర్శనానికి బయలుదేరాం. శనివారం సుప్రభాత సేవ ఉన్నా, శుక్రవారం దివ్య దర్శనం చేసుకుందామని బయలుదేరాం. మొదట క్యూ చిన్నగానే ఉంది, లడ్డూ టికెట్లు తీసుకునే వరకూ బానే ఉంది, కానీ ఆ తరువాత చూస్తే చాలా మంది జనం కనిపించారు. అమ్మో ఈ క్యూలో నించోలేము, అసలే సుప్రభాత సేవ అంటే అర్ధరాత్రి నుండే లైన్ లో ఉండాలి, ఇక ఇప్పుడు లేట్ అయింది అంటే అంతే సంగతులు అని అక్కడ నుండే వెనక్కి వచ్చేశాం.<br /><br />కాసేపు పడుకుని, సుప్రభాత సేవకు బయలుదేరాం. సేవ జరిగే సమయం తెల్లవారుఝామున 2:30లకు, క్యూ లైన్ మాత్రం 12:30-1:00 ల మధ్యలో మొదలవుతుంది. మేం క్యూలో నించునే సమయానికి స్వామికి ఏకాంత సేవ జరుగుతోంది. ఇప్పుడు పడుకుంటున్నాడు, మళ్ళీ తొందరగా లేవాలి అనుకుంటూ మేం క్యూలోనే జాగరణ చేశాం. 1:30 దాటిన తరువాత క్యూలో ఉన్నవాళ్ళని పంపించడం మొదలుపెట్టారు. మధ్యలో ఆపుతూ 2:30లకు ఆనందనిలయం చేరుకున్నాం. జయ-విజయుల దగ్గర ఆడవాళ్లను ఒకవైపు, మగవాళ్ళను ఒకవైపు నించోబెట్టారు. గర్భగుడి తలుపులు మూసే ఉన్నాయి. అప్పటివరకూ క్యూలో నించున్న అందరికీ బానే కనిపిస్తూ ఉంది, అంతలో వి.ఐ.పి. లు రావడం మొదలుపెట్టారు. సరిగ్గా, గరుడాళ్వార్ కి ముందు, దేవుడి ఎదురుగ్గా ఉన్న ప్రదేశమంతా నిండిపోయింది. క్యూలో నించున్న వాళ్ళకి ఏమీ కనిపించని పరిస్ఠితి. ఇంతలో అర్చకులు వచ్చారు. సుప్రభాతం మొదలుపెట్టారు. తలుపులు తెరిచారు, తెర తీశారు. తెర తీస్తున్నారు, వేస్తున్నారు. ఏంటేంటో చేస్తున్నారు. కానీ ఒక్కటి కూడా కనిపించడం లేదు. సుప్రభాతం చదివే వాళ్ళు కూడా కనిపించడం లేదు. వి.ఐ.పి లకి తప్పించి మామూలు భక్తులకి అక్కడ ఏం జరుగుతుందో కొంచెం కూడా కనిపించే అవకాశం లేదు. సుప్రభాత సేవ అంటే ఏదో ఊహించుకుని వస్తే, ఇలా జరుగుతుందేంటి అనిపించింది. ఆ తరువాత సరే, కనీసం ఇక్కడ నుండి దర్శనం అన్నా దొరుకుతుంది కదా, ఒకవేళ దొరకకపోయినా ఫర్లేదు అంతటా ఉన్నాడు దేవుడు.. మరీ అంత బాధపడక్కర్లేదు అని కూడా అనిపించింది. అలా అనుకున్న తరువాత కానీ మనసు శాంతించలేదు. తితిదే అర్చకుల సుప్రభాతం కూడా బావుంది (అంటే ఎమ్మెస్ సుబ్బలక్ష్మి పాడినంత బావుంది). నా చిన్నప్పుడు రేడియోలో విన్నట్లు గుర్తు. పూజ అంతా పూర్తి అయిన తరువాత, వి.ఐ.పి లు గర్భగుడిలోకి వెళ్ళడం మొదలుపెట్టారు. అప్పుడు తెలిసిన సంగతి మమ్మల్నందరినీ కూడా పంపిస్తారు అని! అప్పుడు మాత్రం భలే ఆనందంగా అనిపించింది. అసలు దర్శనమే దొరకదు అనుకుని ఊరుకున్న సమయంలో దేవుడిని అంత దగ్గరగా చూసే అవకాశం దొరకడం అంటే!! ఒక్కొక్కరే లైన్లో ముందుకు వెళుతున్నారు. ఎప్పుడూ స్వామిని జయ-విజయుల దగ్గర నుండి చూడడమే. కానీ దగ్గరవుతున్న కొద్దీ చాలా పెద్దవాడులా కనిపిస్తున్నాడు. నామాలు ఎంత పెద్దవో, శరీరం ఇంకా పెద్దది, పాదాలు కూడా చాలా పెద్దవి. అచ్చంగా మెట్ల మీద చూసినంత పెద్దవి! స్వామి దగ్గరవుతున్న కొద్దీ తెలియని భావం. అంత దగ్గరగా చూస్తుంటే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచినట్లనిపించింది. నాకైతే పాత సినిమాల్లో గుహల్లో అమ్మవారి భయంకర రూపం ఎలా ఉంటుందో అలా అనిపించింది. హా! మామూలు క్యూ లైన్లో లా ఎవరినీ నెట్టేయడం లేదు. కాకపోతే ముందుకు పదండి అని చెబుతున్నారు. అంత దగ్గరగా చూసిన వారందరూ ఏదో ట్రాన్స్ లోలా బయటకి వస్తున్నట్లు కనిపించారు. దాదాపు ఆనందనిలయంలో గంట పైనే గడిపాం. చాలా బావుందనిపించింది.<br /><br />సరిగ్గా బయటకి వచ్చేసరికి పొర్లుదండాలు మొదలయ్యాయి. ఇది పెద్ద గుడి కదా, ఇక్కడ అలాంటివి చేయనివ్వరేమో అనుకునే దాన్ని, చూసిన తరువాత తెలిసింది. కేవలం తెల్లవారుఝామునే చేయనిస్తారని. పొర్లుదండాలు పెట్టిన వారికి ప్రత్యేక దర్శనం. తీర్ధం అదీ తీసుకుని హుండీలో మొక్కులు చెల్లించుకుని బయటకి వచ్చాం. అప్పటికే సర్వ దర్శనం మొదలయ్యింది. వీళ్ళంతా కొండకి నడిచి వచ్చిన భక్తులట. మామూలు దర్శనం 7గంటలకి మొదలవుతుందట.<br /><br />మహాద్వారం బయట కాసేపు కూర్చున్నాం, ఈ లోపుల లడ్డూలు తీసుకువచ్చారు. అవి తీసుకుని మళ్ళీ రూమ్ కి బయలుదేరాం. అక్కడనుండి బయటకి (రోడ్డ్) రావాలంటే చాలా దూరం నడవాలి, మా బామ్మగారు నడవలేకపోవడంతో వాలంటీర్ల సహాయం తీసుకున్నాం. తిరుమలలో అన్నింటికంటే నచ్చే విషయం: వాలంటీర్లు. దేవస్ఠానం ఉద్యోగుల కంటే కూడా వీళ్ళే ఎక్కువ మంది ఉంటారు. ఎంతో చదువుకున్న వాళ్ళు, ధనవంతులు, గొప్పవాళ్ళు కూడా వచ్చి సేవకంటే మించిన పని లేదు అని చాటి చెప్పడం నిజంగా గొప్ప విషయం.<br /><br />రూమ్ లో మధ్యాహ్నం వరకూ కాలక్షేపం చేసి ఉచిత భోజనానికి బయలుదేరాం. అంతకుముందు దర్శనం చేసుకున్న వారికి మాత్రమే ఒకసారికి భోజన టిక్కెట్ ఇచ్చేవాళ్ళు, ఇప్పుడు ఆ పధ్దతి తీసేసి, అందరూ ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు వెళ్ళే ఏర్పాటు చేశారు. ఎన్టీఆర్ చేసిన మంచి పనుల్లో తిరుమల లో ఉచిత భోజన పధకం కూడా ఒకటి. ఇక్కడ దొరికే రుచికరమైన, శుభ్రమైన భోజనం బయట ఏ హోటల్లో కూడా కనిపించదు. కాకపోతే కాస్త క్యూ లో నించోవాలి. ప్రసాదం-కూర-సాంబారు-రసం-పెరుగు తో దివ్యంగా ఉంది. కందిపప్పు ధరలు పెరగకముందు, పప్పు-నెయ్యితో వడ్డించే వారు కానీ, ప్రస్తుతం సాంబార్ తో కానిస్తున్నారు. అలా అయినా కూడా ఇంత మంచి భోజనం తిరుమలలో ఎక్కడా దొరకదు.<br /><br />అటు నుండి పాప వినాశనం, ఆకాశగంగ చూసుకుని రూమ్ కి వెళ్ళి, బెంగళూరు కి తిరుగు ప్రయాణమయ్యాం. ఏదైతేనేం ఈ సారి తిరుపతి యాత్ర చాలా బాగా జరిగింది.<br /><br />శ్రీవారి మెట్టు నుండి తిరుమలకు వెళ్ళాలనుకునే వారికి:<br />1.తిరుపతి బస్ స్టాండ్ నుండి 6గంటలకు ఉచిత బస్ సదుపాయం ఉంది. దాన్ని అందుకోలేకపోయినా, జీపులు-కార్లు మాట్లాడుకుని వెళ్ళచ్చు.<br />2.ఈ దారిలో కేవలం పగలు మాత్రమే ప్రయాణించడం మంచిది, రాత్రి పూట ప్రయాణం క్షేమకరం కాదు.<br />3.కుదిరిన వారు శ్రీనివాస మంగాపురం - కళ్యాణ వేంకటేశ్వరుని ఆలయం చూసుకుని వెళ్ళచ్చు.<br />4.త్రాగడానికి నీరు దొరుకుతుంది కాబట్టి మరీ ఎక్కువ నీళ్ళు తీసుకు వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు. తినుబండారాల లాంటివి అమ్మరు కాబట్టి, కావాలనుకున్న వారు వెంట తీసుకువెళ్ళాల్సిందే.<br />5.మెట్లు రమారమి 2800. వేగంగా నడిస్తే రెండు గంటలలోపే చేరుకోవచ్చు.<br />6.మెట్ల ప్రారంభంలో కొబ్బరికాయ కొట్టాలనుకుంటే అక్కడే దొరుకుతాయి, వెంట పెట్టుకుని వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు.<br />7.కనీసం 5/6గురు ఉంటే ఆహ్లాదకరంగా సాగుతుంది, లేకపోతే కొంచెం బోర్ గా ఉంటుంది.<br />8.సామాను మాత్రం అలిపిరి దగ్గరే డిపాజిట్ చేయాలి, ప్రస్తుతానికి ఈ దారిలో సదుపాయం లేదు. అలిపిరి శ్రీవారి మెట్టు కి వెళ్ళే దారిలోనే వస్తుంది. కాబట్టి అక్కడ దిగి, సామాను డిపాజిట్ చేసి శ్రీవారి మెట్టుకి వెళ్ళచ్చు.<br />9.1100 మెట్ల దగ్గర దివ్యదర్శనానికి టోకెన్లు ఇస్తారు, మర్చిపోకుండా 2000 మెట్ల దగ్గర స్టాంప్ వేయించుకోవాలి<br /><br />చిత్రమాలిక: వాటి మీద క్లిక్కితే పెద్దవవుతాయి..<br /><br />స్థలపురాణం..<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFaUYEWQ7I/AAAAAAAAFJM/T275ir9LZJ0/s1600/IMG_4356.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 156px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFaUYEWQ7I/AAAAAAAAFJM/T275ir9LZJ0/s200/IMG_4356.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476757927963804594" /></a><br /><br /><br />మెట్ల ప్రారంభంలోని గుడి..<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFbiDEE-_I/AAAAAAAAFJU/bc9ILy_JSTk/s1600/IMG_4358.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFbiDEE-_I/AAAAAAAAFJU/bc9ILy_JSTk/s200/IMG_4358.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476759262355323890" /></a><br /><br />శ్రీవారి పాదాలు: గుడి దగ్గరవి (ఇవి పైనున్న పాదాలకు నకలు)..<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFcP72zi5I/AAAAAAAAFJc/h7oyRqXIi9c/s1600/IMG_4361.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 200px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFcP72zi5I/AAAAAAAAFJc/h7oyRqXIi9c/s200/IMG_4361.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476760050694589330" /></a><br /><br />మెట్ల దారి మొదలు..<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFc7bUfdZI/AAAAAAAAFJk/A1UBB1K0EUc/s1600/IMG_4375.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 200px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFc7bUfdZI/AAAAAAAAFJk/A1UBB1K0EUc/s200/IMG_4375.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476760797874976146" /></a><br /><br />నడక దారిన వచ్చే భక్తులకు తితిదే కల్పిస్తున్న సౌకర్యాలు...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFdX2rOl0I/AAAAAAAAFJs/l2hkNdeESng/s1600/IMG_4378.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFdX2rOl0I/AAAAAAAAFJs/l2hkNdeESng/s200/IMG_4378.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476761286254434114" /></a><br /><br />మెట్లు...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFeOdZrfLI/AAAAAAAAFJ0/609Dbioirq4/s1600/IMG_4389.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 200px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFeOdZrfLI/AAAAAAAAFJ0/609Dbioirq4/s200/IMG_4389.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476762224362749106" /></a><br /><br />శ్రీవారి పాదాలు: దాదాపు 1100 మెట్లు ఎక్కిన తరువాత కనిపిస్తాయి..<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFe4zkRRvI/AAAAAAAAFJ8/WVLjflXP1vw/s1600/IMG_4414.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFe4zkRRvI/AAAAAAAAFJ8/WVLjflXP1vw/s200/IMG_4414.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476762951867254514" /></a><br /><br />కొండ పైనుండి మెట్ల దారి...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFfZFPigLI/AAAAAAAAFKE/YtHuKsNbklE/s1600/IMG_4438.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFfZFPigLI/AAAAAAAAFKE/YtHuKsNbklE/s200/IMG_4438.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476763506367955122" /></a><br /><br />సీతా-లక్ష్మణ సమేత శ్రీరాములు...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFf8mAfHHI/AAAAAAAAFKM/OCuvKGIimDQ/s1600/IMG_4442.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFf8mAfHHI/AAAAAAAAFKM/OCuvKGIimDQ/s200/IMG_4442.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476764116458609778" /></a><br /><br />శిఖరాగ్రాన మండపం...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFgTIOYKjI/AAAAAAAAFKU/4pHJJWycEi4/s1600/IMG_4462.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 91px; height: 200px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/TAFgTIOYKjI/AAAAAAAAFKU/4pHJJWycEi4/s200/IMG_4462.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476764503600802354" /></a>మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-46080881718846748752010-03-09T09:17:00.001+05:302010-03-09T09:19:57.162+05:30మామ చందమామవినరావా (మ)న కధ..<br /><br />చందమామ - 70/80/90 ల తరానికి పరిచయం అక్కర్లేని పత్రిక.. పిల్లల పత్రికల్లో అగ్రతాంబూలం అందిపుచ్చుకున్న పత్రిక. కేవలం పిల్లల పత్రిక అంటే, చంపిలు నా మీద దండెత్తే ప్రమాదం కూడా ఉంది.. :)<br /><br />చందమామతో పరిచయం ఎలా జరిగిందో గుర్తు లేదు కానీ, నేను చదివిన మొదటి పుస్తకం మాత్రం చందమామే!.. అదేదో గ్రైఫ్వాటర్ ప్రకటనలోలా, మా బామ్మ చదివింది చందమామ, మా అమ్మ చదివింది చందమామ, నేను చదివాను చందమామ..!<br /><br />మరిన్ని జ్ఞాపకాలు <a href="http://www.chandamama.com/lang/story/stories.php?lng=TEL&mId=12&cId=49&stId=2433">ఇక్కడ</a> ..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-77305115798384930782010-03-03T15:35:00.001+05:302010-03-03T15:35:54.431+05:30Exotic Engineer Entreprenuerవీకెండ్ పార్టీలు - వీక్డే టి.టి లు.. ఫోరం లో లైవ్ షోలు - గరుడమాల్ లో సినిమాలు, నంది హిల్స్ కి చక్కర్లు.. ఇదీ బెంగళూరులోని సగటు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ జీవితం..<br /><br />సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరు గా ఉద్యోగం ప్రారంభించి, చివరకు వ్యాపారవేత్తగా మారిన విక్రం జీవితమే ఈ నవల కధాంశం.. <br /><br />బగ్ ఫిక్సింగ్ల నుండి బిజినెస్ అయిడియాల వరకూ అన్నీ ఉన్నాయి ఈ పుస్తకంలో.. ఒక అయిడియా జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది అని చూపించిన పుస్తకమిది... అయితే అలాంటి విషయాలని ఏదో సందేశాలిచ్చినట్లు కాకుండా, తేలికగా చదువుకోవడానికి హాయిగా ఉన్న భాషలో వ్రాశారు.. <br /><br />ఈ పుస్తకం గురించిన పరిచయం <a href="http://pustakam.net/?p=3997">ఇక్కడ</a>..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-64764401811550520292009-12-31T13:38:00.003+05:302009-12-31T13:50:58.914+05:30చిట్టచివరి టపా2009 చివరికి వచ్చేశాం.. ఇంకొద్ది ఘడియల్లో 2010 రాబోతోంది..<br />క్రొత్త సంవత్సరం వస్తుందహో అని పది రోజుల ముందు నుండే హడావిడి, ప్లాన్లు.. తీరా చూస్తే, ఎప్పుడు వచ్చిందో లేదో కూడా తెలియకుండా వెళ్ళిపోతుంది.. అయినా, ఇలాంటి సమయం లో వేదాంతం అనవసరం... <br /><br />పోయిన సంవత్సరం 10x స్పీడ్ లో గడచిపోతే, ఈ సంవత్సరం ఎలాంటి హడావిడి లేకుండా అయిపోయింది .. వ్యక్తిగతంగా, ఎప్పటినుండో వాయిదా వేస్తున్న కొన్ని పనులు మొదలుపెట్టాను.. వాటిల్లో M.Tech చదవడం.. రెగ్యులర్ గా చదవడం ఇక కుదరదు అని అర్ధమై డిస్టెన్స్ లో మొదలుపెట్టాను, అప్పుడే సంవత్సరం కూడా పూర్తైంది.. ఇంకా వృత్తిపరంగా కూడా బానే ఉంది.. Royalty Saving Solution డెవలప్ చేస్తున్నాము, అది కూడా commercialize అయితే ఇంకా సంతోషం.. <br /><br />అందరి కంటే మన రాష్త్ర ప్రజలు ఈ సంవత్సరం చాలా ఇబ్బందులు పడ్డారు. రాష్త్ర విభజన కారణంగానేమి, వరదల వల్లనేమి, YSR చనిపోయినప్పుడు టి.వి. లో వచ్చిన పాటల వల్లనేమి మన వాళ్ళు అనుభవించినన్ని బాధలు వేరే ఎవరూ పడి ఉండరు.. రాబోయే సంవత్సరమైనా ఇలాంటి విపత్తుల వల్ల కాకుండా, అభివృధ్ధి పరంగా మన రాష్త్రం పేరు అన్ని వేదికల మీద వినిపించాలని ఆశిద్దాం... <br /><br />అందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. క్రొంగొత్త సంవత్సరం మీకు మరిన్ని శుభాలను అందివ్వాలని కోరుకుంటూ... <br /><br />ఇదే ఈ సంవత్సరానికి చిట్టచివరి టపా :) క్రొత్త సంవత్సరం లో, మరింత క్రొత్తగా కలుసుకుందాం...మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-65388244924221408782009-11-12T19:06:00.003+05:302009-11-12T20:19:56.037+05:30బెంగళూరు పుస్తక ప్రదర్శన - 1మామూలు రోజుల్లో జిల్లా (కర్ణాటక) పేపర్ ని పెద్ద పట్టించుకోని నేను అక్టోబర్, నవంబర్ లో మాత్రం చాలా క్షుణ్ణంగా చదువుతా, దానికి గల ఏకైక కారణం పుస్తక ప్రదర్శన.. ప్రతీ సంవత్సరం దాదాపు ఈ రెండు నెలల్లోనే జరుగుతూ వస్తోంది.. సరే అక్టోబర్ అంతా ఎదురుచూశాను కానీ, ఏ వార్తా కనిపించలేదు.. ఇంకా ఏ వార్తా లేదేంటా అని వెయిట్ చేస్తూ ఉంటే ఒకరోజు చావాకిరణ్ గారు తన బ్లాగులో నవంబర్5 నుండి పుస్తక ప్రదర్శన ప్రారంభమవుతోంది అని వ్రాసారు.. ఇక అప్పటినుండి, ఆ రోజు గురించి నిరీక్షణ.. నవంబర్ 4వ తారీఖు పేపర్ చాలా ఆత్రంగా చేతిలోకి తీసుకున్నా.. జిల్లా ఎడిషన్ లో మొదటి పేజీలో వేస్తాడు అనుకుంటే, లోపల పేజీలు గాలించినా కూడా కనీసం ప్రస్తావన కూడా రాలేదు.. ఉహూ ఇలా లాభం లేదు అని, మళ్ళీ మొదటి నుండి వచ్చా, అయినా ఎక్కడా కనిపించలేదు.. సరే ఇంగ్లీష్ పేపర్లో చూద్దాం అని ఆఫీసుకి వచ్చీ రాగానే లైబ్రరీకి వెళ్ళిపోయా.. హిందూ కాదు, హెరాల్డ్ కాదు, టైమ్స్ కాదు చివరికి బిజినెస్ టైమ్స్ కూడా చూసా, ఎక్కడా చూచాయగా కూడా వ్రాయలేదు.. ఒకవేళ ఏమైనా వాయిదా వేసారేమోలే అని అప్పటికి సమాధానపడిపోయా..<br /><br />చివరికి నవంబర్5 రానూ వచ్చింది.. నేను పేపర్ చూడనూ చూశాను, హాశ్చర్యం!! రెండవ పేజీలో ఉంది నేను వెతుకుతున్న వార్త!!! ఇంకేంటి ఆహా, అప్పటికప్పుడు వెళ్లిపోదామనుకున్నా .. అయితే ప్రదర్శన ప్రారంభం మధ్యాహ్నమో, సాయంత్రమో అనేసరికి, సర్లే వారాంతం తీరికగా ఒక చూపు చూద్దాం అని నిర్ణయించుకున్నా.. ఈనాడులో ఆ వార్త చూసినా, ఇంకా సందేహమే ఎందుకైనా మంచిది అని మిగతా పేపర్లు కూడా చదివా, అందరూ మొదటి పేజీలోనే పుస్తక ప్రదర్శన గురించి గొప్పగా వ్రాసారు.. హమ్మయ్య అయితే, ప్రదర్శన జరుగుతోంది అని స్థిమితపడ్డా.. :)<br /><br />వారాంతం వచ్చేసింది.. శనివారం కాదు కానీ, ఆదివారం వెళ్లడానికి కుదిరింది.. అప్పటికి రెండు రోజుల నుండి వర్షాలు ఇక్కడ, మరీ పెద్ద వర్షం పడితే వెళ్ళలేము, ఎలా భగవంతుడా అనుకుంటుంటే, పాపం మా మీద జాలిపడి, అంత వర్షం లేకుండా కరుణించాడు.. అప్పటికీ చాలా చల్లగా ఉంది, చినుకులు పడుతూనే ఉన్నాయి, మామూలు రోజుల్లో అయితే, ఒక పుస్తకం తీసుకుని, కిటికీ ప్రక్కన కూర్చుని, బజ్జీలు/పకోడీలు తింటూ గడిపేసేదాన్ని, కానీ ఈ రోజు ప్రత్యేకత వేరు కదా.. పకోడీల బదులు పుస్తకాలను కరకరా నమిలెయ్యాలని కంకణం కట్టుకుని జయీభవ అనుకుని బయలుదేరాం..!<br /><br />ఎప్పటిలానే ఈ సారి కూడా ప్రదర్శనని ప్యాలెస్ గ్రౌండ్స్ లో(గాయత్రి విహార్ ఎంట్రన్స్) ఏర్పాటు చేశారు.. శివాజీనగర్ నుండి 5కి.మీ ప్రయాణం..<br /><br />ఎంట్రీ టిక్కెట్(20/-) కౌంటర్ దగ్గర పెద్ద జనం ఏమీ లేరు.. అసలే ఆదివారం, అందులోనూ భోజన సమయం, పైగా వర్షం కూడా, కాబట్టి మాలాంటి వాళ్ళు తప్ప ఎక్కువుండరులే అనుకుంటూ లోపలి వెళ్ళాం.. ఎంట్రీ మొదట్లో పని చేయని మెటల్ డిటెక్టర్ ఒకటి పెట్టారు.. అసలు పని చేయని వాటిని తీసుకువచ్చి ఇలా అడ్డంగా ఎందుకు పెడతారో తెలియదు!! ఏదో ఆ ప్రదర్శనకి దిష్టి బొమ్మలా తప్పించి దాని ఉపయోగం శూన్యం..<br /><br />లోపలికి అడుగుపెట్టగానే, ఈ ప్రదర్శనలో పాల్గొంటున్న పబ్లిషర్స్, విక్రేతల వివరాలు అన్నీ తెలుపుతూ ఒక పెద్ద బోర్డు.. రమారమి, 370దాకా స్టాల్స్ ఉన్నాయి.. పుస్తకాల షాపులే కాకుండా కొన్ని సంస్థలు BEL, Agricultural Board, Hardware Equipments (ఏదో సంస్థ - పేరు గుర్తు లేదు ) ప్రదర్శనలో ఉన్నాయి..ఇంకొంచెం ముందుకు వెళ్ళేసరికి, ఒక్కసారిగా చాలా మంది జనాలు కనిపించారు.. అప్పుడనుకున్నా, ఏదో ఖాళీగా ఉంటుందనుకుంటే ఇంతమంది ఉన్నారు.. ఇక మనం చూసినట్లే అనుకుంటూ ఆ హడావిడి తప్పించుకుంటూ ముందుకు వెళ్ళాం..<br /><br />కాస్త ముందుకి వెళ్ళగానే Rare-Books అని బోర్డు ఉంది.. చాలా చిన్న షాప్.. అక్కడ ఏ పుస్తకమైనా 30/- మాత్రమే.. ఎక్కువ (దాదాపు అన్నీ) చిన్నపిల్లల పుస్తకాలు.. చాలా రష్ గా ఉంది అక్కడ.. మళ్ళీ సెకండ్ రౌండ్ లో వద్దాంలే అని ముందుకు సాగిపోయాం..<br /><br />దేశంలోని ప్రతిమూల నుండి వచ్చారు పబ్లిషర్స్.. (కోల్కతా తరువాత రెండో అతి పెద్ద ప్రదర్శన - బెంగళూరులో).. హిందీ ప్రచార సభ వాళ్ళు, నవజీవన్ వాళ్ళు, నేషనల్ అకాడమీ వాళ్ళు, తమిళ, మలయాళం, హిందీ, కన్నడ, తెలుగు ఇలా దాదాపు అన్ని భాషలకి సంబంధించినవి ఒకటో/రెండో/పదో/పన్నెండో ఉన్నాయి..<br /><br />అన్ని పుస్తకాల షాపుల్లోకి వెళ్లి కలియతిరిగి చూస్తున్నా. ఇంకా కొనడం మొదలుపెట్టలేదు.. అన్ని చోట్ల ప్రముఖంగా కనిపించినవి White Tiger, RobinSharma books, Dooms Day గురించిన పుస్తకాలు.. ఇంకా Sidney Sheldon, Sherlock Holmes కూడా కనిపిస్తూనే ఉన్నారు. ఇంకాస్త ముందుకి వెళ్ళేసరికి, "విక్టరీ" కనిపించింది.. ఆహా తెలుగు పుస్తకాలు అనుకుంటూ, లోపలికి వెళ్లాను.. వీళ్ళ దగ్గర అంత ఎక్కువ పుస్తకాలు లేవు.. ఉన్నవి కూడా, ముప్ఫై రోజుల్లో ఇంగ్లీష్ టైపు పుస్తకాలే. చాలా కొంచెం పురాణాలు, అతి కొద్ది మామూలు పుస్తకాలు (నవలలు గట్రా) ఉన్నాయి.. ఇంతేనా అనుకుంటూ చూస్తూ ఉండగా, నాహం కర్తాః హరి కర్తాః పుస్తకం కనిపించింది.. ప్రసాద్ గారి కాలమ్స్ కొన్ని స్వాతిలో చదివాను అంతకుముందు, ఈ పుస్తకం గురించి కూడా దాంట్లోనే చూసాను.. సరే అని అట్టే ఆలోచించకుండా తీసుకున్నా.. బయటకి వచ్చేయబోతుండగా, "అయోధ్య" కనిపించింది.. వ్రాసింది పి.వి.గారు.. అది కూడా బిల్ వేయించేసాను..<br /><br />మొత్తానికి బోణీ చేసేసా.. కొంచెం ముందు సప్నా బుక్-హౌస్ వారి స్టాల్ కనిపించింది.. ఎప్పుడూ అక్కడ కనిపించే టైటిల్స్ ఉన్నాయి.. అలా చూస్తూ ముందుకి వెళ్ళిపోయాం.. ఇంతలో తమ్ముడేడా అని చూస్తే ఎక్కడా కనిపించలేదు.. ఏమయ్యాడా అని చూస్తే, వెనకాలే ఒక షాపులో ఉండిపోయాడు, ఆర్కిటెక్చర్ కి సంబంధించిన పుస్తకాలు చూస్తూ. నాకు పనికి వచ్చేవేమి లేవు అక్కడ.. ఇక అక్కడ ఎందుకులే అని నా అన్వేషణ కొనసాగించా. ఆఫర్ ధరలు 50/-, 100/- అని చాలా చోట్ల పెట్టి ఉన్నాయి.. నేను కనీ-విని ఎరుగని పుస్తకాలు.. అసలు వాటిల్లో పనికి వచ్చేదేదో - రానిదేదో అర్ధం చేసుకోవాలంటే చాలా కష్టం. వాళ్ళు ఆఫర్ ఇస్తుంటే కూడా తీసుకోకపోవడం బావుండదని ఏదో నాకు నచ్చిన శీర్షికలు తీసేసుకుని బయటపడ్డా..<br /><br />ఇంతలో తమ్ముడు కూడా అక్కడనుండి బయటపడ్డాడు.. వాడికి అవసరమైన పుస్తకాలు ఏమీ కనిపించలేదుట అందుకని అవసరమొస్తే ఉంటాయిలే అని కొన్ని పుస్తకాలు తీసుకున్నాడు.. మళ్ళీ ఇద్దరం కలిసి, షాపులని సర్వే చేసే కార్యక్రమం కొనసాగించాం..<br /><br />అక్కడ నుండి లెఫ్ట్ టర్న్ తీసుకోగానే వివేకానందుల వారు చాలా గంభీరంగా చూస్తున్నారు.. నాకు ఇంట్లో, పరుపు క్రింద ఉన్న పుస్తకాలు అప్రయత్నంగా గుర్తొచ్చాయి.. కానీ చేసేదేమీ లేక ధైర్యం చేసి, ఆ షాపులోకి దూరిపోయా.. తెలుగు పుస్తకాలు కూడా ఉన్నాయి.. మా తమ్ముడు ఏవో పుస్తకాలు తీసుకోబోతుంటే చెప్పా, అవన్నీ ఇంట్లో ఉన్నాయి అని! అయినా, వాడు వినకుండా వేరే ఏవో తీసుకున్నాడు.. అమ్మవారి ఫోటోలు కూడా ఉన్నాయి, ఒకటి చాలా కళగా ఉంది.. దాంతో అది తీసుకున్నాం.. సిస్టర్ నివేదిత వ్రాసిన కొన్ని పుస్తకాలు తీసుకున్నాము.. ఇక ఆ వరుసలో అంతా కన్నడ కస్తూరి వెలిగిపోతోంది.. కిత్తూర్ చెన్నమ్మ దగ్గరి నుండి, మోక్షగుండం విశ్వేశ్వరయ్య గారి వరకూ.. చాణక్యుడి కౌటిల్యము (ఈ పుస్తకం చాలా కన్నడ షాపుల్లో కనిపించింది.!!), గిరీష్ కర్నాడ్ వ్యాసాలూ.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే చాలా ఉన్నాయి..<br /><br />అలా ఆ కస్తూరి సువాసనలని ఆఘ్రాణిస్తూ వెళుతున్న మాకు, వేడి వేడి మిరపకాయ బజ్జీల వాసన వచ్చింది.. దగ్గర్లో ఏదో తెలుగు పుస్తకాల షాపు ఉన్నట్లుందే అని చూసేసరికి, నేనే అంటూ "విశాలాంధ్ర" కనిపించింది.. చిన్ననాటి స్నేహితులని చూసిన ఫీలింగ్ నాకు విశాలాంధ్రని ఎప్పుడు చూసినా, అందులోనూ రాష్ట్రం కాని రాష్ట్రంలోనేమో, ఇంకా ఎక్కువ ఇదిగా అనిపించింది.. ఇక ఒక పట్టు పట్టాలి అనుకుంటూ లోపలి అడుగుపెట్టాం..<br /><br />సశేషంమేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-32383065603151469542009-10-16T20:46:00.007+05:302009-10-16T22:29:50.443+05:30ఇదీ సంగతి...*****************************************<br />ముఖ్యమంత్రి రోశయ్య గారి నివాసం: <br /><br />(రామదాసు సినిమాలోని, అంతా రామమయం పాట స్టైల్లో) <br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/StikTSIE5nI/AAAAAAAAEzk/rzNRlPjmt9A/s1600-h/IMG_3048.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/StikTSIE5nI/AAAAAAAAEzk/rzNRlPjmt9A/s320/IMG_3048.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5393241204966352498" /></a><br />అంతా సోనియామయం.. ఈ జగమంతా మన్మోహనం.. సోనియా.. సోనియా.. మన్మోహనం.. మన్మోహనం... అంతరంగమున వై.యస్.ఆర్... అనంత రూపముల జగనుగా మారగా... అంతా వై.యస్ మయం..<br />వై.యస్.. వై.యస్... <br /><br /><br />ఏవండీ.. లలితా సహస్రం చదువుతాను అని మొదలుపెట్టి ఏదేదో పాడుతున్నారేంటి..? ఇందాకటి వరకూ బాగానే ఉన్నారు కదా, ఇంతలో ఏమయ్యింది...?<br /><br />హు.. ఏం చెప్పమంటావు.. పైకి మాత్రం నేను ముఖ్యమంత్రి.. మొన్నటి వరకూ కుర్చీనే వద్దనుకున్నా, అలాంటిది ఏదో ఆపధ్ధర్మం అన్నట్లు చెబితే, సర్లే అనుకున్నా.. ఏదో కూర్చుండీ, కూర్చోక అలా కూర్చున్నానా, అలా కూర్చుంటుంటే నడుం నొప్పి వస్తోందని కాస్త చేరగిలబడి కూర్చున్నా.. అంతే ఈ పేపర్ల వాళ్ళు నా గురించి, పట్టు బిగిస్తున్న ముఖ్యమంత్రి అదీ, ఇదీ అని రాసి పడేశారు.. అంతే వెంటనే, సోనియమ్మ దగ్గర నుండి ఫోన్.. ఏంటి, మీరు ముఖ్యమంత్రిగా సెటిల్ అవుదామనుకుంటున్నారా.. అయ్యో లేదమ్మా నాకంత ఆశ లేదు అని చెప్పి నమ్మించడానికి నా తల ప్రాణం తోకకి వచ్చింది.. అది అయిపోయిందో లేదో, ఇంతలో కే.వి.పి. నుండి ఫోన్.. మీరు అధికారులందరినీ మారుస్తున్నారట, నన్ను కూడా మార్చేస్తారా అని బెదిరించినట్లు మాట్లాడాడు.. అసలు విషయం అది కాదు అని చెప్పేసరికి దేవుడు దిగి వచ్చాడనుకో..<br /><br />అసలు "అమ్మ" మనసులో ఏముందో తెలియదు.. పోనీ, ఇక్కడ "కొడుకు" మనసులో ఏముందో చెప్పడు.. అందుకే ఈ పాటలు ఇవీనూ...<br /><br />*******************************************<br />బంజారాహిల్స్, జగన్ నివాసం...<br /><br />ఇడుపులపాయ నుండి వచ్చిన దగ్గర నుండి, అందరూ వచ్చి పరామర్శించి వెళుతున్నారు.. కాస్త ఖాళీ దొరకడంతో, ప్రపంచంలో ఏమి జరుగుతున్నాయో తెలుసుకుందామని సాక్షి ఛానెల్ పెట్టాడు.. <br /><br />చుక్కల్లో కెక్కినాడు చక్కనోడు బ్యాక్ గ్రౌండ్ పాటతో, ఈ దేవుడుకి, ఆ దేవుడిచ్చిన దేవతలైన చెల్లెమ్మల మీద కార్యక్రమం.. కార్యక్రమమంతా, ఒక్కడే వచ్చాడు, ఒక్కడే వెళ్ళాడు అనో.. లేకపోతే నీవే దేవునివి అనో పాటలు వస్తున్నాయి..<br /><br />గట్టిగా నిట్టూర్చాడు.. ఈ ముఖ్యమంత్రి గొడవలో పడి నాన్నగారిని పూర్తిగా మర్చిపోయాను.. పోనీలే కనీసం ఈ ఛానెల్ వాళ్ళైనా కాస్త గుర్తు చేస్తున్నారు అనుకుంటూ ఆలోచనల్లో మునిగిపోయాడు..<br /><br />*****************************************************<br /><br />ప్రధానమంత్రి కార్యాలయం, ఢిల్లీ..<br /><br />చేతులు చల్లబడిపోయేంత ఎ.సి. ఉన్నా, ఆలోచనలతో మెదడు వేడెక్కిపోవడంతో, తలపాగా తీసి ప్రక్కన పెట్టారు మన్మోహన్ సింగ్...<br />ఇందాక మేడంతో జరిగిన మీటింగ్ విషయాలన్నీ ఇంకోసారి గుర్తు చేసుకోసాగారు.. మూడు రాష్ట్రాల ఎన్నికల గురించి, ఆ తరువాత కొన్ని సి.బి.ఐ ఎత్తేసే కేసుల గురించి మాట్లాడి, తీరికగా ఆంధ్రప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రి విషయం మాట్లాడింది "అమ్మ".. అమ్మ మనసులో ఏముందో తెలియడం లేదు. జగన్ ని ముఖ్యమంత్రి చేయడం ఇష్టమో కాదో ఇంకా చెప్పడం లేదు.. కానీ, అక్కడ జగన్ వర్గీయులు సద్దుమణగాలి, ఏం చేస్తావో ఆలోచించి చెప్పు అని అల్టిమేటం జారీ చేసింది.. <br /><br />ఎంత ఆలోచించినా, ఏమీ తట్టట్లేదు.. కాస్త మార్పుగా ఉంటుందని, టి.వి. పెట్టారు.. సాక్షి ఛానెల్ అది.. రాజువయ్యా.. మహరాజువయ్యా అని పాట, నిలువెత్తు వై.యస్.ఆర్ కనిపిస్తున్నారు.. అది చూసి ఆయనకి చిర్రెత్తుకొచ్చింది.. ఈయనే మహరాజు అయితే, నేను చక్రవర్తిని.. ఈ పిచ్చి కార్యక్రమాలు నేను చూడను... సరే పని చేస్తే అయినా కాస్త హాయిగా ఉంటుందేమో అని, ఆ ఫైల్స్ అన్నీ తీసుకురమ్మని పి.య్యే. కి పురమాయించారు..<br /><br />దస్త్రాలన్నీ వరుసగా తీసుకొచ్చి ముందు పెట్టాడు..<br /><br />మొదటి ఫైల్: ఇందిరమ్మ ఇళ్ళ కి సంబంధించింది..<br />రెండో ఫైల్: రాజీవ్ రహదారులకి సంబంధించింది..<br />మూడోది: రాజీవ్ విమానాశ్రయంలోని కొన్ని కాంట్రాక్టు పనుల పొడిగింపు<br />నాలుగోది: ఇందిరమ్మ పొలం పట్టాలు..<br />................ <br />................<br /><br />అన్ని సంతకాలయ్యేసరికి, మన్మోహనుడుకి బ్రహ్మాండమైన ఆలోచన వచ్చేసింది.. యురేకా అని పరిగెడుతూ, తలపాగా కూడా పెట్టుకోకుండా పరిగెట్టారు 10, జనపధ్ దగ్గరకి!<br /><br />మేడం దగ్గరికి వెళ్ళి ఉఫ్ అంటూ అంతా ఊదేశారు.. అంతే హుటాహుటిన, ఆంధ్రా కి ఫోన్స్ చేయబడ్డాయి.. అప్పటికప్పుడు మంత్రివర్గ సమావేశం ఏర్పాటు చేయబడింది.. ఆఘమేఘాల మీద ఆర్డర్స్ పాస్ చేయబడ్డాయి...<br /><br />********************************************************<br /><br />మరుసటి రోజు పేపర్ లో ఇక నుండీ కడప జిల్లా, వై.యస్.ఆర్ జిల్లాగా పిలువబడుతున్నది అని వార్త...<br />ఆ వార్తాంశం క్రిందే, నేటి నుండీ "నీవు నేర్పిన విద్యయే నీరజాక్షా" సీరియల్ మీ అభిమాన ఛానెల్లో అని ప్రకటన..<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/StilrC9xh5I/AAAAAAAAEz0/IB5LlWg0PM8/s1600-h/fr+kranti.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 253px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/StilrC9xh5I/AAAAAAAAEz0/IB5LlWg0PM8/s400/fr+kranti.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5393242712725096338" /></a><br /><br />P.S. అందరికీ దీపావళి శుభాకాంక్షలు...మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-79289366414146737652009-10-12T22:07:00.005+05:302009-10-15T10:35:26.095+05:30ఒబామాకు నోబెల్ శాంతి బహుమతిస్వీడిష్ నోబెల్ కమిటీ సమావేశం జరుగుతోంది.. రోజూ ఒక్కొక్క రంగం వారికి బహుమతులు ప్రకటిస్తున్నారు, ఈ రోజు శాంతి బహుమతి ప్రకటించాలి.. వచ్చిన నామినేషన్ల నుండి తీవ్ర వడపోత తరువాత, ఫైనల్ రౌండ్ కి కొన్ని పేర్లు ఎంపిక చేయబడ్డాయి. వాటిల్లోనుండి, ఒక వ్యక్తి ని బహుమతి కి ఎంపిక చేశారు..<br /><br />విలేకరుల సమావేశంలో ఆ వివరాలను ప్రకటిస్తున్నారు..<br /><br />*************************************<br /><br />శ్వేతసౌధం, అమెరికా:<br />ఫోన్ ఆపకుండా రింగ్ అవుతోంది.. కాల్ రిసీవ్ చేసుకున్న ఒబామా కి ఏమీ అర్ధం కాలేదు.. ఈ బ్రిటన్ ప్రధానమంత్రి కి ఏమైనా మతిపోయిందా.. అర్ధం పర్ధం లేకుండా మాట్లాడుతున్నాడేంటి అనుకుంటూ, టి.వి వైపు చూశాడు.. స్వీడిష్ నోబెల్ కమిటీ నోబెల్ శాంతి బహుమతి వివరాలను ప్రకటిస్తున్న సమావేశం.. అక్కడ స్క్రోలింగ్లో వస్తున్న తన పేరు చూసి కాసేపు అలా నిలబడిపోయాడు.. చివరికి ఎలాగో తేరుకుని, ఆ ప్రధానమంత్రికి కృతజ్ఞతలు తెలిపి పెట్టేశాడు..అలా పెట్టాడో లేదో, ఇంకో దేశాధ్యక్షుడు లైన్లోకి వచ్చారు. ఆయనతో మాట్లాడుతున్నప్పుడే, ఇంకో గవర్నర్ కాల్ అంటూ పియ్యే వచ్చి నించున్నాడు...<br /><br />అందరికి ధన్యవాదాలు చెప్పుకుంటూ కాసేపు విరామం తీసుకుందామనుకుంటున్నంతలో మిఛెల్లీ సుడిగాలి లా అక్కడికి వచ్చింది.. మీకు నోబెల్ శాంతి బహుమతి వచ్చిందట.. I am so happy for you dear.. ఇలా అందరిదగ్గరి నుండి అభినందనల వర్షం ఒకవైపు కురుస్తుండగా, ఒబామా మనస్సులో కొంచెం ఆలోచన, కొంచెం ఆశ్చర్యం, కించిత్ గర్వం.. కొంచెం సిగ్గు.. కొంచెం ఉత్సాహం.. మరెంతో ఉల్లాసం.. ఇంకా ఎంతో ఆనందం అన్నీ కలగలిపి కలుగుతున్నాయి.. <br /><br />అలా పగలంతా అభిమానుల వర్షంలో తడిసిన ఒబామా, రాత్రికి పడుకోబోతుండగా ఒక ఆలోచన వచ్చింది.. ఇంతకీ ఈ బహుమతికి నన్నెందుకు ఎంపిక చేశారు... ఎంత ఆలోచించినా సమాధానం తట్టలేదు.. అలా ఆలోచనలతో నిద్రలోకి జారుకున్నాడు...<br /><br />*************************************<br /><br />నోబెల్ అవార్డుల ప్రధానోత్సవం:<br /><br />అంగరంగ వైభవం గా నోబెల్ అవార్డుల ప్రధానోత్సవం జరుగుతోంది. అతిరధ మహారధులందరూ వచ్చారు.. ఎక్కడెక్కడి వారూ, ప్రతీ రంగంలో పేరెన్నికగన్న వారు, ఇలా ఒకరేమిటి, ఎందరో మహానుభావులు, ఒక్కో రంగం లో విశిష్ట సేవలు చేసిన వారందరినీ వరుసగా వేదిక మీదకు పిలిచి అవార్డులు ప్రధానం చేస్తున్నారు.. ఒబామా వంతు వచ్చింది.. ఒకలాంటి ఉద్వేగంతో స్టేజీ పైకి వెళ్ళి అవార్డ్ అందుకున్నాడు ఒబామా...<br /><br />కార్యక్రమం ముగిసిన తరువాత అందరూ వెళ్ళిపోతున్నారు.. ఆ సమయంలో నోబెల్ కమిటీ అధ్యక్షుడి దగ్గరకి వచ్చి, మీతో కొంచెం మాట్లాడాలి అన్నాడు ఒబామా.. తప్పకుండా, ఇటు రండి అంటూ మీటింగ్ రూమ్ లోకి తీసుకు వెళ్ళాడు..<br /><br />అధ్యక్షుడు: చెప్పండి, ఏం మాట్లాడాలనుకుంటున్నారు..<br />ఒబామా: మీరు శాంతి బహుమతికి నన్నే ఎందుకు ఎంచుకున్నారు..?<br /><br />అధ్యక్షుడు: :) ఈ ప్రశ్న చాలా మంది దగ్గర నుండి వచ్చింది, కానీ మీ దగ్గర నుండి కూడా వస్తుందని ఊహించలేదు...<br />ఒబామా: మీరు బహుమతి ప్రకటించిన నాటి నుండి, సమాధానం కోసం వెతుకుతూ నిద్ర లేని రాత్రులు ఎన్నో గడిపాను, కానీ కొంచెం కూడ తట్టలేదు.... అందుకే మీ నుండే తెలుసుకుందామని అడుగుతున్నాను.. అసలు నేను ఏం చేశాను అని మీరు నన్ను ఎంపిక చేశారు..?<br /><br />అధ్యక్షుడు: హ్మ్.. అర్ధమైంది.. శాంతి బహుమతికి ప్రపంచం నలుమూలల నుండి ఎన్నో నామినేషన్లు వచ్చాయి.. చాలా గట్టి పోటీ ఉంది.. నామినేట్ చేయబడిన వారందరూ వాళ్ళు చేసిన గొప్ప గొప్ప పనుల గురించి ప్రస్తావించారు..అసలు ప్రపంచంలో ఎవరైనా ఖాళీగా ఉన్నారా.. పాకిస్తాన్ ఎప్పుడు భారత్ మీద యుధ్ధం చేయాలా అని చూస్తూ ఉంటుంది.. చైనా టిబెట్ ని ఆక్రమించుకుంది, కుదిరితే భారత్ ని కూడా ఆక్రమించేయాలనే ఆలోచనే.. ఇటు ఇజ్రాయెల్ - పాలస్తీనా ఎప్పుడూ రావణకాష్ఠమ్లా రగులుతూనే ఉంటుంది.. పోనీ ఆస్ట్రేలియా వైపు చూస్తే, జాత్యహంకార ధోరణులతో కొట్టుమిట్టాడుతోంది.. ఫ్రాన్స్ ని పరికిస్తే, ఏ ఫ్యాషన్స్ బావుంటాయి, ఏ మోడల్ అందం గా ఉంది అని తప్పితే వేరే ఆలోచన లేదు.. <br /><br />ఇంతమంది, ఏదేదో చేయాలని, ఇంకేదో చేస్తూ, తమెంతో సాధించామని భ్రమ పడుతూ, నామినేట్ చేయబడ్డారు.. కానీ వారందరికీ మీకూ ఉన్న ఒకే ఒక్క తేడా -- అదే.. ఎంతో చేయగలిగి ఉండి కూడా, మీరు ఏమీ చేయలేదు..!!!<br />తలుచుకుంటే, పాకిస్తాన్ ని తన్ని కూర్చోపెట్టి భారత్ జోలికి వెళ్ళకుండా చేయచ్చు.. చైనా ఆగడాలని కంట్రోల్ చేయచ్చు.. జన్మతః నల్లవాడైనా మీకు జాత్యహంకారం గురించి తెలుసు, దాన్ని అరికట్టడానికి తీసుకోవాల్సిన విషయాలని ఆస్ట్రేలియా వాళ్ళతో చర్చించి ఉండచ్చు.. పాలస్తీనా మీదకి రయ్యిమంటున్న ఇజ్రాయెల్ ని బెదిరించి, పాలస్తీనా తో సంధి ఒడంబడిక చేసి ఉండచ్చు.. ముసలివాడై కూడా, ఇంకా టిబెట్ స్వాతంత్ర్యం కోసం పోరాడుతున్న దలైలామా మీద ప్రేమతో చైనాని ఒప్పించి ఉండచ్చు.. ఇంకా ఎన్నో.. మరెన్నో.. చాలా చాలా చేసి ఉండచ్చు.. కానీ, మీరు .. మీరు.. అవేమీ చేయలేదు.. ఆ చేయకపోవడమే, మిమ్మల్ని అందరిలోనూ విభిన్నంగా నిలబెట్టింది.. నిజానికి మీరున్న పరిస్థితుల్లో ఏమైనా చేసి ఉండచ్చు, కానీ మీరు తొందరపడలేదు.. ఏమీ చేయలేదు.. కేవలం ఆ ఒక్క కారణంతో మిమ్మల్ని అవార్డ్ కి ఎంపిక చేయడం జరిగింది.. ఇప్పటికి మీ అనుమానం తీరిందా అని అడిగారు ఆయన నవ్వుతూ...<br /><br />ఒబామా: ఆ వివరణంతా విన్న ఒబామా నిశ్చేష్టుడై అలానే ఉండిపోయాడు...<br /><br />*************************************<br /><br />మహేష్ బాబు ఇస్టైల్లో చెప్పాలంటే -- <br />ఏం చేశామన్నది కాదన్నయ్యా, అవార్డ్ వచ్చిందా లేదా...<br /><br />శ్రీశ్రీ గారి శైలిలో చెప్పాలంటే --<br />మాయావతి, వై.ఎస్.ఆర్, సోనియా, ఒబామా కారే అవార్డుకూ అనర్హం...!!!మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-69879469386839620922009-09-03T14:17:00.004+05:302009-09-03T14:24:46.544+05:30ముందు చెప్పకుండా వెళుతున్నా...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/Sp-DUBnJArI/AAAAAAAAExk/PCdmFiBvjhw/s1600-h/ysr+copy.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/Sp-DUBnJArI/AAAAAAAAExk/PCdmFiBvjhw/s400/ysr+copy.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5377160860156887730" /></a><br /><br />"ముందు చెప్పకుండా వెళుతున్నా..." <br />ముఖ్యమంత్రి గారు రచ్చబండ కార్యక్రమానికి వెళ్ళే కొద్దిసేపటి ముందు మాట్లాడిన మాటలివి... చెప్పినట్లే, ఎవరికీ ముందు చెప్పకుండా కానరాని లోకాలకి వెళ్ళిపోయారు..<br />ఈ దుర్ఘటనలో మరణించిన సుబ్రమణ్యం, వెస్లీ, భాటియా, ఎమ్.ఎస్.రెడ్డి కుటుంబాలకి ధైర్యాన్ని ఇవ్వాలని కోరుకుంటూ, వారి ఆత్మలకి శాంతి కలగాలని కోరుకుంటూ...మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-41284336853091902892009-07-24T17:21:00.003+05:302009-07-24T17:58:03.849+05:30ఇల్లు ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయారు...అప్పుడే ఆంటీ వాళ్ళు వెళ్ళిపోయి అయిదు రోజులు అయింది.. వాళ్ళు లేరని ఇంకా నమ్మబుధ్ధేయడం లేదు.. నేను చూసిందంతా కల అయితే ఎంత బావుండో అనిపిస్తోంది.. నిజాన్ని నిజం అని నమ్మాలంటే చాలా ధైర్యం ఉండాలేమో.. ముఖ్యంగా ఇలాంటి విషయాల్లో.. <br /><br />ఇంకా ఆంటీ ఇంట్లో తిరుగుతున్నట్లే.. మమ్మల్నందరినీ పలకరిస్తున్నట్లే ఉంది.. మొన్న ఈ కళ్ళతో జరిగిన కార్యక్రమాలన్నీ చూశా.. అయినా నిన్న ఊళ్ళో బస్ దిగుతుంటే, భోజనం వేళకి వెళుతున్నాను, ఆంటీ ఏదో ఒకటి పెట్టకుండా ఊరుకోరు.. ఎలా తప్పించుకోవాలి అని ఆలోచిస్తోంది మనసు.. ఏమని చెప్పి ఊరుకోపెట్టగలను...<br /><br />నేను ఆ ఊరెళ్ళి అయిదు సంవత్సరాలవుతోంది.. ఆంటీ వాళ్ళే విజయవాడ వచ్చేస్తున్నారు.. ఇక నేను ఆ ఊరు వెళ్ళనేమో అని మొన్నటి వరకూ అనుకున్నా.. అలాంటిది ఇలాంటి కారణంతో, ఊళ్ళో అడుగుపెడుతుంటే కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి..<br /><br />కాలం దేన్నైనా మరుపు తెస్తుందంటారే.. మరి వెళ్ళి ఇన్నేళ్ళైనా ఇంకా అన్ని జ్ఞాపకాలు అలానే ఉన్నాయే.. ఇంట్లో అడుగుపెట్టగానే ఏరా! ఎప్పుడొచ్చావు.. ఇదేనా రావడం రారా.. లోపలికి రా అంటూ పలకరింపులు.. అలా కూర్చున్నామో లేదో, ఇదిగో మాట్లాడుతూ ఇవి నోట్లో వేసుకోండి అని ప్లేటు చేతిలో పెట్టడం.. కరెంట్ పోయింది, బయట కాస్త గాలి వస్తుందేమో అని వెళితే, ఎంతసేపు నించుంటారు కూర్చోండి అంటూ మంచం వేయడం.. ఇల్లంతా తిరుగుతూ మధ్య మధ్య మాతో కలిసి కామెంట్స్ చేయడం.. ఇంకా ఎన్నెన్నో.. ఇవన్నీ నిన్నా-మొన్నా జరిగినవి కాదు.. పోనీ నేను వందసార్లు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళానా అంటే ఉహూ.. అయినా ఇంకా ఆ ఊసుల తడి ఆరలేదే... <br /><br />ఇప్పట్లో ఇండియాకి రాను.. ఇక్కడ అంత బాలేదు కదా.. కుదిరితే వచ్చే సంవత్సరం వస్తాను.. నువ్వు అప్పటికి ఇండియాలోనే ఉంటావు కదా.. తప్పకుండా కలుద్దాం అన్న స్నేహితురాలిని ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో కలవాల్సి వస్తుందని కలలో కూడా ఊహించలేదు... ఏం మాట్లాడగలను.. ఏం చెప్పి మరపించగలను.. ఏం చేసి బాధ తగ్గించగలను... <br /><br />వాళ్ళని చూస్తుంటే నిద్ర పోతున్నట్లే ఉన్నారు.. ఆంటీ పెట్టుకున్న బొట్టు అలానే ఉంది.. అంకుల్ మొహం చూస్తే నిద్రలో నవ్వుతున్నట్లుంది.. అలాంటిది లేదు ఇక ఇదే ఆఖరి చూపు.. ఇంకెప్పటికీ చూడలేవు అంటుంటే... ఇక చూడలేక మొహం తిప్పేసుకున్నా.. కళ్ళల్లో నీళ్ళు సుడులు తిరుగుతున్నాయి.. అక్కడ నుండి దూరంగా వెళ్ళిపోవాలని ఉంది.. కానీ మళ్ళీ వచ్చేసరికి వాళ్ళు ఉండరు.. కళ్ళు తుడుచుకుని, ఇంకోసారి.. ఇదే చివరిసారి అని చూస్తుంటే వాళ్ళ మీద చాలా కోపం వచ్చింది.. ఎందుకు అంత తొందర.. ఏమంత కాలం మించిపోయిందని వెళ్ళిపోయారు... అసలు ఎవరినడిగి వెళ్ళిపోయారు.. కనీసం ఆఖరి మాటలు కూడా మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయారు..<br /><br />పెద్దవాళ్ళకి ముందు చూపు ఎక్కువంటారే.. నాదీ, అమ్మది కలిసి ఒక్క ఫొటో కూడా లేదు, ఇప్పుడు తీయి అని చెప్పి మరీ తేజుతో ఫొటో తీయించుకుని పదిరోజులు కూడా గడవకముందే ఇక మమ్మల్ని ఫొటోలోనే చూసుకోండి అని వెళ్ళిపోయిన అంకుల్ ముందుచూపుని ఎలా మెచ్చుకోవాలో తెలియడం లేదు...<br /><br />పోయినోళ్ళందరూ మంచోళ్ళు.. ఉన్నవాళ్ళు వాళ్ళ తీయని గురుతులు అన్నాడో సినీ కవి.. అది అక్షరాలా నిజం.. తేజు అచ్చం ఆంటీలా ఉంటుంది.. తనని చూస్తే ఆంటీని చూడక్కర్లేదు అని ఎన్నిసార్లు అనుకున్నామో.. పోయిన వారం ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు అమ్మకి కూడా చూపించా తేజు - ఆంటీ ఒకేలా ఉంటారని.. అలాంటిది ఇక తేజులోనే ఆంటీని చూసుకోవాలంటే... <br /><br />నా చదువు గురించి కనుక్కోవడానికి వెళ్ళి ఇక తిరిగి రాలేదు అని తేజు ఒకటే ఏడుస్తోంది.. ఏమని సర్ది చెప్పగలం తనకి.. జీవితంలో మర్చిపోగలదా తను ఈ విషయం...<br /><br />అటు పండుటాకులా ఇద్దరు పెద్దవాళ్ళు.. ఇటు ఇంకా చదువుకుంటున్న పిల్లలు... చిన్నా కి మాత్రం ఏమంత వయసుందని.. వచ్చిన వాళ్ళందరూ నువ్వే ధైర్యం గా ఉండాలి అని చెప్పేవాళ్ళే.. ఎలా ఉంటుంది ధైర్యం.. ఎక్కడ నుండి వస్తుంది.. <br /><br />నేను తన కూతురి స్నేహితురాలిని.. నాకే ఇవన్నీ కళ్ళ ముందు మెదులుతున్నాయే.. పుట్టినప్పటినుండి ఇప్పటివరకూ నిమిషం కూడా అమ్మని వదిలిపెట్టి ఉండని తేజు.. రోజూ ఆఫీసుకి వెళ్ళేముందు, వచ్చిన తరువాత చేసే ప్రతి పనీ పూసగుచ్చినట్లు మాట్లాడుతుందే చిన్నా.. చదివేది MBBS అయినా, అమ్మకూచే అయిన మమ్ము.. వీళ్ళ పరిస్థితి ఏంటి.. చేసే ప్రతి పనిలో, మాట్లాడే ప్రతి మాటలో, చూసే ప్రతి చోట.. అన్నీ అమ్మ గుర్తులే.. మరపురాని, మరువలేని తీయని గుర్తులు... ఎంత సర్ది చెప్పుకుందామన్నా, చిన్నదాన్ని చూస్తే అమ్మ గుర్తొస్తుంది.. ఏం చేస్తే తీరుతుంది ఆ బాధ... పోనీ నాన్నలోనే అమ్మని చూసుకుందామంటే... అమ్మలేని చోట నేను ఎందుకు అని నాన్న కూడా వెళ్ళిపోయారు..<br /><br />కాలం చాలా గొప్పది.. ఎంత పెద్ద గాయన్నైనా మానుస్తుంది అంటారే.. కానీ అసలు కాలమే గడవకపోతే... గాయం మానేదెలా....<br /><br />రోడ్డు ప్రమాదంలో వెళ్ళిపోయిన ఆంటీ, అంకుల్ కి శాంతి కలగాలని కోరుకుంటూ....మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-15129926579664608062009-07-09T17:38:00.002+05:302009-08-13T16:51:02.252+05:30ఓ ప్రభుత్వ గ్రంథాలయంలో...మొన్న ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు అమ్మతో మాట్లాడుతుంటే మాటల మధ్యలో తను పనిచేసే ఊళ్ళో ఉన్న గ్రంధాలయం గురించి వచ్చింది. అప్పటివరకూ నాకు తెలియదు ఆ ఊళ్ళో లైబ్రరీ ఉన్న సంగతి.. ఆ మాట వినగానే పుస్తకం.నెట్ గుర్తొచ్చింది.. ఎటూ పూర్ణిమ, సౌమ్య నగరాలు, దేశాలు తిరుగుతున్నారు, మనం కాస్త గ్రామాలకి వెళదాం అనిపించింది.. ఆ ఆలోచనకి ప్రతిరూపమే ఈ ఇంటర్వ్యూ.. ఆలోచన నాదైనా, ఇదంతా చేసింది మా అమ్మగారు.. చేసినందుకు తనకు, సహకరించినందుకు లైబ్రేరియన్ గారికి కృతజ్ఞతలు.. పూర్తిగా <a href="http://pustakam.net/?p=1471">ఇక్కడ</a> చదవండి..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-15994929373161202082009-07-06T14:27:00.003+05:302009-08-13T16:47:27.419+05:30ఓయ్మొన్న అంటే శుక్రవారం అనుకోని అవాంతరాల వల్ల, మా ఆఫీసుకి సెలవు ప్రకటించారు.. కారణమేమైతేనేమి, మూడు రోజుల వరుస సెలవు రావడంతో ఆనందంగా ఉప్మాలో, ఆవకాయ తింటూ కూలంకషంగా పేపర్ చదువుదామని, వసుంధర తీసా! మొట్ట్తమొదటి వార్తే ఓయ్ - విడుదల: శుక్రవారం... అంతే సెల్ తీసుకుని, రింగ్ చేసి విషయం చెప్పానో లేదో అటు నుండి - టిక్కెట్స్ బుక్ అయ్యాయి, ౩’౦ కల్లా థియేటర్ కి రా అని సమాధానం!<br /><br />ఆహా! ఒక పనైపోయింది అనుకుని ఆనందంగా ఉప్మా తినేసా. అంతలో ఈ రోజు ఏకాదశి, బామ్మ గుడికి వెళదామంటే బయలుదేరా. అలా దర్శనం చేసుకుని ఇంటికి వచ్చి అటూ-ఇటూ తిరిగేసరికి, 2:30 అయ్యింది.. హడావిడిగా సినిమాకి బయలుదేరా.<br /><br />అరగంటలో వెళ్ళిపోతానులే అనుకుంటుంటే, షరా మాములుగా ట్రాఫిక్-జాం దెబ్బ తీసింది. ఫర్లేదులే పది నిమిషాల్లో ఏం మునిగిపోదు అని థియేటర్లో కి అడుగుపెట్టా.<br /><br />GoodBye అని హీరోయిన్ హీరోతో అంటోంది.. ఇదేంటా లోపలికి రావడం ఆలస్యం గొడవ మొదలా! అయినా ప్రేమకి గొడవేగా తొలిమెట్టు - ఎన్ని సినిమాల్లో చూడలేదు.! పాప్కార్న్, పెప్సీ సర్దుకుని నేను సీట్లో సర్దుకుని కూర్చున్నా.. అప్పటివరకూ మా తమ్ముడికి హ్యాండ్ ఇచ్చి సినిమాకి వచ్చినందుకు ఒక మూల ఏదో బాధ లాంటిది ఉంది కానీ, హీరోయిన్ ఇల్లు చూసేసరికి, అది కాస్తా ఆనందంగా మారిపోయింది!! లేకపోతే ఆ ఇల్లు - mud blocks తో కట్టారని, అది ecological architecture అంటారని, అలాంటి ఇళ్ళు వాళ్ళ మేడం చాలా కట్టారని, ఇంకా మాట్లాడితే ఈ ఇల్లు కూడా, మా మేడం కట్టారని నా మైండ్ తినేసేవాడు.. ఇప్పుడు ఆ గొడవ లేదు అనుకుని ప్రశాంతంగా సీట్లో కూర్చున్నా..<br /><br />ఈ లోపలే హీరోగారు కూడా, క్రిందా మీదా పడి, హీరోయిన్ గారింట్లో సర్దుకున్నారు.. ఏ మాటకామాటే ఆ ఇల్లు చాలా బావుంది!! సరే సరే ఇప్ప్పటికే నా సోది ఎక్కువైనట్లుంది, ఇక కధలోకి వచ్చేస్తా..<br /><br />కధ .. కధ.. కధ.. (మూడు సార్లు, అడ్డంగా, నిలువుగా, క్రిందకి, పైకి మీకు మీరే ఊహించుకోండి!!) కధ ఏంటో అర్ధం చేసుకోవడానికి నేను శతవిధాల ప్రయత్నిస్తున్నా!!<br /><br />ఆ క్రమంలో చాలా(!) జరిగిపోయాయి.. హీరోయిన్ ఫ్రెండ్ పిల్లలు వాళ్ళ ఇంట్లోనే ఉంటారు.. వాళ్ళల్లో చిన్న పిల్లకి కూడా, హీరో ప్రేమ తెలిసిపోయింది...అదేంటో నాయికకి మాత్రం అర్ధం కాదు! ఆమెకి పెళ్ళి చూపులు కూడా జరిగిపోతాయి.. అవి సఫలం అయితే అనవసరంగా ట్రయాంగిల్ ట్విస్ట్ ఇవ్వాల్సి వస్తుందని, డైరెక్టరు దాన్ని విఫలం చేసేశాడు..!!<br /><br />ఈ విధంగా "కధ" జరుగుతున్న సమయంలో, మేడమ్ గారి జన్మదినం వచ్చేస్తుంది.. ఇక చూడాలి సర్ క్రియేటివిటీ!! నెలకొకటి చొప్పున పన్నెండు గిఫ్ట్ లు ఇస్తాడు.. పన్నెండో గిఫ్ట్ గురించి తరువాత మాట్లాడుకుందాం. మిగతా పదకొండు చూద్దాం.. ఫర్లేదు ఏదోలా ఉన్నాయి.. అగర్బత్తీ కూడా బహుమతిగా ఇవ్వచ్చని తెలిసింది.. ఎంతైనా రిసెషన్ కదా!! ఇంకో గిఫ్ట్ - టీ సెట్.. కెటిల్ - భర్త అయితే, కప్పులు - పిల్లలు మరి భార్య - వాటిల్లో ఉండే టీ అట!! పాపం దర్శకుడు - ఫెమినిస్టులు వింటే కొంపలంటుకుపోతాయని తెలియదనుకుంటా.. ఇలా కుటుంబం అంతా పీల్చి పిప్పి చేస్తున్నారని పోట్లాటకి దిగుతారు!!<br /><br />చివరికి పన్నెండో గిఫ్ట్.. హీరో గారు తనకి తనే బహుమతిగా అర్పించుకుంటారు.. యధాప్రకారం తన ప్రేమని ఒప్పుకుంటే సాయంత్రం ఫలానా ప్రదేశానికి, ఫలానా టైంకి రా అని చెప్పి, "ఉదయి"స్తున్న సూర్యుడి వైపు అడుగులు వేస్తూ వెళ్ళిపోతాడు..!<br /><br />ఇంటర్వెల్ టైం దగ్గర పడుతోంది.. ఇంకా ఏ ట్విస్టూ రాలేదేంటా అని నాకు టెన్షన్ పెరిగిపోతోంది.. అక్కడేమో హీరోయిన్ గారు హాస్పటల్ కి వెళుతుంది.. మనకి అయోమయం పెరుగుతూ ఉంటుంది.. "సంధ్యా" సమయమైపోతోంది, పాపం వేచి వేచి వేసారిన హీరో ఇంటికి తిరిగొచ్చేస్తాడు.. ఇంతలో హీరోయిన్ పాలసీలో నామినీగా హీరో పేరు వ్రాసింది అని తెలుస్తుంది.. అంతే, హీరో ఎక్కడికో వెళ్ళిపోతాడు.. ఈ పాటికి మనకి ఒక క్లియర్ పిక్చర్ వచ్చేస్తుంది.. పాలసీకి చెకప్ కోసం హాస్పటల్కి వెళుతుంది, ఇంటర్వెల్ సమయం - ట్విస్ట్ ఉండాలి కాబట్టి ఖచ్చితంగా హీరోయిన్కి ఏదో ఒక జబ్బు ఉంటుంది.. నేనూ, నా ఫ్రెండూ ఏ రోగమై ఉంటుందా అని మాట్లాడుకుంటుండగానే వార్త కన్ఫర్మ్ అవుతుంది.. అదే సినిమా వాళ్ళకి సహజంగా ఉండే "క్యాన్సర్!!!".<br /><br />కంగారుగా, ఆ రిపోర్ట్ లు పట్టుకుని వాళ్ళ (హీరో) మామయ్య దగ్గ్గరికి పరిగెత్తుతాడు..<br /><br /> INTERMISSION<br /><br />నా ఆలోచనలకి బ్రేక్! ఇప్పటిదాకా కధ ఏం జరిగిందా అని రివైండ్ చేసుకునేలోగా ప్రకటనలు మొదలయ్యాయి.. ఏదో బుఱ్ఱ తక్కువ ప్రకటన.. అదేం చిత్రమో, ఆ ప్రకటనలో కూడా కధ - కాకరకాయ లేదు!! సినిమాలకి తగ్గట్లు ప్రకటనలు కూడా ఏర్చి కూర్చి పెడతారనుకుంటా, లేకపోతే సినిమా సంగతి తెలిసిపోదూ!!<br /><br />సరే సినిమాలోకొచ్చేద్దాం.. ఆ డాక్టరు గారు అబ్బే, ఇది మామూలే (అవును మరి సినిమాల్లో మామూలేగా!!) పెద్ద జబ్బేమీ కాదు, అయినా ఇప్పుడు తనకి ఆనందంగా ఉండండం ముఖ్యం.. హాయిగా ఉంటే, ఏ రోగమైనా తగ్గిపోతుంది అంటారు.. ఇక హీరోగారు హీరోయిన్ కోరికలని తీర్చడానికి పూనుకుంటాడు.. ఆవిడ తన చిట్టా విప్పుతుంది..!<br /><br />వాటన్నింటిలోకి అతి ముఖ్యమైంది - కాశీలో వాళ్ళ పెద్దవాళ్ళ అస్థికలు కలపడం.. అన్నట్లు కాశీకి వెళ్ళ్దడానికి ముడుపు కూడా కడుతూ ఉంటుంది, కాశీ ప్రయాణం మొత్తం ఆ డబ్బులతోనే చేయాలట, దాంతో ఖర్చు కలిసొస్తుందని (!!) విశాఖపట్నం నుండి కలకత్తా వరకు ఓడ, అక్కడ నుండి ట్రైన్ అని ప్లాన్ చేసుకుంటారు..<br /><br />ఇక ఆ జర్నీ ఓ ప్రహసనం... నట్టనడి సముద్రంలో వినాయక చవితి వస్తుంది.. మేడం గారు వినాయకుణ్ణి తీసుకురమ్మని ఆర్డర్ వేస్తుంది, అంతే చకచకా కూరగాయలతో వినాయకుడిని చేసేసి ముందు పెడతాడు హీరో గారు! చివరికి కష్టపడి కలకత్తా చేరతారు..<br /><br />పోనీ అక్కడ నుండి తిన్నగా కాశీ వెళతారా అంటే లేదు.. మధ్యలో పవన్కళ్యాణ్ సినిమా, క్రికెట్.. ఆవిడ కోసం అయిదు నిమిషాల్లో ఆంధ్రా భోజనం తయారు.. ఇలాంటివి ఎన్నో చూపించి మనల్ని హింసించి కాశీ రైలు ఎక్కుతారు..<br /><br />ఎక్కినవాళ్ళు సరిగ్గా ఉండాలా ఆహా, అలా ఎలా..?! అందులోనూ రైల్లో వీళ్ళకి తోడు ఓ వృధ్ధజంట.. అసలు ఆ ట్రాక్ సినిమాకి అత్యంత అనవసరం!! కాకపోతే రెండున్నర గంటలపాటు రీలు ఎలా నింపాలో తెలియక పెట్టేసినట్లున్నారు.. వీళ్ళు చేసిన తింగరి పనుల వలన ప్రయాణం రైలు మార్గం నుండి, రోడ్డు మార్గానికి మారుతుంది.. అప్పుడన్నా, కాశీకి చేరుకుంటారా ఉహూ, అనుకోకుండా కనిపించిన బౌధ్ధ భిక్షువుల వలన ప్రయాణంలో బౌధ్ధగయ చేరుతుంది.. సరే అక్కడికి వెళ్ళి తధాగతుని దర్శించుకుని కాశీకి ప్రయాణమవుతారు.. ఈ మార్గంలో ప్రదీప్రావత్ కలుస్తాడు.. పాపం ఇతనికి ఓ ఫ్లాష్బ్యాక్.. ఛత్రపతి తరిమేస్తే నార్త్ ఇండియాకి పారిపోతాడు!!!! ఇతని కధ ఇంకా బోరు.. బిజినెస్ పెట్టుకోవడానికి డబ్బుల కోసం కిడ్నాప్ చేస్తాడు.. తీరా చూస్తే అతను "అతను" కాదు.. వేరే అతను.. అయ్యో! ఇప్పుడెలా, నాకు డబ్బులు ఎలా అని ఏడుస్తుంటే, హీరోయిన్ జాలిపడి కాశీకి రండి, అక్కడికి వస్తే మంచి జరుగుతుంది అనడంతో, వీళ్ళతో కలిసి బయలుదేరతాడు.. ఇంతకీ కిడ్నాపైన అతను ఎవరో కాదు సునీల్!!! ఇతను పూర్వాశ్రమంలో (సినిమా ప్రధమార్ధంలో) పాలసీ ఏజెంట్!!! హీరోయిన్ పాలసీ రిజెక్ట్ అవడానికి కారణం తెలిసిన వాళ్ళల్లో ఒకడు! పాపం ఆ విషయం ఆవిడకి చెప్పాలనే ప్రయత్నంలో చాలా దెబ్బలు తిని వీళ్ళతో పాటు కాశీ లో తేలతాడు...<br /><br />ఇలా నానా-రకాల పిట్ట కధలతో వీళ్ళు కాశీకి వెళ్ళడం, అక్కడి నుండి తిరిగి రావడం జరుగుతుంది.. ఈ ప్రయాణంలో హీరోయిన్ కోరికల లిస్ట్ మొత్తం పూర్తవుతుంది! క్రిస్మస్ సెలవులు కూడా వచ్చేస్తాయి.. ఫ్రెండ్ పిల్లలు కూడా వచ్చేస్తారు.. అప్పటివరకూ రిజిడ్ గా ఉండి, ఎవరితోనూ మాట్లాడని హీరోయిన్ కాలనీలో అందరింటికి వెళ్ళి, క్రిస్మస్ పార్టీకి పిలుస్తుంది.. ఆ పార్టీ ఎంతో ఆనందంగా జరుపుకుంటారు.. ఇంతలో డాక్టర్ మామయ్య వస్తారు, వాళ్ళ ఆనందం పాడు చేయడం ఇష్టంలేక వెళ్ళిపోతారు.. ఎలాగైతేనేమి, ఆమెకి అసలు విషయం తెలిసిపోతుంది... అలాంటి టైంలో హీరో బర్త్ డే వస్తుంది.. అతనిచ్చినట్లే ఈమె కూడా పన్నెండు బహుమతులు ఇస్తుంది.. పన్నెండో గిఫ్ట్ గా తన ప్రాణాలే ఇస్తుంది!!!!<br /><br />అక్కడ కట్ చేస్తే ౨౦౦౯ - క్రొత్త సంవత్సరం బీచ్ లో కూర్చుని హీరో "కధ" చెబుతూ ఉంటాడు!! టైటిల్స్ పడుతుంటే మేం వచ్చేశాం.......<br /><br />హమ్మయ్య.... మొత్తానికి మీకు "కధ" అంతా చెప్పేశా.. హీరోయిన్గా షామిలి నటన పూజ్యం..!! బాల నటిగా అంటే ఎలాంటి ఎక్సెప్రెషన్ ఇచ్చినా, ఇవ్వకపోయినా నడుస్తుంది, కానీ హీరోయిన్కి అలా కుదరదుగా! ఇక హీరో.. తనకి అలవాటైన నటనతో లాగించేసాడు, కానీ సిధ్ధార్ధ్ ఏమీ బాలేడు సినిమాలో!.. ఇక ఇద్దరి పెయిర్ - హీరోయిన్ వయసులో చిన్నదైనా, చాలా సన్నివేశాల్లో హీరోకి అక్కలా అనిపించింది!! కృష్ణుడు అలాంటి క్యారెక్టర్ కి ఎందుకు ఒప్పుకున్నాడో అతనికే తెలియాలి... ఇక సినిమా విషయానికొస్తే, మొదటి భాగం కామెడీతో నడిచిపోతుంది, రెండవ భాగం బాగా "సాగు"తుంది..!! ఆపై Your Karma Yours!!!!<br /><br />P.S. బయటికొచ్చిన తరువాత మా ఫ్రెండ్ మొదటి పదినిమిషాలు కాస్త క్రొత్తగా చూపించాడు అంది! హ్మ్.. అలా బావున్న ఆ పది నిమిషాలు మిస్ అయ్యానన్నమాట!!!మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-15701681730073926872009-06-27T14:02:00.001+05:302009-08-13T16:49:19.710+05:30ఒక వేసవి సాయంత్రం...బెంగళూరు వచ్చి ఇన్ని రోజులైనా నన్నొక్కసారి కూడా బయటికి తీసుకు వెళ్ళరా అని గొడవపెడుతుంటే, ఇక తప్పక - తప్పనిసరై Freedom Park కి బయలుదేరాం మా కజిన్ ని తీసుకుని...<br /><br />అర్ధమైంది కదా, మేమెక్కడికి వెళుతున్నామో! అదేనండీ Freedom Park!<br /><br />పేరేంటా అదోలా ఉంది, అనుకుంటున్నారా... వస్తున్నా అక్కడికే వస్తున్నా.. ఒకానొకప్పుడు కేంద్ర కారాగారంగా ఉన్న ప్రదేశాన్ని ఈ మధ్యే ఉద్యానవనంగా మార్చారు. అక్కడికే మా ఈ ప్రయాణం...<br /><br />మెజెస్టిక్ నుండి మైసూర్ బ్యాంక్ కి వచ్చేదారిలో శేషాద్రి మార్గ అని ఉంది.. ఆ రోడ్డులో మహారాణీ డిగ్రీ కాలేజీ ఎదురుగ్గా ఉన్నదీ ఉద్యానవనం..<br /><br />పార్కు ప్రధానద్వారం వైపు వెళ్ళబోతుంటే మన జాతీయ చిహ్నం నాలుగు సింహాలు ఠీవిగా కనిపిస్తున్నాయి.. చూడండి ఆ రాజసం!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXGxIZFUoI/AAAAAAAAEtg/M34FsGHPEFg/s1600-h/IMG_2768.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXGxIZFUoI/AAAAAAAAEtg/M34FsGHPEFg/s400/IMG_2768.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351902279568282242" /></a><br /><br />ఇదిగో ఇక్కడ ఉంది ముఖద్వారం...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXVUbWZ92I/AAAAAAAAEq0/T-nOAPBvrxU/s1600-h/freedom1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXVUbWZ92I/AAAAAAAAEq0/T-nOAPBvrxU/s400/freedom1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347414679488165730" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXUyhk8UTI/AAAAAAAAEqs/j8GaEIcDURI/s1600-h/freedom3.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXUyhk8UTI/AAAAAAAAEqs/j8GaEIcDURI/s400/freedom3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347414097044197682" /></a><br /><br />లోపలికి వెళ్ళబోతుంటే వివరాలతో మ్యాప్ ప్రక్కనే ఉంది..<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXVyomlIUI/AAAAAAAAEq8/B4mB7p-o7Rs/s1600-h/485963891_mkwG9-M.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXVyomlIUI/AAAAAAAAEq8/B4mB7p-o7Rs/s400/485963891_mkwG9-M.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347415198441742658" /></a> <br /><br /><br />ప్రస్తుతానికి ప్రవేశ రుసుము ఏమీ లేదు కానీ, దాని కోసం ఏర్పాటు చేసిన కౌంటర్ ఇది... <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />అలా లోపలికి వెళ్ళామా, ఒక తెమ్మెర అలా పలకరించి వెళ్ళింది.. ఇంకొంచెం లోపలికి వెళ్ళగానే నీటి తుంపరలు పడుతున్నాయి.. వర్షమా ఏంటి అని చూస్తుండగానే ఎదురుగ్గా Water Fountain.. అసలే ఎండలు మండిపోతున్నాయేమో, ఆ నీళ్ళ దగ్గర అలా నించుంటే ఎంత హాయిగా ఉందో... <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXWZBooVnI/AAAAAAAAErE/KBAWLfu4yzY/s1600-h/freedom2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXWZBooVnI/AAAAAAAAErE/KBAWLfu4yzY/s400/freedom2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347415857996256882" /></a><br /><br /><br />ఇంకా ఏమేమి విశేషాలున్నాయో చూద్దామని అక్కడి నుండి కదిలాము..<br /><br />Side ways కూడా వైవిధ్యంగా మలిచారు.. ఇంకొద్ది దూరం లో Amphi Theatre.. అప్పుడే ఏదో ప్రదర్శన మొదలుపెడుతున్నట్లున్నారు, మ్యూజిక్ బ్యాండ్ వాళ్ళు.. తమ గిటార్లు, డ్రమ్స్ సరి చేసుకుంటున్నారు.. ఒకతనేమో ఏదో మాట్లాడుతూ అందరినీ ఆహ్వానిస్తున్నాడు..<br /><br />సరే ఇంకా చూడాల్సింది చాలా ఉంది, మళ్ళీ వద్దాం ఇక్కడకి అని ముందుకెళ్ళాం.. పిల్లలు ఆడుకోవడానికి ఓ వైపు ప్రత్యేకంగా.. అలా ఇంకో ఫర్లాంగు వెళ్ళగా జైలు బ్యారక్స్... వీటిల్లో అద్వానీ, వాజ్ పేయి లాంటి వాళ్ళు ఎలా ఉన్నారో అనిపించింది.. చెప్పలేదు కదూ, ఎమర్జెన్సీ సమయంలో, జాతీయ నాయకులని చాలా మందిని ఇక్కడే ఖైదు చేశారట.. వారిలో అద్వానీ కూడా ఒకరు.. తదనంతర కాలంలో ఈ జైలు పార్కు గా మారడం, దాన్ని అద్వానీ తన చేతుల మీదుగా ప్రారంభోత్సవం చేయడం జరిగింది.. ఈ విషయాన్ని ఆయన తన <a href="http://blog.lkadvani.in/blog-in-english/from-jail-to-freedom-park">బ్లాగు లో</a> కూడా ప్రస్తావించారు.. <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXZVIdONpI/AAAAAAAAErc/cklKRUsadKg/s1600-h/freedom4.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXZVIdONpI/AAAAAAAAErc/cklKRUsadKg/s400/freedom4.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347419089642862226" /></a><br /><br /><br />ఆ బ్యారక్స్ లో ఒక మనిషి కూడా ఉన్నాడండోయి.. మా తమ్ముడేమో, అదిగో మనిషి ఉన్నాడు.. అదేంటి అలా ఉన్నాడు అని మాట్లాడేస్తుంటే నేనేమో ప్రక్క నుండి, అలా అరవకురా.. ఇక్కడ అందరికీ తెలుగు అర్ధమవుతుంది.. నువ్వు అలా అంటే ఏమనుకుంటారో అని లోపలికి తొంగి చూశా.. చూస్తే అది ప్లాస్టర్ ఆఫ్ ప్యారిస్ తో చేసిన బొమ్మ..!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXEQUtvaPI/AAAAAAAAEs4/EIzeJJzt348/s1600-h/IMG_2803.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXEQUtvaPI/AAAAAAAAEs4/EIzeJJzt348/s400/IMG_2803.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351899516917213426" /></a><br /><br />కాసేపు అక్కడే ఉండి, కొన్ని భంగిమలు తీసుకుని బయలుదేరాం.. అక్కడక్కడా బెంచీలు, కూర్చోవడానికి వీలుగా చదును చేసిన గడ్డి, తోటివాళ్ళతో పరుగులు తీస్తున్న పిల్లలు, కబుర్లాడుకుంటున్న స్నేహితులు, పత్రికలు తిరగేస్తున్న పెద్దలు.. ఇలా వాతావరణమంతా ఆహ్లాదకరంగా ఉంది.. మేము కూడా కాసేపు కూర్చుని పిల్లగాలిని పలకరించి, గడ్డిపూలతో ఆటలాడి ఇంకే మిగిలున్నాయో చూసొద్దాం అని కదిలాం..<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXFhSDJ2aI/AAAAAAAAEtQ/A8y6_P78g3o/s1600-h/IMG_2800.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXFhSDJ2aI/AAAAAAAAEtQ/A8y6_P78g3o/s400/IMG_2800.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351900907771124130" /></a><br /><br /><br /><br />కొంచెం దూరంలో వాచ్ టవర్.. జైలు వినియోగంలో ఉన్నప్పుడు, ఇక్కడ నుండే పహారా కాస్తుండేవారు..<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXYpFzTa3I/AAAAAAAAErU/x3iMRmXUqOk/s1600-h/freedom5.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXYpFzTa3I/AAAAAAAAErU/x3iMRmXUqOk/s400/freedom5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347418333015927666" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXXuWdyaRI/AAAAAAAAErM/cZihPEa3ISw/s1600-h/485963913_kgEMJ-M.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXXuWdyaRI/AAAAAAAAErM/cZihPEa3ISw/s400/485963913_kgEMJ-M.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347417323876804882" /></a><br /><br /><br />ఆ ప్రక్కనే ఓ భవనం.. ప్రస్తుతానికి దాంట్లో ఏమీ లేవు కానీ అప్పుడప్పుడూ ఏవైనా ప్రదర్శనలకి ఉపయోగిస్తూంటారట.. <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXavXU3MTI/AAAAAAAAErk/B8nqtUxx-ZM/s1600-h/IMG_2829.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SjXavXU3MTI/AAAAAAAAErk/B8nqtUxx-ZM/s400/IMG_2829.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347420639822557490" /></a><br /><br />ఆ భవనానికెదురుగ్గా జైలు మ్యూజియం.. వివిధ సమయాల్లో ఇక్కడ ఉంచబడిన ప్రముఖులు, వారి వివరాలు.. అలానే జైలుని సందర్సించిన వారి వివరాలు అన్నీ పొందుపరిచారు. <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXGGRQmA9I/AAAAAAAAEtY/DRHxdAlMVGU/s1600-h/IMG_2857.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_4B_mHfPn1iQ/SkXGGRQmA9I/AAAAAAAAEtY/DRHxdAlMVGU/s400/IMG_2857.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351901543214220242" /></a><br /><br />ఇప్పటి వరకూ అసలు విషయం చెప్పనేలేదు.. కారాగారం గా ఉన్న ప్రాంతాన్ని హాయిగొలిపే ఉద్యానవనంగా తీర్చిదిద్దిన ఆర్కిటెక్ట్స్.. Soumitro Ghosh, Nisha Mathew-Ghosh ..జాతీయ స్థాయిలో జరిగిన బిడ్ లో అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకుని, ఈ థీం పార్క్ రూపొందించారు.. దీనికి గానూ, జాతీయ-అంతర్జాతీయ స్థాయిలో అవార్డులు, రివార్డులు లభించాయి.. వాటిల్లో ప్రముఖమైనది - Cityscape and Architectural Review Awards (2007) in Dubai..<br /><br />ఈ ఉద్యానవనం నెలకొల్పడానికి ఉన్న ప్రముఖోద్దేశ్యం - సమావేశాలు, నిరసనలు లాంటివి నిర్వహించడానికి.. అసలే ఇక్కడ రోడ్లు అవీ సరిగ్గా ఉండవు, ఒక గజం స్థలం కూడా ఖాళీగా దొరకదు.. నగరం నడిబొడ్డున పెద్ద సంఖ్యలో సమవేశాలు గట్రా నిర్వహించుకోవడానికి దీన్ని ఏర్పాటు చేశారు...<br /><br />ఎప్పుడూ మాల్స్, సినిమాలు, షాపింగ్ తప్ప ఏమి లేని బెంగళూరు వాసులకి కాసింత ప్రశాంతత దొరికే ప్రదేశం..మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-22714592251924791312009-06-02T19:00:00.002+05:302009-08-13T16:27:43.298+05:30ఎందుకో ఇలా...గాలి రివ్వున వీస్తోంది.. మరీ చల్లగా లేదు, వేడిగా లేదు. అటూ-ఇటూ గా ఉంది.. ఎంత కాలమైందో ఇంత గాలిలో ఇలా కూర్చుని!! మనుష్యులు, ఇళ్ళు, పొలాలు.. ఇలా అన్నీ ఒకదాని వెంట ఒకటి వెళ్ళిపోతున్నాయి.. కాదేమో, నేనే వీటన్నిటికీ దూరం గా వెళ్ళిపోతున్నా... వీచే గాలికి వెంట్రుకలు మొహానపడుతుంటే సరి చేసుకుంటూ, చున్నీ ని భుజాల నిండా కప్పుకున్నా. అప్పటిదాకా మామూలుగానే ఉన్నది, చున్నీ కప్పుకోగానే కొంచెం చలిగా అనిపించింది.. చటుక్కున జర్కిన్ పెట్టుకోలేదు అని గుర్తొచ్చింది.. అంతే అప్పటివరకు చల్లగా లేని వాతావరణం అదాటున చల్లబడిపోయినట్లు, జర్కిన్ లేక నేను గడ్డకట్టుకు పోతున్నట్లు అనిపించింది.. ఏదో ప్రయాణం బావుంది కదా అని ఆనందపడ్డ మనసు, ఇక నస పెట్టడం మొదలుపెట్టింది.. ఎందుకు జర్కిన్ తెచ్చుకోలేదు అని దాని అభియోగం.. మరీ అంతలా సూటిగా ప్రశ్నిస్తే, ఏమని చెప్పగలను..! ఏదో హడావిడిగా బయలుదేరాల్సి వచ్చింది, దాంతో మర్చిపోయా.. అంతమాత్రానికే కోర్టులో ముద్దాయిని అడిగినట్లు అడిగితే ఎలా.. అయినా అడిగినందుకు కాదు బాధ, ఇక ఆ విషయం గురించే తలుచుకుని తలుచుకుని కుమిలిపోతుంటే నేను ఏం చేయగలను.. ఈ మనసెప్పుడూ ఇంతే.. ఏది లేదో దాని గురించే ఆలోచిస్తూ ఉంటుంది, ఉన్నదాన్ని పట్టించుకోదు లేని దాని ఊసు వదిలిపెట్టదు... <br /><br /><br />అయినా జర్కిన్ గురించి ఆలోచించీ, చించీ గొంతెండిపోతోంది.. కాస్త నీళ్ళు తాగుదామని బాటిల్ కోసం చూశా.. అక్కడ ఉంటే కదా, అది కనిపించడానికి..! అసలే ట్రాఫిక్ జామ్ లో ఇరుక్కుపోయి, ఏదో చచ్చీ-చెడి, బస్టాప్ చేరుకున్నా. అప్పటికే అందరూ వచ్చేశారు, నాకోసమే వెయిటింగ్.. ఇక చేసేది లేక, వాటర్ బాటిల్ తీసుకోకుండానే ఎక్కేసా.. అప్పుడు తీసుకోని బాటిల్ ఇప్పుడు దాహం వేస్తే ఎలా కనిపిస్తుంది!!! ఈ లోపల ఆత్మ సీత మొదలెట్టేసింది.. నువ్వెప్పుడూ ఇంతే, కనీసం ఒక గంట ముందే బస్టాప్ లో ఉండాలని చెబితే వినవు.. ఇప్పుడు అఘోరించు.. ఇక మళ్ళీ బస్ ఆపేవరకూ, నీ మొహానికి నీళ్ళెక్కడి నుండి వస్తాయి...అప్పటిదాకా అలానే గొంతెండబెట్టు... అదేం చిత్రమో కానీ, అప్పటివరకూ లేని దాహం హఠాత్తుగా మొదలయ్యింది.. ఒక ప్రక్క చలి, ఇంకో ప్రక్క దాహం... ఈ దాహం ఎలా తీరేది లలల.. దాహం గురించి ఒక ప్రకటన కూడా ఉంది కదా.. ఈ మామిడిపళ్ళ దాహం తీరేదెలా లాగా ఈ మనసు దాహం తీరేదెలా..!!! అవునూ మామిడిపళ్ళంటే గుర్తొచ్చిందీ, ఇది మామిడిపళ్ళ కాలమే కదా... హు.. మునుపటి రోజులే వేరు... <br /><br />ఎంచక్కా ఈ టైం కి, మా నాన్నగారు బంగినపల్లి మామిడి, కొబ్బరి మామిడి, పచ్చడి మామిడి, చిత్తూరు మామిడి, రసాలు, గట్టి కాయలు, పుల్ల కాయలు, పండ్లు.. ఒకటేమిటి ఎన్ని రకాలు ఉండేవో అన్ని ఉండేవి ఇంట్లో.. ప్రొద్దునే లేవగానే, టిఫిన్ - మామిడి కాయ పులిహోర, అన్నం లోకి, మామిడి కాయ పప్పు, మామిడి కాయ పచ్చడి సాయంత్రం - మామిడి పళ్ళ జ్యూస్, ఉప్పు-కారం అద్దిన మామిడి ముక్కలు, మళ్ళీ రాత్రి కి, ఇంకో మారు ఇవన్నీ లాగించి భుక్తాయాసం తో అలా కూర్చుంటే, ఊరికే మాట్లాడుతూ తినండి అని కొబ్బరి మామిడి ముక్కలు.. అబ్బా.. ఇక నా వల్ల కాదు, ఈ మామిడి పళ్ళు నేను తినలేను.. అయినా ఎంతసేపు మామిడి పళ్ళేనా అనుకునేదాన్ని.. సీన్ కట్ చేస్తే, నేను బెంగళూరు లో పడ్డా.. మనకి ఇక్కడ బయటకి వెళ్ళి కొనేంత సీన్ లేదు.. మొన్నొకసారి బుధ్ధి తక్కువై అడిగితే, వాడు కాయ 30 రూపాయలు అన్నాడు :( మామిడి కాయలు ఇంట్లో ఉన్నప్పుడేమో ఛీ వెధవ పళ్ళు అని తీసి పారేసి ఇప్పుడేమో అదే వెధవ మొహమేసుకుని మామిడి పళ్ళో అని అడుగుతోంది... ఎవరనుకుంటున్నారు ఆ అడిగేది, ఇంకెవరు ఉంది కదా -- మనసు అదే.. అన్నిటికి మూల కారణం... <br /><br />ప్చ్.. ఉన్న కోరికలకి తోడు ఇప్పుడు ఈ మామిడి పళ్ళ జ్ఞాపకమొకటి!! హే అవునూ, మామిడిపళ్ళంటే గుర్తొచ్చింది.. ఇది ఎండాకాలం కదా.. నిన్నటి వరకూ, రోజూ ఎండలు చంపేసాయి.. అసలు మధ్యాహ్నం భోజనానికి వెళ్ళి రావాలంటే కష్టమైపోతోంది.. ఎంత ఎండలో బాబోయి... బెంగళూరు కూడా భగభగ మండిపోతోంది.. ఎండలు వద్దురా బాబూ అనుకుంటున్నా, అదేంటో సడెన్ గా ఈ రోజు ప్రొద్దున్నుండి మబ్బులు.. అసలు సన్ మాష్టారు కొంచెం కూడా తల బయటకి పెట్టలేదు.. ఎక్కడ నేను బయలుదేరే సమయానికి వర్షం వస్తుందో అని ఒకటే టెన్షన్.. ఎండ రావాలి భగవంతుడా అని ఎంత చెప్పినా వినిపించుకునే పరిస్థితిలో లేడు ఆయన -- ఏం చేస్తాం ఆయన అంతా event queue బేసిస్ మీద పని చేస్తాడు!!! ఛా ఎప్పుడూ ఇంతే.. కావాలనుకున్నదేది ఉండదు.. నిన్నటి వరకూ దానంతట అదే ఉన్న ఎండ, హఠాత్తుగా ఈ రోజు మాయమైపోవడం ఏంటి.. నిన్నటి వరకూ, కనీసం ముఖం కూడా చూపించని వాన, ఇప్పుడు తగుదినమ్మా అంటూ రావడమేమిటి... <br /><br />అవునూ వానలంటే గుర్తొచ్చాయి... ఏముంది జూన్ వచ్చేసింది.. ఇక రాబోయేదంతా వానాకాలమే... ఈ బెంగళూరు లో మరీ చిరాకేంటంటే, ప్రొద్దునంతా ఎండగా ఉండి, ఉన్నట్లుండి వాన పడడం మొదలవుతుంది.. కొంచెం వాన వస్తే చాలు మా ప్రక్కనే ఉండే లేక్ కాస్తా లెక్క లేకుండా పొంగిపోతుంది..దాంతో వాహనాలు జారిపడడాలు, మనుష్యులు పడిపోవడాలు, గంటల కొద్దీ జాములు... అమ్మో, నా వల్ల కాదు -- ఏ దిల్ మాంగే ఎండ అనిపిస్తుంది... అనిపించడం వరకూ సరే, మనకి ఎన్నెన్నో అనిపిస్తుంటాయి.. కానీ ఈ మనసుంది చూసారు అది జరిగే వరకూ ఇలా పీడిస్తూనే ఉంటుంది.. అక్కడికేదో YSR లాగా నేను ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు వర్షాన్ని, ఎండలని రప్పించేటట్లు..!!!!!<br /><br />అసలు ఏ ఆలోచన లేకుండా ప్రశాంతం గా ప్రయాణం చేద్దామనుకున్నా -- ఉహూ ఊరుకుంటుందా, ఊరుకోదు జర్కిన్ తో మొదలుపెట్టి, దేవుడి పాలన దాకా తీసుకు వచ్చింది!! పోనీ అక్కడితో ఆగిందా, లేదే దాన్ని కాగితం మీద పెట్టేవరకూ ఊరుకోలేదు.. పోనీ అక్కడితో ఆపేసిందా, అస్సల్లేదు దాన్ని పబ్లిష్ చేసేవరకూ ఊరుకోలేదు.. ఇక అయిపోయిందా మహాతల్లీ అంటే, ఊ అప్పుడేనా, ఇంకా కామెంట్లు రావాలి, అది రావాలి, ఇది రావాలి అని సాగదీస్తోంది.. బాబోయి నా వల్ల కాదు -- మనసు దూరని కారడవులకి వెళ్ళిపోతున్నా నేను!!!!మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-46053446705344920102009-05-20T11:46:00.011+05:302009-08-13T16:51:17.061+05:30నిదురపోయే మదిని గిల్లి...వారాంతాలు అన్నీ ఇంట్లోనే గడిచి పోతున్నాయి, ఈ సారైనా బయటకి వెళ్దామని బయలుదేరా.. ఇంట్లో నుండి రాగానే ఆటో దొరికింది.. ఫోరం అని చెప్పి ఆటోలో కూర్చున్నా.. ఇన్నర్ రింగ్ రోడ్ మీదుగా తీసుకు వెళ్తున్నాడు.. రాత్రంతా వర్షం పడిందేమో, సూర్యుడు మబ్బుల వెనక ఆడుకుంటున్నాడు.. ఆగి ఆగి ఎండ, చల్లటి గాలి.. హా లాంగ్ రైడ్ కి వెళితే ఎంత బావుండో అనిపించింది... అలా ఊహల్లో తేలిపోతుండగా, సడన్ బ్రేక్ పడింది.. ఏంటా అని చూస్తే, దిగాల్సిన స్టాప్.. డబ్బులిచ్చేసి రోడ్డ్ దాటి ఇవతలకి వచ్చా.. ఈ మధ్య కాలంలో రాకపోయినా, ఇక్కడి వాతావరణంలో ఏ మార్పు లేదు.. ఎవరో లోకల్ బ్యాండ్ వాళ్ళనుకుంటా, ప్రోగ్రాం ఇవ్వడానికి ఏర్పాట్లు చేసుకుంటున్నారు.. ప్రక్కనే, కార్న్ ఘుమఘుమలు.. ఇంతలో మెయిన్ ఎంట్రన్స్.. మెటల్ డిటెక్టర్, సెక్యూరిటీ చెకింగ్.. అప్పట్లో, బాంబు దాడులు జరిగినప్పుడు పెట్టారు, ఆ తరువాత తీసేస్తారేమో అనుకున్నా, ఫర్లేదు ఇంకా కొనసాగిస్తున్నారు.. మరీ పెద్ద సీరియస్ చెకింగ్ కాకపోయినా, కనీసమైన అలెర్ట్ తో ఉన్నారనిపించింది..<br /><br />లోపలికి అడుగుపెట్టగానే చల్లటి గాలి... బయట కూడా చలిగా ఉందేమో, ఒక్కసారి చలి పుట్టింది.. :) ఎదురుగ్గా ఆర్చిస్ గ్యాలరీ.. వచ్చే నెల స్నేహితురాలి పెళ్ళి, కార్డ్ కొందామని లోపలికి వెళ్దామనుకుంటూ ఆగిపోయా.. ఎంత మంది జనాలున్నారో.. క్యూ లో నించుని మరీ చూస్తున్నారు.. హమ్మో వద్దులే మన వల్ల కాదనుకుని, ఎడమవైపు కి తిరిగా.. రా రమ్మని ఆహ్వానిస్తోంది వెస్ట్ సైడ్.. క్రొత్తగా ఏమైనా వచ్చాయేమో చూద్దామని లోపలికి దారి తీసా.. అక్కడేమో, పాత బట్టలకే - క్రొత్త రేట్లు తగిలిస్తూ ఉన్నారు సేల్స్ గర్ల్స్.. ఉన్న కొద్ది కస్టమర్స్ ఏమో, పాత రేటు అని కొని తీరా బిల్లింగ్ కౌంటర్ కి వెళ్ళేసరికి రేటు మారిపోతుండడంతో తిట్టుకుంటూ బిల్ చెల్లిస్తున్నారు.. ఇక ఇక్కడేమీ లేవులే అని పైకి వెళ్ళా. అక్కడ గిఫ్ట్స్ ఉంటాయి కదా, కార్డ్ ఇవ్వకపోయినా, ఏదైనా కొనిద్దాం అనుకున్నా.. తీరా అక్కడ చూస్తే, కనీసం నా నెల జీతం పెడితే తప్ప ఏవీ వచ్చేట్లు లేవు...! ఇక అక్కడ ఉండడం మంచిది కాదు అని అర్ధమయ్యి బయటకి వచ్చేసా.. అలా ప్రక్కకి తిరిగానో లేదో, మీ కోసం అంటూ ల్యాండ్ మార్క్ కనిపించింది.. హమ్మయ్య, అనుకుంటూ లోపలికి దూరిపోయా.. <br /><br />అక్కడి పరిసరాలు తెలిసినట్లుగా లేవు.. ఈ మధ్యే రీ-ఆర్గనైజ్ చేసినట్లున్నారు.. అడుగుపెట్టగానే, ప్రక్కనే బెస్ట్ సెల్లర్స్ ఉండేవి.. ఇప్పుడు అవన్నీ తీసేసి మ్యాగజైన్స్ పెట్టారు.. కొంచెం ముందుకెళ్ళా.. ఏదో స్పెషల్ సేల్ అని పెట్టారు.. ఆహా భలే మంచి చౌక బేరం అని పాడుకుంటూ వెళ్ళా.. ఆత్రంగా అన్ని పుస్తకాలవైపూ ఒక లుక్కేసా.. ఏమీ అర్ధం కాలేదు.. కాస్త స్థిమితంగా మళ్ళీ చూసా.. ఉహూ.. ఇప్పుడూ ఏమీ అర్ధం కాలేదు.. ఇలా కాదని, అన్నిటినీ గుచ్చి గుచ్చి చూడడం మొదలుపెట్టా.. అప్పటికీ ఏమీ అర్ధం కాలేదు.. ఇంతకీ ఏమి అర్ధం కాలేదనుకుంటున్నారు, అక్కడున్న పుస్తకాల పేర్లు - వాటి రచయితల పేర్లు -- పుట్టి బుద్దెరిగిన తరువాత, అసలు ఆ పేర్లు వినలేదు.. అందుకే అనుకుంటా, పేద్ద ఆఫర్ అని పెట్టాడు అనుకుంటూ వెళ్ళిపోబోయా.. అయినా ఏ మూల లో ఏ పుస్తకముందో అనుకుంటూ, పైపై ఉన్న పుస్తకాలు తీసి ప్రక్కన పెట్టా.. హా, ఇప్పుడు కాస్త ఫర్లేదు.. కొంచెం హాయిగా అనిపించింది.. ఇంతలో ఆ ప్రక్కన ఏదో తెలిసిన మొహంలాగా ఉందే అనుకుంటూ చేతిలోకి తీసుకున్నా... ఎవరో కాదు మన సుబ్బులక్ష్మి.. ఆవిడ జీవిత చరిత్ర.. లోపల ఏముందో చూద్దామనుకుంటూ, గబగబ పేజీలు తిప్పా.. విషయం ఏముందో చదవలేదు కానీ, మంచి మంచి ఫొటోలు ఉన్నాయి.. సుబ్బులక్ష్మి గారి జీవితంలోని ముఖ్య ఘట్టాలన్నింటికి సంబంధించి ఛాయా చిత్రాలు ఉన్నాయి.. ఆహా, ఇది చాలు .. దీనికి వీళ్ళు డిస్కౌంట్ ఇవ్వకపోయినా కొనేసేదాన్ని అనుకుంటూ ఊరికే ఖరీదు చూసా.. అసలు ధర ఏమో అక్షరాలా వెయ్యి నూటపదహార్లు, అమ్మో అనిపించింది... క్రింద తగ్గింపు ధర - నాలుగొందల పదహారు.. ఇలాంటి పుస్తకాలు డిస్కౌంట్ ఇస్తే తప్ప కొనలేము అని మరోసారి అనుభవమైంది (ఇప్పుడు ఆ పూర్వానుభవం సంగతులు అడగకండే!).. ఇంకా ఇలాంటి పుస్తకాలు ఏమైనా కనిపిస్తాయేమో అని చూసాను కానీ, లాభం లేకపోయింది...<br /><br />సరే అనుకుంటూ కొంచెం ముందుకెళ్ళా.. అది ఒక కూడలి - మన బ్లాగు కూడలి కాదండోయి, రక రకాల పుస్తక లోకంలోకి తీసుకెళ్ళే దారులు.. నేరుగా వెళితే ఫిక్షన్.. కుడి ప్రక్కకి వెళితే చరిత్ర.. కాదు అని ఎడమ ప్రక్కకి తిరిగితే సాహిత్యం.. మనసేమో సరాసరి వెళ్ళిపోమంటోంది.. కానీ, ఒకసారి అక్కడికి వెళ్ళాను అంటే అటూ-ఇటూ చూసే అవకాశం ఉండదు.. సరే ఇటు వైపు నుండి నరుక్కొద్దామని, రైట్ టర్న్ తీసుకున్నా.. <br /><br />చరిత్ర -- <span style="font-style:italic;">గతమెంతో ఘన చరిత్ర</span> టైపు పుస్తకాల నుండి <span style="font-style:italic;">ఏ చరిత్ర చూసినా ఏమున్నది గర్వ కారణం</span> లాంటి పుస్తకాల దాకా ఉన్నాయి.. అది కూడా, రవి అస్తమించని సామ్రాజ్యం ప్రక్కనే, రక్తసిక్తమైన రవి సామ్రాజ్యం.. అంటే చరిత్రలోని పైన పటారాలు లోన లొటారాలు అన్నీ కూడా ఒక దగ్గరే చూసుకుని బేరీజు వేసుకోవచ్చన్నమాట! టైటిల్స్ అన్నీ వరుసగా చూస్తూ వెళ్తున్నా.. ఊరికే తల ఎత్తి చూసా, ప్రక్క వరుసలో ఏదో అందంగా ఉన్నట్లనిపిస్తే చూద్దామని వెళ్ళా... హ్మ్.. అది వీళ్ళ కేటలాగ్.. ఈ వరుసలో ఏ పుస్తకాలున్నాయి, రచయితలు.. ఇత్యాది వివరాలు.. సరే అని అది ప్రక్కన పెట్టి, నా స్కానింగ్ నేను చేసుకుంటూ ముందుకు వెళ్తున్నా.. మిడ్ ఈస్ట్ నుండి, మిడ్ ఆఫ్రికా దాకా.. సౌత్ అమెరికా నుండి నార్త్ కొరియా దాకా.. అదీ-ఇదీ తేడా లేదు.. అన్నీ ఉన్నాయి.. ఇండియన్ హిస్టరీ గురించి ఏదైనా తీసుకుందామనుకుంటూ వెతుకుతున్నా.. ఈ చరిత్రలో మళ్ళీ పలురకాలు - కల్చరల్ హిస్టరీ అని, పొలిటికల్ హిస్టరీ అని, బ్రిటీష్ పరిపాలన, మొఘల్ పరిపాలన, బ్రీఫ్ హిస్టరీ, డీటైలెడ్ హిస్టరీ.. చెప్పుకుంటూ పోతే చాలా ఉన్నాయి (దాని బదులు కేటలాగ్ చూపిస్తే సరిపోతుంది :) ) సరే చివరికి కళల గురించిన ఒక పుస్తకం తీసుకున్నా.. ఇప్పటి వరకూ ఒక పుస్తకమే కాబట్టి చేతిలో పట్టుకుని తిరుగుతున్నా, దీనితో రెండయ్యాయి.. ఇలా అయితే కష్టమనుకుంటూ ఎందుకో క్రిందకి చూసా -- వెతకబోయిన బాస్కెట్ చేతికి దొరికినట్లు, అక్కడే ఒక ఖాళీ బాస్కెట్ ఉంది.. ఏమి హాయిలే హలా అనుకుంటూ పుస్తకాలు పెట్టి, దాన్ని చేతిలోకి తీసుకున్నా.. ఇప్పటివరకు నేను చూసింది సగం పుస్తకాలే (అవి కేవలం చరిత్ర విభాగంలో).. మిగిలిన వాటి సంగతేంటా అని ముందుకు వెళితే అక్కడ చాలా మంది ఉన్నారు.. ఏంటా అక్కడెవరూ లేరు, ఇక్కడ ఇంత మందున్నారు విషయమేంటా అని చూస్తే, అక్కడ మనుష్యుల చరిత్రలు ఉన్నాయి -- అదేనండీ ఆటోబయోగ్రఫీలు... ఒకళ్ళేమో సుభాష్ చంద్రబోస్ చరిత్ర చదువుతూ ఆవేశపడిపోతుంటే ప్రక్కనే బేనజీర్ గురించి చదువుతూ నిట్టూర్పులు విడుస్తూ ఇంకొకరు.. ఇంత మందిలో పుస్తకాలని వెతకడం వీలు పడదు లే అని, అక్కడితో చరిత్రకి బై చెప్పి, ఫిక్షన్ లోకి వచ్చి పడ్డా... <br /><br />మొదటి పుస్తకమే డావిన్సీ కోడ్.. అంటే కవర్ పేజీ మారింది.. ఇక్కడకి వచ్చిన ప్రతిసారీ ఆ పుస్తకం అక్కడే ఉంటుంది, కాకపోతే కవర్ పేజీలు మారుతూ ఉంటాయి.. ఇంకొంచెం ముందేమో సిడ్నీ షెల్డాన్ పుస్తకాలు.. ఆ ప్రక్కనే జాన్ గ్రీషం ఎదురు చూస్తూ ఉన్నారు.. ఇంకా జాతీయ, అంతర్జాతీయ రచయితలందరూ మన బుర్ర తినేయడానికి ఆసక్తిగా ఎదురుచూస్తూ ఉన్నారు.. అయినా ఇక్కడ వరకూ వచ్చిన తరువాత వెనకడుగా.. నో నెవర్ అనుకుంటూ సాగిపోయా.. హా... ఎన్ని కధలో, అంతకంటే ఎక్కువ గిధలు (అదే కాపీ కొట్టి వ్రాసేవి).. అలా పుస్తకాలు చదువుకుంటూ చివరిదాకా వచ్చేసా(ఈ విభాగం చివరికి అని గుర్తు చేయక్కర్లేదు కదా!) టైం చూస్తే, దాదాపు అక్కడకి వచ్చి రెండు గంటలు దాటిపోయింది.. ఇంతలో గుర్తొచ్చి ప్రక్కన చూసా.. నా బాస్కెట్ లేదు.. హమ్మో, అసలే భారీ డిస్కౌంట్ పుస్తకముంది అందులో అని కంగారు పడుతూ చుట్టూ చూసా.. కానీ ఎక్కడా లేదు.. అయ్యయ్యో అనుకుంటూ, అన్ని వరుసలు చూడడం మొదలుపెట్టా.. ఒక పది నిమిషాల వెతుకులాట తరువాత కనిపించింది.. ఇంతకీ అదెక్కడుందో తెలుసా, చరిత్ర విభాగం చివరిలో అంటే ఫిక్షన్ మొదట్లో.. ఇక్కడ అడుగుపెట్టడమాలస్యం దాన్ని అక్కడ పడేసి నేను వచ్చేసా.. అయినా ఫర్లేదులే ఇప్పటివరకూ ఇక్కడే ఉంది అంతే చాలు అని, సాహిత్యం వైపు అడుగులు వేసా...<br /><br />శరత్ గారు ఆత్మీయ స్వాగతం పలికారు.. ఆయన ఎంత మంచిగా పిలిచినా, నాకే కొంచెం భయం ఆయనంటే... ఎందుకైనా మంచిదని కొంచెం దూరం మెయింటైన్ చేస్తుంటా.. తప్పనప్పుడు తప్పించుకుని వెళ్ళిపోదామని చూస్తూ ఉంటా.. ఈ సారి మాత్రం నిన్ను వదిలిపెట్టను అని ఆయన భీష్మించుకున్నట్లున్నారు, మొదటి రెండు వరుసల్లోనూ ఆయన పుస్తకాలే.. తీసుకుందామా అని మనసు లాగుతుంటే, మెదడు మాత్రం వద్దు బుక్ అయిపోతావు హెచ్చరిస్తోంది.. చివరికి మెదడే గెలిచింది.. అదేంటో తెలియదు కానీ, కేవలం బయట నుండి ఆ పుస్తకాలు చూడడం తప్ప, వాటిని చదివే ప్రయత్నం చేయలేదు నేనెప్పుడూ.. అదో రకమైన భయం.. ఆలోచనలని ప్రక్కన పెడుతూ, కొంచెం ముందుకి వచ్చా.. ఓషో ఓసోస్స్ అన్నారు.. మీ దగ్గరికి కాదులెండి సర్, అక్కడ ఉన్నారే అదిగో వివేకానందులవారు, వారి దగ్గరికి అని చెప్పి వచ్చేసా.. వివేక్ గారు! గంభీరంగా చూస్తున్నారు, అసలు నీకు బుధ్ధి, సిగ్గు ఏ మాత్రమైనా ఉన్నాయా అంటూ.. మరే, ఆయన స్పీచులు ఒకటి కాదు, రెండు కాదు, మూడు కాదు ఏకంగా తొమ్మిది భాగాలు కొనేసి అట్టేపెట్టేశానాయే! అంటే అప్పుడప్పుడు పూజ అదేలెండి బూజు దులుపుతూ ఉంటా! అదేంటో అస్సలర్ధమవదు, ఈ పుస్తకాలు ఎప్పుడు మొదలుపెట్టినా ఏదో ఒక అడ్డమే.. మొదటి భాగం చదివితే తప్ప ముందుకు వెళ్ళకూడదని నా ఫిలాసఫీ, కానీ మొదటిదేమో మొదటి పేజీ, అదీ మొదటి పేరాలోనే ఆగిపోయింది.. అక్కడ నుండి అంగుళం కూడా ముందుకు వెళ్ళడం లేదు.. సరే ఈ సారి తప్పకుండా అవన్నీ పూర్తి చేసి మీ దగ్గరికి వస్తానని సెలవు తీసుకున్నా. కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకుందామనుకుంటుండగా, కృష్ణమూర్తి గారు కనిపించారు, బాబూ ఇప్పుడు మీతో మాట్లాడే స్థితిలో లేను అని చెప్పి వేగంగా అక్కడ నుండి వచ్చేసా..<br /><br />సాహిత్యం నుండి బయటకి వచ్చేసానా అని చూసేలోగానే, కామిక్స్ కనిపించాయి.. మా కజిన్స్ కి ఏమైనా తీసుకు వెళదామా అని అటు వైపు అడుగులు వేసా..రౌడీ జనాలందరూ అక్కడే ఉన్నారు, ఎవరో కాదు అందరూ పదేళ్ళలోపు వాళ్ళే.. పుస్తకాలు తీసుకోవడానికి పోటీలు పడుతున్నారు.. అమ్మో, ఈ రాక్షసులతో పనవదు లే, ఈ సారి మా రాక్షసులనే తీసుకొద్దామని డిసైడ్ అయ్యా.. <br /><br />ఇంతలో కౌంటర్ వచ్చింది.. బిల్లింగ్ ఏమో అని బాస్కెట్ పెట్టా, ఇక్కడ కాదు మేడం, పైన బిల్లింగ్ అని చాలా మర్యాదగా చెప్పింది అక్కడున్నావిడ! అంత చక్కగా చెప్పిన తరువాత చేసేదేముంది, చక్కా పోయాను.. <br /><br />పైన ఇంకో ప్రపంచం.. అది తరువాత తీరికున్నప్పుడెప్పుడైనా చెప్పుకుందాం.. ప్రస్తుతానికి తీసుకున్న పుస్తకాలతో బయటకి వచ్చేసా...<br /><br />హ్మ్.. అదండీ సంగతి...మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-2595200806244012921.post-73631793242975431172009-05-14T11:54:00.002+05:302009-08-13T16:48:36.932+05:30మొబైల్ టి.వి.టెక్నాలజీ శరవేగంతో మారిపోతోంది.. ఈ రోజున్న పధ్ధతులు రేపటికి ఉండడం లేదు.. మొదట్లో మాట్లాడడానికి మాత్రమే ఉపయోగించే, మొబైల్ ఫోన్ ఇప్పుడు కంప్యూటర్ ని replace చేసింది.. మినీ కంప్యూటర్ అయిపోయింది.. అంతటితో సెల్-ఫోన్ ప్రస్థానం ఆగిపోలేదు.. ఇడియట్ బాక్స్ అని మనం ముద్దుగా పిలుచుకునే టి.వి. కూడా ఫోన్ లో ఒదిగిపోతోంది...<br /><br />ఇప్పటికే జపాన్, కొరియాలాంటి చోట్ల మొబైల్ టి.వి. ప్రసారాలు విస్తృతంగా అందుబాటులోకి వచ్చాయి.. మనదేశంలో కూడా అందుబాటులోకి వచ్చింది, అయితే ఇంకా పూర్తి స్థాయిలో ప్రాచుర్యంలోకి రాలేదు..<br /><br /><span style="font-weight:bold;">మొబైల్ టి.వి అంటే?</span><br />మొబైల్ టి.వి. అంటే మనం ఇంట్లో లేకపోయినా, టి.వి లొ వచ్చే కార్యక్రమాలన్నీ మన మొబైల్ ఫోన్ లో రావడం... ఎక్కడైనా, ఎప్పుడైనా, ఎలాగైనా టి.వి. చూడచ్చనమాట... అయ్యో, TV9 నిరంతర వార్తా స్రవంతి మిస్స్ అవుతున్నామని లేకపోతే, Etv2 ఘంటారావం గంటలు వినలేకపోతున్నామని అస్సలు ఫీల్ అవ్వక్కర్లేదు!!<br /><br /><span style="font-weight:bold;">ఏ టెక్నాలజీనో...?</span><br />ఈ మొబైల్ టి.వి. ప్రసారాలకి ఒక్కో దేశంలో ఒక్కో టెక్నాలజీ వాడుతున్నారు.. ఉదాహరణకి, జపాన్/కొరియా లో ISDB-T, యూరోప్ లో అయితే DVB-H, మన దేశంలో IPTV ఉపయోగిస్తున్నారు.. <br /><br />మొబైల్ టి.వి. వాడకంలో జపాన్/కొరియా అన్నింటికంటే ముందున్నాయి. అక్కడ విడుదల చేసే, ప్రతి మొబైల్ ఫోన్ (ఒక్క low end models తప్పించి) లో టి.వి. తప్పని సరి. అక్కడ వాడే Standard - ISDB-T -- OneSeg.. మామూలు టి.వి ప్రసారాలకి వాడే బ్యాండ్ విడ్త్ ని 13 సెగ్మెంట్స్ చేసి, దాంట్లో 13వ సెగ్మెంట్ ని కేవలం మొబైల్ ప్రసారాలకి ఉపయోగిస్తారు.. ఒక్క సెగ్మెంట్ లోని frequency ని మాత్రమే వాడడం వల్ల, దీన్ని OneSeg అంటారు..<br /><br /><span style="font-weight:bold;">సీరియల్స్, సినిమాలు తప్ప ఏమీ ఉండవా..?!</span><br />మొబైల్ టి.వి. అంటే కేవలం టి.వి. ప్రసారాలు మాత్రమే కాదు.. దీంట్లో ఇంకా చాలా సమాచారం అందుబాటులో ఉంటుంది.. ఈ రోజు మనమున్న ప్రదేశంలో ఉష్ణోగ్రత ఎంత ఉందో ఇత్యాది వాతావరణ వివరాలు ఎప్పటికప్పుడు తెలుస్తూ ఉంటాయి. అసలే జపాన్ లో భూకంపాలు అవీ ఎక్కువ.. ఎక్కడైనా, ఏమైనా జరిగినా emergency messages టెలీకాస్ట్ చేయడానికి, ప్రజలని అలర్ట్ చేయడానికి ఉపయోగపడుతుంది.. ఈ సమాచారం అంతా పంపించడానికి ఉపయోగించే టెక్నాలజీని, BML- Broadcast Markup Language.. కేవలం సమాచారం మాత్రమే కాకుండా, Internet links, కంపెనీలు ప్రకటనలు పంపించడానికి కూడా ఉపయోగించుకోవచ్చు..<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Any Additional Features..??</span><br /><br />ఎంతసేపూ టి.వి. చూడడమేనా, వేరే పనులేమీ లేవా అంటారా..?! కేవలం చూడడమే కాదు, ఆ కార్యక్రమాలని రికార్డ్ చేసుకుని mp3player/DVD కి transfer చేసుకోవచ్చు.. ఎటూ ఫోన్స్ లో ఇప్పుడు 32GB In-built memory మెమరీ ఉంటోంది.. అలానే ఇంకో 32GB SD Card Support కూడా ఉంది.. కాబట్టి ఎన్ని ప్రోగ్రాములనైనా రికార్డ్ చేసుకోవచ్చు..<br /><br />ఇప్పుడు Set-top-box లో అందుబాటులో ఉన్న reserve-recording/reminder సదుపాయం కూడా మొబైల్ టి.వి. లో ఉంది.. మనము తేదీ, సమయం ముందే సెట్ చేసి ఉంచితే, ఆ కార్యక్రమం వచ్చే టైం కి ఆటోమాటిక్ గా, టి.వి power-on అవుతుంది, రికార్డింగ్ మోడ్ కూడా పెట్టి ఉంటే, రికార్డింగ్ కూడా మొదలవుతుంది..<br /><br />ఇంకా దీంట్లో advanced features చాలా ఉన్నాయి. మనకి టి.వి. చూస్తున్నప్పుడు ఏదైనా సీన్ నచ్చితే, దాన్ని క్యాప్ట్చర్ చేసుకోవచ్చు.. మనం రికార్డింగ్ చేసిన ఫైల్స్ లో మార్కర్స్ కూడా పెట్టుకోవచ్చు.. ఉదాహరణకి, 20-20 మ్యాచ్ రికార్డ్ చేసాము.. దాంట్లో 4's 6's ఉన్న సీన్స్ మాత్రం వేరే ఫైల్ గా సేవ్ చేసుకోవచ్చు..<br /><span style="font-weight:bold;"><br />మరి ఖరీదు మాటో..</span><br />ప్రస్తుతానికి టి.వి ప్రసారాలకి కూడా డాటా ప్లాన్స్ తో కలిపి ఇస్తున్నారు.. అవి ఒక్కో సర్వీస్ ప్రొవైడర్ ని బట్టి మారుతూ ఉంటుంది.. పోటీ ఎక్కువ ఉన్న చోట్ల ఉచితంగానే ఇస్తున్నారు, కొన్ని చోట్ల నామినల్ ఛార్జెస్.. <br /><br /><span style="font-weight:bold;">ఎలాంటి ఫోన్ కావాలంటారు..?</span><br />టి.వి కావాలనుకుంటే, మొబైల్ సప్పోర్ట్ ఉండాలి.. ఇప్పుడు వచ్చే High-End Models అన్ని in-built TV Support తో వస్తున్నాయి.. కాబట్టి, అలాంటిది చూసి తీసుకోండి.. కాకపోతే, స్క్రీన్ పెద్దదిగా ఉంటే, మంచి ఎక్స్పీరియన్స్..<br /><br /><span style="font-weight:bold;">ప్రకటనల సంగతో..?</span><br />జపాన్/కొరియాలో మొబైల్ టి.వి ప్రసారాలకి ప్రత్యేకంగా బ్యాండ్ విడ్త్ ఉపయోగిస్తున్నారు కాబట్టి, అక్కడ కేవలం అరగంటకి ఒకసారి ఒక 5నిమిషాలు మాత్రమే వస్తుంటాయి ప్రకటనలు.. కాబట్టి ప్రస్తుతానికి అయితే, విసుగెత్తించే ప్రకటనల గొడవ లేదన్నట్లే...!<br /><br />ఇలా చాలానే ఉన్నాయి.. త్వరలో మన భారతంలో కూడా, టి.వి ప్రసారాలు విస్తృతంగా అందుబాటులోకి వచ్చి అందరూ టి.వి ప్రసారాలు ఆనందించాలని కోరుకుంటూ... :)మేధhttp://www.blogger.com/profile/12416772773572422610noreply@blogger.com9