మిస్టీరియస్ నవ్వు వెనక ఉన్న మిస్టరీ…

రావుగోపాల్ రావుది ఒక రకమైన నవ్వు.. ప్రకాష్ రాజ్ ది ప్రత్యేకమైన నవ్వు... రఘువరన్ ది మరొక రకమైన నవ్వు.. నాగభూషణానిది నాగుపాము లాంటి నవ్వు.. యస్వీ రంగారావుది అరివీర భయంకరమైన నవ్వు.. కైకాల సత్యన్నారయణది కర్కోటకపు నవ్వు...

ఈ రకరకాల నవ్వుల కంటే విభిన్నమైన, విలక్షణమైన, విచిత్రమైన, విభ్రాంతికరమైన (ఈ విశేషణాలు చాలా చాలా తక్కువ!) నవ్వు మా TLది...


అది ఏప్రిల్, 2007… xxx కంపెనీలో ఇంటర్వ్యూ జరుగుతోంది. ఎదురుగ్గా ఉన్న అర్భకురాలిని (ఎవరో కాదు నేనే!) ఇంటర్వ్యూయర్స్ ఇద్దరూ వాయించేస్తున్నారు, తమ ప్రశ్నలతో. ఆ ఇద్దరిలో ఒకతను క్యాజువల్ గా ఉంటే, ఇంకొకతను మాత్రం తెగ సీరియస్ గా ఫోజ్ పెట్టి కూర్చున్నాడు!. అతనికి ఇది మొదటి ఇంటర్వ్యూ ఏమో లో పాపం పిల్లవాడు భయపడుతున్నట్లున్నాడు, అనుకున్నా!!

ఎలాగైతేనేమి, ఇంటర్వ్యూ అయిపొయింది.. నేను సెలెక్ట్ అని చెప్పారు. ఆ విషయం ఈ రెండో అతను వచ్చి చెప్పాడు. థ్యాంక్స్ అని పలకరింపుగా నవ్వా.. అప్పుడు కూడా నవ్వలేదు అతను. అయినా ఇతనితో నాకెందుకు, రేపు ఇక్కడ జాయిన్ అయినా ఇతనేమీ కనిపించడు కదా అని లైట్ తీసుకున్నా..


ఇక్కడ సీన్ కట్ చేస్తే, జూన్, 2007.. ఆ రోజే కంపెనీలో జాయినింగ్…ఎవరబ్బా లీడ్ అనుకుంటుండగా, నన్ను ఇంటర్వ్యూ చేసినతనే కనబడ్డారు.. అప్పుడు ఆయన పరిచయం చేసుకున్నాడు ఈ ప్రాజెక్ట్ ని నేనే లీడ్ చేస్తున్నాను అని!.. సరే, ఇక చేసేది ఏముంది అనుకుంటూ, మనస్సు ఎందుకో కీడు శంకిస్తుండగా, లోపలికి అడుగుపెట్టాను. నేను ఏదైతే కాకూడదు భగవంతుడా అని అనుకుంటున్నానో, అదే జరిగింది. మనHR (హిమ్మేష్ రేషమ్యా) అక్కడ TL!!!. అయిపోయానురా బాబోయి అనుకుని చేసేది ఏమీ లేక, ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాను. దానికి కూడా అతను నవ్వలేదు. సర్లే, ఇప్పుడు ఇతను నవ్వకపోతే, దేశానికి వచ్చిన నష్టం ఏమీ లేదు అని వదిలేశాను.

ఆ మరుసటి రోజు టీమ్ మీటింగ్. మా ప్రాజెక్ట్లో ఒక కీలకమైన పనిని నాకు అప్పగించారు. అప్పటివరకూ వీరుడైన మా TL గారు దాన్ని పర్యవేక్షించేవారట! సరే అప్పటినుండి, దాని బరువు-బాధ్యతలని (బరువు – కోడింగ్, బాధ్యత – టెస్టింగ్) ధీరురాలైన నాకు అప్పగించారు. ఆ అప్పగింతల కార్యక్రమంలో కూడా, కనీసం చిరునవ్వు చిందించలేదు. ఇదేంట్రా బాబూ, ఈ ముని పుంగవుడు ఈ ఇండస్ట్రీలో ఎలా పని చేస్తున్నాడా అని తెగ ఆశ్చర్యపోయాను (అంటే ఇక్కడ, అవసరమైన దానికి కాని దానికి కూడా తెగ నవ్వుతుంటారు కదా!)

ఆ తరువాత రోజు, పని మొదలయింది. మధ్యలో ఏదో డౌట్ వచ్చింది. అది అడగడానికి, PL దగ్గరికి వెళ్ళాను. ఆయనేమో, నాకు సరిగ్గా తెలియదు… xxx(TL) ని అడుగు అన్నారు. అబ్బా ఇప్పుడు వెళ్ళి తనని అడగాలా అనుకుంటూ వెళ్ళాను. ఏదో సీరియస్ గా లాప్ టాప్ లో కి తల దూర్చేసి పని చేసుకుంటున్నాడు. ఏంటా అని చూస్తే, orkut లో scrap లు ఇస్తున్నాడు. ఛా దీనికి ఇంత బిల్డప్పా అనుకుంటూ, నాకు వచ్చిన డౌట్ గురించి చెప్పాను. అది వినగానే, ఒక చిరు దరహాసం పెదవుల మీద అలా వచ్చి ఇలా మాయమైంది. ఆహా నా జన్మ ధన్యమైంది అనుకున్నా! అలా రోజులు గడుస్తూ ఉన్నాయి. నేను ఇక్కడ (ఈ కంపెనీ) వాతావరణానికి అలవాటు పడిపోయాను. మా HR కి అలవాటు పడిపోయాను. కాకపోతే, ఒక విషయం గమనించాను. HR ని ఎవరైనా ఏమైనా డౌట్ అడిగితే, ముందు నవ్వి తరువాత సమాధానమిస్తాడు.. ఆ నవ్వు మిస్టరీ ఏంటా అని అర్ధం కాలేదు. ఇంకొన్ని రోజులు గమనిద్దాం అని డిసైడ్ అయ్యాను.

చివరికి నాకు ఆ నవ్వు వెనకనున్న చిదంబర రహస్యం ఏంటో అర్ధమయింది.. ఇంతకీ అసలు విషయం ఏంటంటే, ఎవరు ఏది అడిగినా, మీకు ఇది కూడా తెలియదా, అది తెలియకపోతే ఎందుకు మీరు దండగ అనే వెక్కిరింత టైప్ నవ్వు!!! అదేదో సినిమాలో అన్నట్లు, ఆ ఒక్క నవ్వులో కనీసం లక్ష బూతులు వెతుక్కోవచ్చు.. కానీ నా అబ్జర్వేషన్ కరెక్టో, తప్పో తెలియలేదు అందుకని మిగతా టీమ్ మెంబెర్స్ ని అడిగాను. అందరూ ముక్త కంఠంతో ఇదే సమాధానమిచ్చారు.


హన్నన్నా… నీ నవ్వు వెనక పరమార్ధం ఇదా అని ముక్కు మీద వేలేసుకున్నాను. సరే, అయితే ఇక నుండి మనల్ని చూసి నవ్వే చాన్స్ ఇవ్వకూడదు అని గట్టిగా తీర్మానించుకున్నాను. కానీ అతను TL అవడం వల్ల, దాదాపు ప్రతి విషయానికి అతని దగ్గరికే వెళ్ళాల్సి రావడం, అతను నవ్వడం… ఇలా రోజులు భారంగా బాధతో నడుస్తూ ఉన్నాయి. మనస్సు రాయి చేసుకుని అలా అలా ఉన్నాను.

ఇంతలో మా ప్రాజెక్ట్ గురించి మా డివిజన్ కి ప్రెజెంటేషన్ ఇవ్వాల్సి వచ్చింది...అప్పుడు PL లీవ్ లో ఉండడంతో, TL ఉరఫ్ HR గారు ఇవ్వాల్సి వచ్చింది... మొత్తానికి తన తెలివితేటలన్నీ బానే ప్రదర్శించారు... ఇక ఆఖరి అంకానికి వచ్చింది.. ప్రశ్నలు-జవాబులు!.. మేమందరేమో ఆ బకరా ఎవరా అని యాంక్సైటీ తో ఎదురుచూస్తూ ఉన్నాం.. ఇంతలో మా PM గొంతు సవరించుకుని ఏదో అడిగారు.. అసలే ఆయనకి టెక్నికల్ గా ఏమీ తెలియదు.. అలాంటి ప్రశ్నలు అడిగితే నేనే నవ్వుతాను, అలాంటిది మా HR ఊరుకుంటారా...! నవ్వాడు నవ్వాడు చాలాసేపు నవ్వి చివరికి ఆన్సర్ చెప్పాడు... పాపం మా పిచ్చి PM కి ఏమీ అర్ధం కాలేదు, ఎందుకలా నవ్వాడో! ఊరికే నవ్వాడేమో అనుకున్నాడు.. ఆయనకి ఏమి తెలుసు దీని వెనక ఉన్న పరమార్ధం...

ఇలా పెద్ద, చిన్న అని తేడా లేకుండా, అందరూ తన నవ్వుకి బలి అవుతున్న తరుణంలో మా మొహల మీదకి నవ్వొచ్చే వార్త ఒకటి తెలిసింది... HR మూడు నెలలపాటు జపాన్ కి వెళుతున్నారు అని.. మేమందరమూ హమ్మయ్య అని తెగ ఆనందపడిపోయాము...


కానీ రామేశ్వరం వెళ్ళినా శనీశ్వరం వదలనట్లు, తను జపాన్ కి వెళ్ళినా ఇండియాలో ఉన్న మాకు ఆ నవ్వు తగులుతూ ఉండేది ఛాట్ రూపంలో!!.. సర్లే ఎదురుగ్గాలేడు కదా అని సరిపెట్టుకున్నాం... కానీ ఇంతలో ఇంకో పిడుగులాంటి వార్త తెలిసింది.. మూడు రోజుల్లో మేమందరమూ కొరియా కి వెళుతున్నామని, అంతే కాక HR అక్కడ ఉండి మా అందరినీ రిసీవ్ చేసుకుంటాడు అని.. అలా అప్పటినుండి మా మొహల్లో నవ్వు లేకుండాపోయింది...

hmm... మళ్ళీ మొదలు... కొరియాలో ఆఫీసుకి రాగానే ఎదురొచ్చి ఒక నవ్వు మా మొహాన పారేశాడు.. మా అందరికీ అయితే, మీరు కూడా onsiteకి వచ్చే మొహాలేనా అని చూసినట్లు అనిపించింది.. అయినా ఇక్కడ ఒకడి భాష ఇంకొకళ్ళకి అర్ధం కాదు..ఇక ఈ నవ్వు గోల ఎవరికి తెలుస్తుంది....?!

ఇలా మా జీవితాలు మూడు నవ్వులు, ఆరు వెక్కిరింతలతో సాగిపోతుండగా, ఈ మధ్యే విశ్వసనీయ వర్గాల ద్వారా ఒక సమాచారం తెలిసింది... అదేంటి అంటే, HR కున్న తెలివితేటలు, తను చేసిన సేవల కారణంగా తనని ఈ చిన్న వయసులోనే PLగా ప్రమోట్ చేస్తున్నారనీ మా ప్రాజెక్ట్ ఇక తనే హ్యాండిల్ చేయబోతున్నాడనీ!!!!!