ఈ గాలి, ఈ నేల, ఈ ఊరు.....

మొత్తానికి నా కొరియా ట్రిప్ లో ఆఖరి అంకానికి వచ్చేశాను.. ఇంకొద్ది గంటల్లో భారతానికి బయలుదేరబోతున్నాను.. :-)

ఏంటో ఇక్కడకి వచ్చి మూడు నెలలే అయినా, చాలా రోజులుగా (కొన్ని ఏళ్ళుగా!) అనిపిస్తోంది.. బహుశా ఇంటికి దూరంగా ఇన్ని రోజులు ఉండడం ఇదే మొదటిసారి అవడం వల్లనేమో...?!

ఇంటికి వచ్చేస్తున్నాను అంటేనే, తెలియని ఆనందం, ఆత్రుత, ఉత్సాహం.. నిద్ర పట్టట్లేదు.. ఆకలి వేయట్లేదు.. ఏ పని చేయబుధ్ధవట్లేదు... ఎప్పుడెప్పుడు సాయంత్రం అవుతుందా, ఎగిరి వెళ్ళి విమానంలో కూర్చుందామా అనిపిస్తోంది...!

ఈ మూడు నెలలు ప్రతి క్షణం, ప్రతి క్షణం అనుభవించాను.. బాధలు అని చెప్పను, ఎందుకంటే అది అనుభవించేటప్పుడు బాధలాగా అనిపించచ్చు కానీ తరువాత గుర్తొచ్చినప్పుడు అదొక జ్ఞాపకం అంతే.. ఆనందంఐతేనేమి, బాధైతేనేమి ప్రతి క్షణాన్ని ఆస్వాదించాను...

ఒక ప్రక్కన ఇండియా వచ్చేస్తున్నందుకు ఆనందంగా ఉన్నా, కొరియా వదిలి వచ్చేస్తున్నందుకు బాధగా కూడా ఉంది... అర్ధరాత్రి ఆ చల్లగాలిలో రావడం, పగలు -రాత్రి తేడా లేకుండా పని చేయడం, ఎక్కడా కాలుష్యం లేని పరిసరాలు, ఏ టైమ్ కి వెళ్ళినా అప్పటికప్పుడు వేడి వేడి చపాతీలు చేసిపెట్టే ఆంటీ-అంకుల్.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో ఉన్నాయి... వీటన్నిటినీ మిస్స్ అవుతున్నాను...


ఈ ట్రిప్ లో చాలా నేర్చుకున్నాను.. అటు వర్క్ పరంగా, ఇటు పర్సనల్ గా చాలా విషయాలు తెలుసుకున్నాను... ముఖ్యంగా చెప్పాలి అంటే ఓపిక, సహనం లాంటివి ఎక్కువయ్యాయి...! మనం చేసే పనినే ప్రపంచంగా ఎలా భావించాలి, అలానే పని(అఫీషియల్) ఎంత ముఖ్యమైనది అయినా దాని గురించి ఏ మాత్రం ఆలోచన లేకుండా ఆనందంగా ఎలా ఉండాలి... ఇలా విభిన్నమైన అనుభవాలు...

మరీ సెంటిమెంట్ ఎక్కువైనట్లుంది..!

హమ్మయ్య కొరియా నుండి వచ్చేస్తుంది ఇక మనకి ఆ కొరియా కబుర్ల గోల నుండి విముక్తి అనుకుంటున్నారా...?! అలా ఏమీ కాదు.. ఇంకా రాయాల్సిన కబుర్లు చాలా ఉన్నాయి.. అవన్నీ తీరికగా ఇంటికి వెళ్ళిన తరువాత ఒక్కోటి వ్రాస్తాను...!

P.S. చివరిలో గమనించాను.. ఈ టపాతో నా బ్లాగులో టపాలు అర్ధ-శతదినోత్సవాన్ని పూర్తి చేసుకున్నాయి..